แขกรับเชิญ : คุณพัลลภ สามสี (ผู้เชี่ยวชาญภาษาไทย)

ผู้ดำเนินรายการ : นลินรัตน์ ธรรมพุฒิพงศ์

วันที่ 10 กันยายน 2553

รายการคุยกันวันละประเด็นสำหรับวันนี้ จวนเจียมองจีน专家看中国 Experts See China คือ คุณพัลลภ สามสี หนึ่งในผู้เชี่ยวชาญของซีอาร์ไอภาคภาษาไทย โดยก่อนหน้าที่จะมาเมืองจีน คุณพัลลภเป็นบรรณาธิการหนังสือและคอลัมนิสต์ และมาทำงานที่ซีอาร์ไอประมาณ 2 ปี

การมองจีนสำหรับคุณพัลลภโดยเฉพาะกรุงปักกิ่งนั้นทะลุปรุโปร่ง เชื่อว่าแขกหลายท่านที่รับเชิญเข้ามาในรายการคงพูดถึงชีวิตและเรื่องราวต่างๆ โดยทั่วไป แต่สำหรับคุณพัลลภก็มีชีวิตโดยทั่วไปในแบบของตนเอง คือ เชื่อว่าถ้าเราอยากรู้จักคน เราก็ต้องรู้จักให้ครบทุกด้านทุกเวลา เรารู้จักกลางวันแล้วก็ต้องรู้จักกันที่ตอนกลางคืนด้วย ซึ่งโดยส่วนตัวชอบไปเที่ยวตอนกลางคืนแต่ไม่ใช่เสเพลคือ อยากจะไปเห็นชีวิตอีกด้านหนึ่งของคนจีนว่าเขาสนุกสนานกันอย่างไร เขาไปเที่ยวกันแบบไหน เขาสนใจอะไรกันบ้าง

สถานที่น่าเที่ยวแห่งแรกที่จะแนะนำคือ "ซานหลี่ถุน" （三里屯） คนที่มากับกรุ๊ฟทัวร์จะรู้จัก "หย่าซิ่ว（雅秀）หรือตลาดรัสเซีย ซึ่งซานหลี่ถุนก็อยู่ใกล้ๆ กับหย่าชิวหรือตลาดรัสเซียนั่นเอง ในความจริงคนไทยเรียกตลาดรัสเซียสองแห่งรวมกัน แต่จริงๆ แล้วเป็นคนละที่กัน ตลาดรัสเซียจริงๆ คือ ที่หย่าชิว ส่วนที่ซิลท์มาร์เก็ต (Silk Market) ที่อยู่ตรงสถานีหย่งอันลี่ （永安里） ของรถไฟใต้ดินสายที่ 1 นั้นไม่ใช่ตลาดรัสเซีย ซานหลี่ถุนก็คือบริเวณที่ตลาดรัสเซียตั้งอยู่ ซึ่งอยู่ใกล้กับแหล่งสถานทูต ตรงนี้เป็นที่ตั้งของสถานทูตต่างๆ ทำให้เป็นที่รวมของชาวต่างชาติ ดังนั้นก็เลยเกิดผับขึ้นมาเต็มไปหมด โดยปกติจะไปช่วงกลางวันก่อน โดยไปเดินที่ The Village ซึ่งเป็นห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่มากมีประมาณ 3-4 ชั้น จะมีเสื้อผ้าแบรนด์เนมต่างๆ มีร้านขายเครื่องกีฬาอะดิดาส (Adidas) ที่ใหญ่ที่สุดในปักกิ่ง ตรงกลางของ The Village จะมีลานน้ำพุที่สวยมาก เด็กๆ ก็จะไปวิ่งเล่นท่ามกลางน้ำพุกัน น้ำพุก็จะขึ้นลงเป็นจังหวะ ล่าสุดในหนังเรื่อง "Go Lala Go!" ชื่อจีนว่า "ตู้ ลาลา" （杜拉拉） ซึ่งดังมากและทำเงินสูงสุดในจีน มีฉากหนึ่งที่พระเอกกับนางเองไปพบรักกันที่นี่ ใครที่อยากเห็นสถานที่ถ่ายทำจริงก็ให้ไปที่ The Village และโดยรอบ The Village ก็มีบาร์ต่างๆ มากมาย โดยชอบไปนั่งดื่มเบียร์ที่บาร์เม็กซิกันใกล้ๆ แถวนั้น แต่ต้องไปก่อนทุ่มหนึ่งเพราะได้ราคาพิเศษ เหลือขวดละ 10 หยวน หลังจากทุ่มหนึ่งไปแล้วคิดขวดละ 15 หยวน ที่จริงแล้วซานหลี่ถุนจะมีบาร์หลายอย่างมากซึ่งซุกซ่อนอยู่ตามหูท่ง（胡同）และตามถนนใหญ่ก็มีเช่นกัน พนักงานในบาร์ต่างๆ ก็สื่อสารเป็นภาษาอังกฤษได้ด้วย ซึ่งแสดงว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยวระดับสูง ราคาก็สูง และปลอดภัยเพราะอยู่ในบริเวณที่ตั้งของสถานทูต ตรงถนนบาร์จริงๆ ที่มีบาร์เรียงติดกัน 20-30 ร้าน ราคาก็สูงมาก เบียร์ขวดเล็กก็เริ่มต้นกันที่ขวดละ 30 หยวน เป็นเบียร์ไม่แรงที่ดื่มกันเหมือนน้ำ โดยเป็นเบียร์หลักๆ ของจีน เช่น เบียร์ชิงเต่า（青岛） เบียร์เอี้ยนจิง （燕京）ที่นี่ก็จะมีเครื่องดื่มนานาชาติให้เลือก

