การรวมประเพณีนิยมเทศกาลซ่างซื่อ หานสือและเช็งเม้งนี้ สะท้อนถึงทัศนะต่อชีวิตและความตายของคนจีน การไหว้บรรพบุรุษแล้วก็พากันไปเที่ยวเล่นอย่างสนุกสนานที่ชานเมืองเคยถูกมองว่าไม่เคารพคนที่ถึงแก่กรรมแล้ว ดังนั้น ในสมัยราชวงศ์ซ้อง ทางการจีนจึงสั่งห้ามไม่ให้จัดงานฉลองที่สนุกสนาน
แต่ก็มีหลายคนเห็นว่า การตกอยู่ในอารมณ์ซึมเศร้าในช่วงเวลาที่แสนสุขและอากาศสดใสเช่นนี้เป็นเรื่องที่ไม่น่ายินดี เพราะคนจีนมีความเชื่อว่า ในเมื่อชีวิตไม่ได้ยืนยาวนิรันดร์ และเวลาผ่านไปรวดเร็วมาก คนเราควรมีชีวิตที่รื่นรมย์เป็นสุข ไม่ควรตกอยู่ในความซึมเศร้าอยู่ตลอด
ดังนั้น ทัศนะเกี่ยวกับการมีชีวิตอยู่ของคนจีน จึงตั้งอยู่บนพื้นฐานของการยอมรับความตาย คนจีนเชื่อในพลังแห่งธรรมชาติ เคารพกฎของธรรมชาติ ความเชื่อเรื่องหยินหยาง การหมุนเวียน ทำให้คนจีนมีปรัชญาชีวิตที่คิดเรื่องในแง่บวก
เพราะฉะนั้น เมื่อราชสำนักแห่งราชวงศ์ซ้องสั่งห้ามจัดกิจกรรมฉลองที่สนุกสนาน ชาวบ้านก็พยายามฝ่าฝืนกฎข้อห้าม จนกระทั่งคิดกิจกรรมฉลองที่สนุกสนานมากขึ้น เช่น เตะบอล เล่นว่าว เล่นชิงช้า และเล่นชักเย่อ ล้วนเป็นการละเล่นที่ได้รับความนิยมมากในการฉลองวันเช็งเม้ง และสะท้องถึงความคึกคักแห่งการดำรงชีวิตของผู้คนในสมัยนั้น
อันที่จริง ในประเทศจีน ความตายเป็นประเด็นที่ผู้คนไม่ค่อยคุยกัน ช่วงเช็งเม้งเป็นโอกาสที่พ่อแม่พาลูกหลานไปไหว้บรรพบุรุษที่สุสาน เป็นโอกาสให้คนรุ่นใหม่เข้าใจถึงความหมายของความตาย
คนจีนเชื่อว่า ชีวิตเป็นการหมุนเวียนของสรรพสิ่ง ความตายอยู่ระหว่างการสิ้นสุดกับการเริ่มต้น ความโศกเศร้าของความตายเตือนให้เราทะนุถนอมกาลเวลาที่เราอยู่ร่วมกัน ส่วนการเข้าใจความตายนั้น ทำให้เรามีจิตใจที่เปิดกว้าง และแข็งขันในการดำรงชีวิต
ปรัชญาจีนให้ความสำคัญกับชีวิต และเคารพความตาย “สวินจื่อ” นักปราชญ์คนสำคัญของลัทธิขงจื๊อ เห็นว่างานศพเป็นพิธีกรรมเพื่อให้คนที่มีชีวิตอยู่รำลึกถึงเรื่องราวของคนที่ถึงแก่กรรม ให้มองความตายเหมือนความเป็น
เช่น เมื่อเราเข้าใจความหมายของความตาย เราจะเข้าใจได้ว่า ชีวิตเป็นของล้ำค่า เราควรมองโลกในแง่บวก และใช้ท่าทีแข็งขันในการดำรงชีวิตมากขึ้น
