สำนักข่าวแห่งประเทศจีนรายงานว่า วันที่ 8 มกราคม เมืองอันหยาง มณฑลเหอหนาน ได้ตรวจพบผู้ป่วยที่ติดเชื้อโควิดสายพันธุ์โอมิครอน 2 ราย และเพื่อป้องกันการแพร่ระบาดลุกลาม  ทางการท้องถิ่นได้ประกาศใช้มาตรการปิดเมืองเป็นการชั่วคราวตั้งแต่วันที่ 12 มกราคมที่ผ่านมา

วันที่ 10 มกราคม  นางสาวซ่ง เสี้ยวเถียน  นักศึกษาหญิงชั้นปีที่ 2 เอกเทคนิคการทดสอบทางการแพทย์ จากสถาบันการแพทย์ซินเซียง  เมืองอันหยาง  เพิ่งปิดเทอมภาคเรียนฤดูหนาว  พอทราบว่า อำเภอหวา บ้านเกิดของเธอกำลังเปิดรับอาสาสมัครด้านการแพทย์ เธอก็รีบโทรไปติดต่ออย่างไม่ลังเล  โดยบอกว่า “ฉันกำลังเรียนเอกเทคนิคการทดสอบทางการแพทย์”

คืนวันที่ 10 มกราคม เวลา 23.00 น. นางสาวซ่ง เสี้ยวเถียน หลังผ่านการฝึกอบรมได้เดินเข้าไปในห้องปฏิบัติการของโรงพยาบาลชั่วคราวที่รักษาผู้ป่วยโควิด-19 โดยเฉพาะ  พร้อมกับอาสาสมัครคนอื่นๆ และเริ่มทำงานการทดสอบกรดนิวคลีอิก

"เหมือนทหารในสนามรบ พอปืนดังขึ้น ก็ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น" ซ่ง เสี้ยวเถียน หญิงสาวเกิดในปี 2002 อธิบายความรู้สึกแรกเริ่มของเธอหลังจากเดินเข้าไปในห้องปฏิบัติการโรงพยาบาลชั่วคราว

ในห้องปฏิบัติการ  นางสาวซ่ง เสี้ยวเถียน ตั้งใจทําทุกขั้นตอนของกระบวนการการทดสอบ  เธอบอกว่า

“ความเร็วทำการทดสอบในโรงพยาบาลชั่วคราวของเราสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยเพิ่มจากจำนวน 1,400 ชุดในวันแรกที่ฉันเข้ามาทำงานมาเป็นวันละกว่า 5,600 ชุดในปัจจุบัน”

เนื่องจากการทดสอบกรดนิวคลีอิกจะ "จัดการกับไวรัส" อย่างใกล้ชิดทุกวัน นางสาวซ่ง เสี้ยวเถียน และบุคลากรทางการแพทย์และอาสาสมัครที่ทํางานในโรงพยาบาลชั่วคราวไม่สามารถกลับบ้านได้  จำเป็นต้องไปพักในโรงแรมที่กำหนดไว้อย่างรวมศูนย์  โดยมีอาสาสมัครขับรถส่วนตัวไปรับส่งซ่ง เสี้ยวเถียน และเพื่อนร่วมงานของเธอระหว่างโรงพยาบาลกับโรงแรม  มีอยู่วันหนึ่ง ซ่ง เสี่ยวเถียน นั่งอยู่ในรถกลับโรงแรม บังเอิญได้ยินการสนทนาระหว่างอาสาสมัครกับลูกชายว่า "พ่อ  เมื่อไหร่จะได้กลับบ้าน" อาสาสมัครผู้เป็นพ่อตอบว่า "รอสถานการณ์การแพร่ระบาดของโควิดเบาลงหน่อย  ตอนที่ทุกคนไม่ต้องสวมใส่หน้ากากอนามัยอีก  พ่อจะกลับบ้าน"

"ตอนนั้น ฉันฟังแล้วรู้สึกน้ำตาจะไหล ใจคิดว่าเพื่อเอาชนะโควิด-19 ทุกคนใช้ความพยายามอย่างเต็มที่” ซ่ง เสี้ยวเถียน บอกกับผู้สื่อข่าวว่า "ฉันก็เป็นอาสาสมัครเหมือนกัน ฉันรู้สึกแบบเดียวกันกับพ่อคนนั้น"

ขณะนี้ ซ่ง เสี้ยวเถียน ต้องทำงานในห้องปฏิบัติการเป็นเวลา 12 ชั่วโมง เนื่องจากต้องสวมชุดป้องกันตลอด ตอนเลิกงาน ผมของเธอจะเปียกโชก ใบหน้าก็จะมีรอยกดทับต่างๆ แต่ไม่ว่าจะเหน็ดเหนื่อยขนาดไหน เธอยังคงยิ้มแย้มแจ่มใสตลอด

เธอบอกว่า  “หากไม่มีเรื่องจำเป็นจริงๆ ฉันจะไม่ออกจากห้องปฏิบัติการเลย”  เพราะทุกครั้งที่ออกมาต้องถอดเปลี่ยนชุด แล้วชุดป้องกันที่ถอดลงมาต้องทิ้งเสียไป  ซ่ง เสี้ยวเถียน  รู้สึกว่าเสียของและเสียเวลาในการตรวจสอบตัวอย่างหลายชุด

การเป็นบุคลากรทางการแพทย์เป็นความปรารถนาของซ่งเสี้ยวเถียน ตั้งแต่เมื่อ 2 ปีก่อน ย้อนไปเมื่อปี 2020 เชื้อไวรัสโควิด-19แพร่ระบาดอย่างรุนแรง  บรรดาบุคลากรทางการแพทย์และพยาบาลพากันไปทำงานในแนวหน้า  ซึ่งทำให้ซ่ง เสี้ยวเถียน รู้สึกซาบซึ้งใจมาก เวลานั้น  เธอกำลังเรียนมัธยมปลาย  เธอบอกว่า  ตั้งแต่นั้นมา เธอก็คิดจะเรียนการแพทย์"  ปีนั้น ซ่ง เสี่ยวเถียน สมัครใจสอบเข้ามหาวิทยาลัยการแพทย์  และเลือกเทคนิคการทดสอบทางการแพทย์ เป็นวิชาเอกของตน

"ฉันยินดีไล่ตามรอยเท้าของคนรุ่นก่อน และใช้ความพยายามอย่างดีที่สุด หากการระบาดของโควิด-19 ยังไม่ทุเลาลงฉันก็จะไม่ถอย สู้ ๆ บ้านเกิดของฉัน"  ซ่ง เสี้ยวเถียนได้ลงข้อความดังกล่าวทางสื่อวีแชท

ปัจจุบัน สถานการณ์ป้องกันควบคุมการระบาดของโควิด-19 ในเมืองอันหยางยังคงหนักหนา อาสาสมัครจำนวนกว่า 90,000 คน กำลังทำงานในแนวหน้าของการป้องกันโควิด-19 และซ่ง เสี้ยวเถียน ก็เป็นเพียงหนึ่งในบรรดาอาสาสมัครเหล่านี้ （Yim/Zhou/Dandan）