|
 สวัสดีค่ะ ท่านผู้ฟัง ยินดีต้อนรับเข้าสู่รายการเล่าเรื่องเมืองจีน พบกับดิฉันผิงผิง อีกเช่นเคยนะคะ รายการวันนี้ จะแนะนำเขื่อนตูเจียงเยี่ยนให้ท่านผู้ฟังค่ะ
เขื่อนตูเจียนเยี่ยนตั้งอยู่ทางภาคตะวันตกของเมืองตูเจียงเยี่ยนในมณฑลเสฉวน เป็นระบบชลประทานที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานที่สุดและดูแลรักษาไว้ดีที่สุดของโลก เขื่อนตูเจียงเยี่ยนประกอบด้วยสามส่วน คือ เขื่อนแยกน้ำปากปลา ช่องระบายทรายเฟยซาเยี่ยน และช่องเก็บน้ำเป่าผิงโข่ว โครงสร้างดังกล่าวได้แก้ปัญหาการแยกน้ำ การระบายทรายและควบคุมปริมาณน้ำไหลตามหลักวิทยาศาสตร์ จึงได้แก้ปัญหาน้ำท่วมของเสฉวนตั้งแต่สมัยโบราณ ทำให้เสฉวนกลายเป็น "เมืองแมนแดนสวรรค์"
2000กว่าปีที่แล้ว หลี่ ปิง เป็นเจ้าเมืองสู่มลรัฐฉินสมัยจั้นกั๋ว ได้นำลูกชายและชาวบ้านท้องถิ่นสร้างเขื่อนตูเจียงเยี่ยนขึ้นบนแม่น้ำหมิ่นเจียง เขื่อนนี้เป็นเขื่อนชลประทานที่ยิ่งใหญ่สำหรับประเทศจีน เป็นที่ทำการทดน้ำเข้านาที่สร้างในสมัยโบราณและใช้จนถึงปัจจุบัน สร้างความผาสุขให้ประชาชนท้องถิ่น ขณะเดียวกัน บริเวณนี้ยังมีทิวทัศน์สวยงาม มีโบราณสถานมากมาย เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่น่าสนใจทีเดียว
เขื่อนปากปลาเป็นส่วนแยกน้ำของเขื่อนตูเจียงเยี่ยน มีลักษณะเหมือนปากของปลา ดูเหมือนกับว่า หัวปลาอยู่กลางแม่น้ำหมิ่นเจียง ผ่าแม่น้ำหมิ่นเจียงให้เป็นสองสาย สายฝั่งตะวันตกเรียกว่าสายนอก หรือชาวบ้านเรียกกันว่าแม่น้ำม้าทอง เป็นแม่น้ำสายหลักของแม่น้ำหมิ่นเจียง มีบทบาททางด้านระบายน้ำป่า สายฝั่งตะวันออกที่ริมภูเขาเรียกว่าสายใน เป็นช่องระบายน้ำที่ควบคุมด้วยมนุษย์ มีบทบาทในการทดน้ำเข้านา
ช่องระบายทรายเฟยซาเยี่ยนมีบทบาทสำคัญในการแบ่งน้ำกับทรายออกเป็นสองส่วน คำว่า "เฟยซา"ในภาษาจีนก็หมายถึงว่า "ทรายลอย" เมื่อใหร่ที่น้ำในแม่น้ำสายในเกินกว่าเส้นกำหนดของเป่าผิงโข่ว น้ำจำนวนมากนั้นก็จะไหลเข้าสู่เขื่อนเฟยซาเยี่ยน ถ้าเจอน้ำท่วม เขื่อนนี้ก็จะพังเอง ให้น้ำไหลเข้าสู่แม่น้ำสายนอกของแม่น้ำหมิ่นเจียง นอกจากนี้ เนื่องจากว่าน้ำในแม่น้ำหมิ่นเจียงไหลลงมาจากภูเขา ฉะนั้น มีทรายมาปมอยู่ในน้ำ เขื่อนเฟยซาเยี่ยน สามารถกันทรายไว้ให้อยู่ในเขื่อน ทำให้ทรายไม่ไหลไปสู่ตอนปลายของแม่น้ำและไหลเข้าสู่ท้องนา
เป่าผิงโข่ว เหมือนกับประตูน้ำ สามารถควบคุมปริมาณน้ำที่ไหลเข้าสู่แม่น้ำสายใน คำว่า "โข่ว" แปลว่า "ปาก" เนื่องจากสถานที่นี้เป็นช่องว่างของภูเขา เป็นช่องทางนำน้ำเข้าแม่น้ำที่มนุษย์ขุดเจาะออกมา มีรูปลักษณะเหมือนขวด ก็เลยเรียกว่า "เป่าผิง" แปลตรงๆก็คือขวดพิเศษ น้ำที่ไหลมาจากแม่น้ำสายในผ่านเป่าผิงโข่วเข้าสู่ที่ราบลุ่มเสฉวน เป็นน้ำเพื่อการเกษตร
1 2
|