นอกจากซานหลี่ถุน ยังมีอีกที่หนึ่งที่คนจีนรู้จักกันดี คือ โฮ่วไห่ （后海）จะอยู่ใกล้หอกลอง （鼓楼） เดิมทีโฮ่วไห่เป็นที่จอดเรือขนส่งสินค้าสมัยที่ยังมีกษัตริย์ปกครองอยู่ เขาจะเอาสินค้ามาจอดที่ทะเลสาบนี้ก่อนแล้วค่อยขนสินค้าเข้าวัง ต่อมาภายหลังมีคนเห็นว่าที่นี่สวยดีก็เลยเปิดบาร์ขึ้น หลังจากนั้นก็มีบาร์ผุดขึ้นรอบทะเลสาบ บรรยากาศดีและวิวสวยมาก คนที่ไม่ดื่มก็ไปได้ เพราะมีร้านชาร้านกาแฟและมีร้านขายของที่ระลึกด้วย ที่นี่เป็นจุดท่องเที่ยวสำคัญแห่งหนึ่งของกรุงปักกิ่งในยามกลางคืน ไปดูพระอาทิตย์ตกดินก็ยิ่งโรแมนติกใหญ่เลย คุณพัลลภมีร้านประจำอยู่ที่นั่นชื่อ Jazz Bar กรุงปักกิ่งขึ้นชื่อเรื่องผับแจ๊สมาก เพราะว่าคนจีนชอบฟังแจ๊สและเล่นได้ดีมาก ซึ่งในเมืองไทยเองก็ไม่ค่อยมีผับแจ๊สดีๆ โดยชอบไปนั่งที่นี่เพราะผับแจ๊สจะอยู่ชั้นที่ 2 เวลามองไปก็จะเห็นพระอาทิตย์ตกดินพอดีซึ่งเป็นช่วงที่วงยังไม่เล่น วงจะขึ้นดึกหน่อย แต่ตอนหัวค่ำก็ฟังเพลง ดูพระอาทิตย์ตกดินได้ สวยงามมาก

