โจว เจี้ยนเหริน หนุ่มจีนวัย 24 ปี เมื่อตอนเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 3 มีโอกาสเดินทางไปช่วยสอนหนังสือที่ตำบลเฉียวหม่า อำเภอเช่อเฮิง เขตปกครองตนเองชนชาติม้งและปู้ยีเฉียนซีหนาน มณฑลกุ้ยโจว เขาพบว่า เด็กที่นี่สัดส่วนมากถึง 70% ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ เพราะต้องไปรับจ้างทำงานที่ต่างถิ่น เด็กเหล่านี้จึงขาดความรักความอบอุ่นจากครอบครัวอย่างมาก

ด้วยเหตุนี้พอเขาเรียนจบจากมหาวิทยาลัย จึงร่วมกับเพื่อนอาสาสมัครสิบกว่าคน เปิดโรงงานผลิตน้ำตาลทรายแดง ที่ไม่เพียงแต่ได้รับการสนับสนุนจากชาวบ้านในท้องถิ่น หากยังได้รับการสนับสนุนจากโครงการ "อินเตอร์เน็ตพลัส" ซึ่งเป็นโครงการช่วยลดความยากจนของบริษัทซูหนิงไฟแนนซ์เชียล ผู้นำการทำธุรกิจแบบโอทูโอ(ออนไลน์ทูออฟไลน์)ของจีน ใช้อินเตอร์เน็ตทำให้โรงงานของพวกเขาให้เป็นที่รู้จักของภายนอก สร้างโอกาสให้พ่อแม่เด็กเหล่านี้กลับมาทำงานในบ้านเกิด