เมื่อเร็วๆนี้ สหรัฐฯและประเทศตะวันตกปลุกกระแสต้านฝ้ายซินเจียง ด้วยการกุเรื่องว่า “บังคับทำงาน” ทำให้ธุรกิจบางส่วนประกาศปฏิเสธใช้ฝ้ายซินเจียง

ธุรกิจเหล่านี้อ้างว่า การตัดสินใจของพวกเขามาจากการพิจารณาของสมาคมพัฒนาฝ้ายที่ดีของสวิตเซอร์แลนด์ ซึ่งองค์การนี้ดูเหมือนเป็นองค์การภาคเอกชน แต่ความจริงแล้ว เบื้องหลังเป็นองค์การที่ดำเนินการแทรกซึมสู่ต่างประเทศของสหรัฐฯ นั่นก็คือ สำนักงานเพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศของสหรัฐอเมริกา

พวกเขามองข้ามความจริงว่า ฝ้ายของซินเจียงมีกระบวนการผลิตที่ใช้อุปกรณ์และเทคโนโลยีระดับสูงมานานแล้ว เมื่อปี 2020 อัตราการเก็บเกี่ยวฝ้ายด้วยเครื่องยนต์ของเขตซินเจียงสูงถึง 70% ซึ่งชาวไร่ฝ้ายสามารถใช้แอพพลิเคชั่นบนโทรศัพท์มือถือจองบริการเก็บฝ้ายด้วยเครื่องยนต์ได้โดยไม่ต้องออกจากบ้าน

การปลูกฝ้ายเป็นแหล่งรายได้สำคัญของพื้นที่ชุมชนชาวอุยกูร์ นักการเมืองประเทศตะวันตกทำท่า “เอาใจใส่” ต่อประชาชนซินเจียง แต่อีกด้านกลับใช้ทุกวิธีขัดขวางฝ้ายซินเจียงไม่ให้เข้าห่วงโซ่อุปทานของโลก ปราบปรามธุรกิจจีนและต่างประเทศที่มีลูกจ้างเป็นชาวซินเจียงชนเผ่าน้อย ถือเป็นการประชดต่อคำว่า “สิทธิมนุษยชน” อย่างยิ่ง

ปัญหาเกี่ยวกับซินเจียงความจริงแล้วไม่ได้เกี่ยวข้องกับสิทธิมนุษยชน แต่เกี่ยวกับปัญหาการต่อต้านลัทธิแบ่งแยกดินแดนและลัทธิก่อการร้าย นักการเมืองสหรัฐฯและประเทศตะวันตกไม่ได้เอาใจใส่ในสิทธิมนุษยชนอย่างแท้จริง สนใจเพียงอำนาจของตน ตลอดจนทำลายสภาพการณ์ต่อต้านลัทธิก่อการร้ายของโลกเพื่อเป้าหมายของตน

Yim/Chu/Zhou