ตรงซานหลี่ถุน มีถนนสายหนึ่งอยู่ใกล้ๆ กับสนามกีฬากรรมกร (Workers' Stadium) ถนนนั้นชื่อว่า กงถีเป่ยลู่ （工体北路） ตรงนั้นจะเป็นศูนย์รวมเหมือน RCA บ้านเรา ไม่ใช่สไตล์เหมือนซานหลี่ถุนที่จะเป็นร้านเล็กๆ แต่ที่กงถีเป่ยลู่จะเป็นผับใหญ่มาก ต้องเสียค่าเข้า 50 หยวนก่อน แล้วไปแลกเครื่องดื่มข้างใน ใครจะซื้อเครื่องดื่มต่อข้างในก็ซื้อได้ที่นั่น จะเป็นผับแดนซ์เต้นกันกระจายวัยรุ่น สาวสวยหนุ่มหล่อของกรุงปักกิ่งก็จะรวมตัวกันทุกคืนที่กงถีเป่ยลู่ ที่นั่นก็จะมีลานโบว์ลิ่งใหญ่ ซึ่งไปทีไรก็จะไปเล่นโบว์ลิ่งก่อนแล้วแวะเข้าไปตามผับ เพราะฉะนั้นบริเวณนั้นก็เป็นที่กว้างใหญ่เหมาะสำหรับวัยรุ่นที่จะไปพักผ่อน ก็ไม่เชิงพักผ่อน อาจจะเหนื่อยก็ได้เพราะต้องเต้นเยอะ และก็มีดื่มกินเป็นเรื่องปกติ ทำให้มองเห็นว่าปัจจุบันนี้สังคมจีนพัฒนาไปมากตามกระแสของตะวันตกไม่ว่าจะในด้านของเสื้อผ้า การแต่งตัว วัฒนธรรม ชีวิตความเป็นอยู่ ซึ่งพัฒนาไปทุกด้าน

ขอแนะนำที่น่ารักๆ อีกที่หนึ่ง สำหรับคนไม่ดื่มก็ไปได้ เพราะว่าเป็นถนนที่สวยมากชื่อว่า หนันหลัวกู่เซี่ยว（南锣鼓巷）ซึ่งยาวประมาณ 800 เมตร และมีหูท่ง（胡同）คือซอยเล็กๆ ของกรุงปักกิ่งบนถนนเส้นนี้ สองข้างทางของหูท่งก็จะมีบ้านแบบซื่อเหอย่วน（四合院）คือบ้านสไตล์ปักกิ่ง เขาก็จะเจาะกำแพงซื่อเหอย่วนทั้งหลายทำเป็นร้านเล็กๆ ดังนั้น บรรยากาศของถนนหนันหลัวกู่เซี่ยงจะเต็มไปด้วยความนำสมัยของร้านกาแฟ ผับ ร้านชา ร้านขายเสื้อผ้า ร้านของที่ระลึกต่างๆ นานา ซึ่งอยู่ในบ้านสไตล์จีน สวยงามมาก ใครๆ ก็ชอบไปเดินถ่ายรูปที่นี่ ไปได้ตั้งแต่กลางวันโดยไปเดินตามหูท่งซึ่งจะมีบ้านบุคคลสำคัญ บ้านโบราณอายุหลายร้อยปีพันปี พอตกกลางคืนก็ไปเที่ยวได้ด้วย ทราบจากเพื่อนคนจีนว่าส่วนใหญ่คนที่ไปเที่ยวที่นี่คือคนปักกิ่ง ส่วนที่โฮ่วไห่จะเป็นนักท่องเที่ยวต่างจังหวัดเสียมาก แต่ก็มีคนปักกิ่งด้วยแช่นกัน สำหรับถนนหนันหลัวกู่เซี่ยง ถือว่าถ้ามาแล้วจะได้เห็นวัฒนธรรมของวัยรุ่นปักกิ่งเต็มที่ ซึ่งที่แห่งนี้อาจเทียบได้กับถนนข้าวสารบ้านเรา เพราะว่าที่กลางถนนหนันหลัวกู่เซี่ยงจะมีโฮสเทล เป็นโรงแรมราคาถูกสำหรับพวกแบกเป้เที่ยว (Back Packer) ทั้งหลาย คืนหนึ่งไม่แพง คิดเป็นหัวละ 40-50 หยวน แต่บางครั้งก็ต้องนอนรวมกับคนอื่น พวก Back Packer จะมาแวะที่ปักกิ่งเพื่อที่จะไปเที่ยวที่อื่นต่อในจีน โดยจะมารวมตัวกันที่นี่แล้วเช่าจักรยานขี่รอบเมือง ตื่นขึ้นมาก็เจอวัฒนธรรมจีน จะช้อปปิ้งก็ได้สะดวกดี เพราะว่าตรงนี้อยู่ไม่ไกลจากสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญเลย อยู่ใกล้กับหอกลอง หอระฆัง พระราชวังต้องห้าม อยู่ติดกับโฮ่วไห่ ตรงโฮ่วไห่ก็มีบ้านของมาดามซ่ง ชิ่งหลิง มีพิพิธภัณฑ์และสิ่งอื่นต่างๆ นานาเต็มไปหมด

