หมู่บ้านเกาหวาย  เมืองเต๋อหยาง  มณฑลเสฉวนเคยประสบเหตุแผ่นดินไหวอย่างรุนแรงเมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม 2008 ซึ่งก่อให้เกิดความเสียหายอย่างหนัก  ด้วยเหตุนี้บรรดาวัยรุ่นในหมู่บ้านจึงต้องออกไปหางานทำต่างถิ่น  ตลอดจนทำให้หมู่บ้านแห่งนี้ตกอยู่ในภาวะยากจน

การเปลี่ยนแปลงของหมู่บ้านแห่งนี้เกิดขึ้นตั้งแต่ปี 2014   นางหู หรง ได้เช่าบ้านจากเกษตรกรแห่งหนึ่งในหมู่บ้านเกาหวาย  และเปิดร้านกาแฟร้านแรกในหมู่บ้าน โดยตั้งชื่อร้านว่า “ปู้หย่วน”  ที่มีความหมายว่าไม่ไกล

เมื่อร้านกาแฟ “ปู้หย่วน” ประสบความสําเร็จ  คนอื่นๆ จึงเริ่มทำตาม  โดยมีร้านกาแฟเปิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง  ซึ่งไม่เพียงแต่ดึงดูดบรรดานักท่องเที่ยวเดินทางไปใช้บริการเท่านั้น  หากยังดึงดูดคนที่ไปทำงานในต่างถิ่นกลับมาอีกด้วย  เพราะว่า  การเช่าบ้านเปิดร้านกาแฟไม่เพียงแต่สร้างรายได้เพิ่ม  หากยังสามารถนำผลิตผลการเกษตรจากท้องถิ่นไปขายในร้านกาแฟได้อีกด้วย   จึงไม่จำเป็นต้องไปหางานทำที่ต่างถิ่น

นอกจากนี้  ภายใต้การขับเคลื่อนของธุรกิจร้านกาแฟ  หมู่บ้านเกาหวายยังพัฒนานวัตกรรมทางวัฒนธรรม ซึ่งรวมถึงผลิตภัณฑ์ด้านมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม  เช่นพัด  ผ้าย้อมสี  และดนตรีพื้นบ้าน  เป็นต้น  จำนวน 14 แขนงงาน  ทุกปีหมู่บ้านแห่งนี้สามารถรองรับนักท่องเที่ยวกว่า 500,000 คน  และสร้างรายได้จากการท่องเที่ยวสูงถึง  20 ล้านหยวน（Bo/Zhou）