ความจริง ในโรงเรียนอนุบาลจะเกิดเรื่องที่เด็กๆ ใช้แรงกำลังใส่กัน ที่เกิดขึ้นจากการแย่งชิงของเล่นกันแทบทุกวัน สมมุติว่า ทะเลาะกันเนื่องจากบล็อกที่เพิ่งสร้างเสร็จถูกเตะล้มลง หรือว่าร้องไห้เนื่องจากอยากนั่งเก้าอี้ตัวเดียวกัน สาเหตุสำคัญเพราะว่า เด็กมีความคิดเห็นและข้อเสนอของตนเอง แต่ไม่รู้ว่าควรโอนอ่อนผ่อนปรนกันบ้าง ความคิดยังอยู่ในช่วงที่ตัวเองเป็นศูนย์กลาง ดังนั้น ภายใต้สภาพที่ไม่ได้ดั่งใจและก็พูดชี้แจงความคิดตนไม่เป็น จึงเกิดการทะเลาะโต้เถียงกัน

ความจริง ถ้าเกิดการปะทะระหว่างเด็กเนื่องจากการแย่งชิงของเล่นในโรงเรียนอนุบาลเป็นเรื่องที่ดี ระหว่างการปะทะ เด็กจะเรียนรู้ว่าต้องป้องกันตัวเองอย่างไร และเมื่อเปรียบเทียบกำลังระหว่างตัวเองกับอีกฝ่ายแล้ว ก็จะได้ฝึกคิดว่าจะต่อต้าน ประนีประนอมหรือขอความช่วยเหลือ จะได้เรียนรู้เรื่องการปรับปรุงอารมณ์และแสดงความคิดเห็นของตนเองอย่างไร รู้ได้ว่าอย่างไรจะทำให้อีกฝ่ายโกรธยิ่งขึ้น อย่างไรจะอยู่ด้วยกันได้อย่างสันติ อย่างไรจะกล่าวขอโทษซึ่งกันและกัน ดังนั้น ผู้ปกครองไม่ต้องกังวลมากเกินไป

ประการที่ 2 รู้ว่าต้องป้องกันตัวเองเป็นเงื่อนไขเบื้องต้น

แม้ว่าเวลาส่วนใหญ่ การปะทะระหว่างเด็กๆ ไม่มีความอันตราย แต่ในฐานะที่เป็นแม่ ถ้าเห็นลูกของตนเองได้รับบาดเจ็บก็จะใจสลายได้อย่างแน่นอน ดังนั้น ผู้ปกครองควรสอนให้ลูกรู้ว่าต้องป้องกันตนเอง เพราะว่า ก็มีเหตุการณ์ที่เด็กนักเรียนรังแกกันในโรงเรียน ทั้งๆ ที่เราทุกคนอาจจะไม่อยากจะเห็น แต่เรื่องทำนองนี้มีเกิดขึ้นจริงในสังคม ในรอบตัวเรา อย่างเช่น มีเด็กชั้นปี 4 ของโรงเรียนประถมถูกเพื่อนร่วมชั้นรังแก ด้วยการเอาตะกร้าขยะในห้องน้ำมาเทบนหัว เนื่องจากเสียเปรียบเรื่องความสูงและน้ำหนักตัว เด็กคนนี้จึงไม่ต่อต้านมาโดยตลอด และก็ไม่กล้าบอกเรื่องที่ถูกเพื่อนร่วมชั้นรังแกกับคุณพ่อคุณแม่ด้วย จึงถูกหัวเราะเยาะจากเพื่อนร่วมชั้นเป็นเวลานาน สุดท้าย เด็กคนนี้ก็ป่วยเป็นโรควิตกกังวลและซึมเศร้าหนัก มีอาการโกรธง่าย ขาดความรู้สึกปลอดภัย นอนไม่หลับ และกลัวไปเข้าโรงเรียน ซึ่งเป็นคมมีดใหญ่ขนาดไหนในใจ แผลเป็นนี้อาจจะอยู่ในใจของเด็กคนนี้ในทั้งชีวิต และคุณแม่ของเด็กคนนี้รู้ความจริงแล้วต้องใจสลายแน่นอน

Yim/kt