นอกจากถนนหนันหลัวกู่เซี่ยง ถ้าต้องการไปผับใหญ่ๆ ที่มีวงต่างชาติหรือวงชั้นนำของจีนซึ่งเคยไปมาแล้วทั้งสองแบบ ที่นี่จะมีวงอินดี้ (Indy) ซึ่งเป็นวงระดับโลกแต่ไม่ออกกับค่ายใหญ่โดยมีที่หนึ่งชื่อว่า เหมาไลฟ์เฮ้าส์ (Mao Life House) อยู่หน้าปากซอยของหนันหลัวกู่เซี่ยง แต่ข้างหน้าผับอาจจะดูไม่ค่อยเหมือนผับเพราะว่าเขาจะใช้ประตูเหล็กที่ขึ้นสนิมนิดๆ ทำเป็นประตู แต่ข้างหน้าก็จะมีคนเก็บบัตรโดยต้องเสียค่าเข้าก่อนเหมือนกัน และก็แน่นอนที่นี่มีวงจากอังกฤษ แคนาดา วงสแกนดิเนเวียนทั้งหลาย วงดังๆ มากมาย และก็มีอีกแห่งหนึ่งอยู่ท้ายซอยหนันหลัวกู่เซี่ยง แต่ต้องเดินต่อไปอีกประมาณ 400-500 เมตร ชื่อว่าลุงโง่ย้ายภูเขา "อวี๋กงอี๋ซาน（愚公移山）" ซึ่งเป็นคำพังเพยคำหนึ่ง ที่ชอบเพราะเขาเอาชื่อนี้มาตั้งเป็นชื่อร้าน ที่นี่ก็แปลกเหมือนกับเหมาไลฟ์เฮ้าส์คือทางเข้าจะดูไม่รู้ว่าเป็นผับ มีแค่ประตูเล็กๆ สูงท่วมหัวเรานิดเดียวแล้วก็ลอดเข้าไป แต่ข้างในเป็นคอนเสิร์ตฮอลล์ใหญ่มาก เป็นวังเจ้าหญิงเก่าในสมัยโบราณ ที่นี่ก็เสียค่าเข้าแล้วแต่ตามวงที่มีชื่อเสียงหรือไม่ ถ้าวงไม่ดังก็ 30 หยวน ถ้าวงดังหน่อยก็ 50 หยวน แต่คุ้มมากที่ได้ดูคอนเสิร์ตหาดูยากและหาดูไม่ได้ในเมืองไทย ที่นี่ก็จัดฉายภาพยนตร์หาดูยากเพราะผมเคยไปดูหนังของเกาหลีเหนือที่นี่ โดยเขาพยายามจัดกิจกรรมต่างๆ มากมาย

หากมีข้อคิดเห็นหรือข้อเสนอแนะประการใด หรือมีคำถามพิเศษสำหรับจวนเจีย (ผู้เชี่ยวชาญ) ชาติไหน ก็สามารถอีเมล์มาหาเราได้ที่ tai@cri.com.cn