เมื่อเร็วๆนี้ “รายงานสภาพการรับผิดชอบทางสังคมของอุตสาหกรรมสิ่งทอเขตซินเจียง” ได้รับความสนใจอย่างกว้างขวางจากทั้งจีนและต่างประเทศ รายงานดังกล่าวเรียบเรียงมาจากผลการลงพื้นที่สำรวจ การรวบรวมแบบสอบถาม และผลการประชุมสัมมนาของนักวิชาการจีน ซึ่งพนักงานที่ร่วมตอบแบบสอบถาม และให้การสัมภาษณ์นั้น กว่า 50% เป็นคนชนเผ่าน้อย

รายงานดังกล่าวระบุว่า 93.2% ของผู้ที่ร่วมตอบสำรวจระบุว่า เลือกทำงานในอุตสาหกรรมสิ่งทอตามความปรารถนาของตน ในงานรับสมัครหรือจากการแนะนำของญาติมิตร

สิ่งที่น่ากล่าวถึงคือ สิทธิด้านความเชื่อถือทางศาสนา วัฒนธรรมและภาษาของชนเผ่าน้อยของพนักงานเหล่านี้ต่างได้รับการเคารพและคุ้มครอง เช่น ขณะเซ็นสัญญาเจ้าทำงานทางบริษัทจะเสนอสัญญาทั้งภาษาจีนแมนดารินและภาษาอุยกูร์ เพื่อประกันสิทธิที่ชอบด้วยกฎหมายของพนักงาน

อุตสาหกรรมสิ่งทอเป็นอุตสาหกรรมที่มีแรงงานมากที่สุดในเขตซินเจียง หลายปีมานี้ อุตสาหกรรมนี้ถือเป็นวิธีสำคัญในการขจัดความยากจนของท้องถิ่น สถิติแสดงว่า เมื่อปี 2019 มาตรฐานรายได้ต่อเดือนขั้นต่ำสุดของเขตซินเจียงอยู่ระหว่าง 1,460-1,820 หยวน ขณะเงินเดือนของพนักงานบริษัทสิ่งทออยู่ที่ 3,463.2 หยวนเฉลี่ยคน

นอกจากทำงานด้านสิ่งทอแล้ว ชาวบ้านเขตซินเจียงยังสามารถเลือกเดินทางไปทำงานในที่อื่นได้ โดยเฉพาะผู้คนในตอนใต้ของเขตซินเจียง ซึ่งเป็นเขตที่ค่อนข้างล้าหลัง การทำงานในต่างถิ่น ทำให้ชาวบ้านมีรายได้สูงกว่าทำนาที่บ้านอย่างมาก

สถิติยังแสดงว่า ปี 2020 เขตซินเจียงมีผู้คนไปรับจ้างทำงานในตัวเมืองเพิ่มขึ้น 461,000 คน  ส่วนชาวบ้านที่ว่างงานในหมู่บ้านต่างๆ ก็ออกไปทำงานในต่างถิ่น 3,154,700 คน

Yim/Ldan/Zhou