หลงในความสุขจนลืมบ้าน (乐不思蜀 เล่อ ปู้ ซือ สู่)
  2016-07-18 15:24:41  cri

สมัยสามก๊ก หลังจากเล่าปี่หรือหลิวเป้ย(刘备)สิ้นลมแล้ว ขงเป้งหรือจูเก่อ เลี่ยง(诸葛亮)ได้ช่วยเหลือและอุดหนุนหลิว ซ่าน(刘禅) ลูกชายของหลิวเป้ยตลอด หลังจูเก่อ เลี่ยงเสียชีวิตแล้ว ก๊กสู่ตะวันตกตกอยู่ในความวุ่นวาย ไม่นานก็ถูกก๊กเว่ยบิดล้อมและบุกเข้า หลิว ซ่านยอมอ่อนข้อจนยอมจนนนในที่สุด อ๋องก๊กเว่ยเห็นหลิว ซ่านไม่มีขีดความสามารถ ก็ตั้งใจเหยียดหยามเขา

วันหนึ่งอ๋องก๊กเว่ยจัดงานเลี้ยง มีการจัดแสดงเพลงและรำของก๊กสู่ ซึ่งเป็นบ้านเกิดของหลิว ซ่าน บรรดาขุนนางฟังเพลงและเห็นระบำของบ้านเกิด เศร้าใจมาก อ๋องก๊กเว่ยนึกว่าหลิว ซ่านจะเศร้าใจเหมือนกัน แต่หลิว ซ่านไม่เพียงแต่ไม่เศร้าใจ กลับยังเพลิดเพลินกับเพลงและรำ อ๋องก๊กเว่ยจึงถามว่า "คิดถึงก๊กสู่ไหม" หลิวซ่านตอบว่า "ไม่ ที่นี้มีความสงบสุขมาก" ขุนนางก๊กสู่ได้ยินแล้วร้องไห้ทันที และตัดขาดความคิดฟื้นชาติก๊กสู่

สำนวนนี้อุปมาว่า หลงและเพลิดเพลินในความสุขจนลืมบ้านเกิดและภาระหน้าที่ ไม่ยอมกลับบ้านแล้ว

ลิงค์ที่เกี่ยวข้อง
ตอบคำถามออนไลน์
ทบทวนรายการน่าสนใจ
ภาพยอดฮิต
เว็บไซต์ึเพื่อนซีอาร์ไอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Play Stop
© China Radio International.CRI. All Rights Reserved.
16A Shijingshan Road, Beijing, China. 100040