ย้อนกลับไปในอดีตเมื่อกว่า 1,400 ปีก่อนในยุคเว่ย(วุยก๊ก ค.ศ.220-265)และจิ้น(ค.ศ.265-420)ของจีนโบราณ แคว้นวุยก๊กมีปัญญาชนกลุ่มหนึ่งชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่รู้จักกันทั่ว ว่ากันว่าเป็น 7 หนุ่มที่ความสามารถมากมี (แถมหน้าตาดีด้วยหรือเปล่าอันนี้แล้วแต่รสนิยม) พวกเขาได้รับการยกย่องเรียกขานกันว่าเป็น "7ปัญญาชนแห่งป่าไผ่(竹林七贤)" เพราะมักรวมตัวกันดื่มสุราแต่งโคลงกลอนร้องรำทำเพลงต่างๆ ร่วมกันเสมอในป่าไผ่

1) จีคัง (嵇康) – สูง หล่อ รวย แต่ติดชอบหาเรื่อง

เป็นนักประพันธ์และนักคิดชื่อดัง แต่งงานกับเหลนของโจโฉนามว่า "ฉางเล่อถิงจู่(长乐亭主)" ความมีฐานะและใจนักเลงของเขาถือเป็นแกนนำสำคัญของกลุ่ม มีอุปนิสัยรักสนุก และออกจะหัวแข็ง ไม่ค่อยยอมลงให้ใครง่ายๆ เมื่อไม่พอใจใครเป็นเก็บอาการไม่อยู่ ถ้าไม่เชิดหน้าใส่ ก็จะทำเหมือนอีกฝ่ายกลายเป็นอากาศธาตุไม่อยู่ในสายตากันเลยทีเดียว และความที่ยอมหักไม่ยอมงอนี่เองจึงนำภัยมาถึงตัวด้วย เพราะเขาปฏิเสธเด็ดขาดไม่ยอมเข้ากับตระกูลซือหม่า(สุมา)ที่ต่อมาสถาปนาขึ้นเป็นราชวงศ์จิ้นจึงต้องจบชีวิตด้วยการถูกฆ่าตายในท้ายที่สุด

2) หร่วนจี๋(阮籍) – หนุ่มเจ้าสำราญ แต่สำนวนดี

เป็นนักกวีชื่อดัง ตอนอายุ 8 ขวบก็มีผลงานเขียนบทความยาวแล้ว มีเรื่องเล่าขานกันว่าเขาชอบดื่มเหล้าเมาสุราเป็นที่สุด และมักไปดื่มที่ร้านเหล้าข้างบ้านบ่อยครั้ง เนื่องจากว่าเจ้าของร้านเป็นสาวรุ่นรูปงาม และเมื่อเขาดื่มเหล้าเมาพับก็มักจะไปสลบอยู่ข้างๆ เถ้าแก่เนี้ยเสมอๆ ไม่หวั่นว่าใครจะผ่านไปมาเก็บเอาไปนินทาว่ากระไร

3) ซานเทา(山涛) – สามีตัวอย่างใจกว้างเป็นทะเล

เป็นปัญญาชนผู้มีความรู้ดี มีมาดนุ่มสุขุมและสูงวัยสุดในกลุ่ม อุปนิสัยส่วนตัวเป็นคนสมถะ ประหยัดมัธยัสถ์ และรักภรรยาเป็นที่สุด มีเล่าขานกันว่า เมื่อภรรยาของเขาเอ่ยปากบอกอยากเห็นหน้าสหายคนสนิททั้งสองของสามี คือ จีคังและหร่วนจี๋ เขาก็ไปเชิญสหายทั้งคู่มานั่งดื่มเหล้าที่บ้าน เพื่อให้ภรรยาแอบดูจากอีกห้อง แต่ต่อมาการคบหาเป็นสหายคนสนิทของพวกเขาก็ขาดสะบั้นลง เพราะความเห็นไม่ตรงกันในเรื่องการเมืองการปกครอง โดยในช่วงที่ตระกูลฉาว(โจโฉ)และซือหม่า(สุมา)กำลังแก่งแย่งอำนาจกันอยู่นั้น ซานเทาได้แยกตัวไปฝักใฝ่ตระกูลซือหม่า จีคังจึงตัดขาดความเป็นเพื่อนด้วยอย่างไม่เหลือเยื่อใย

เก่าเล่าไปใหม่บอกมา โดย วังฟ้า 羅勇府