ในสมัยก่อน นักแสดงงิ้วส่วนใหญ่ยากจนและฐานะต่ำต้อย มีสำนวนที่ว่า นักแสดงงิ้วมักจะ "พักผ่อนตามวัดต่างๆ มีเพื่อนเป็นเทวดาเทพเจ้า" แสดงให้เห็นว่านักแสดงงิ้วไม่มีที่อยู่อาศัย ส่วนคนที่มีชีวิตลำบากที่สุดคือเด็กๆ ที่ถูกขายให้คณะงิ้ว สำนวนแต้จิ๋วจะพูดว่า "พ่อแม่ทำไม่ดี ขายลูกไปร้องงิ้ว" นักแสดงเด็กที่ถูกขายนั้น ไม่มีอิสระ ต้องเชื่อฟังครูทุกอย่าง มักจะถูกใช้งานหนักและถูกตีเป็นประจำ ในคณะยังมีกฎข้อบังคับหลายอย่าง เช่นห้ามเด็กดูครูแสดงงิ้ว ท่าทีกริยาสำคัญหากครูไม่ได้สอนก็ห้ามแอบเรียน ไม่งั้นจะถูกลงโทษ แต่เด็กๆ พวกนี้ ก็มักจะเรียนการแสดงท่ามกลางเสียงด่าจนกระทั่งโตขึ้นมาและสามารถเล่นงิ้วได้

เด็กบางคนทนไม่ไหวจะหาทางหนี แต่ถ้าหากถูกตามหาและจับตัวกลับได้ ก็จะถูกลงโทษอย่างหนัก อาจจะถูกตีหลายวัน หรือถูกขังในลังไม่ให้กินข้าว หรือแม้กระทั่งจะโรยเกลือบนผิวที่มีแผล เป็นชีวิตที่น่าสงสารมาก แตกต่างกับชีวิตนักแสดงในยุคปัจจุบันอย่างมาก

In/Ping