ช่วงเวลา:      ต้นเดือนตุลาคม

ระยะเวลา:    5 วัน

เส้นทาง:         กรุงปักกิ่ง-เมืองฮูเหอเฮ่าเท่อ (มองโกเลียใน) - ทะเลทรายเสี่ยงซาวัน(มองโกเลียใน) - เมืองเอ้อเอ่อตัวซือ(มองโกเลียใน) - หุบเขาแม่น้ำหวง (แม่น้ำฮวงโห) - เมืองต้าถง (มณฑลซันซี) - กรุงปักกิ่ง

ระยะทาง:    มากกว่า 1,600 กม.

 

ข้อมูลทั่วไป

เขตปกครองตนเองมองโกเลียในตั้งอยู่ทางภาคเหนือของจีน มีพื้นที่ทั้งหมด 1.183 ล้านตารางกิโลเมตร หรือคิดเป็น 12.3% ของพื้นที่ทั้งหมดของประเทศ เขตปกครองตนเองมองโกเลียในใหญ่เป็นอันดับ 3 รองจากเขตปกครองตนเองซินเจียง และเขตการปกครองตนเองทิเบต ทิศตะวันออก ทิศตะวันตก และทิศใต้มีพรมแดนติดกับมณฑลต่าง ๆ รวมทั้งสิ้น 8 มณฑล มีระยะทางจากทิศตะวันออกยังทิศตะวันตกรวม 2,400 กิโลเมตร และระยะทางจากทิศเหนือยังทิศใต้ 1,700 กิโลเมตร มีพรมแดนติดกับประเทศรัสเซียและมองโกเลียเป็นระยะทางกว่า 4,220 กิโลเมตร จนถึงปลายปี 2017 มองโกเลียในมีประชากร 25.048 ล้านคน

ลักษณะภูมิประเทศของเขตปกครองตนเองมองโกเลียในประกอบด้วย พื้นที่ราบสูง 53.4% พื้นที่ภูเขา 20.9% พื้นที่เนินเขา 16.4% มีทั้งทะเลทราย ทะเลสาบ ป่าไม้ แม่น้ำ และทุ่งหญ้าที่มีพื้นที่กว้างใหญ่ และมีทิวทัศน์อันสวยงามหลากหลายรูปแบบ

นอกจากนี้ มองโกเลียในยังมีทรัพยากรธรรมชาติอันอุดมสมบูรณ์ ทางตะวันออกมีป่าไม้กว้างใหญ่ ทางตะวันตกมีทรัพยากรแร่อันอุดมสมบูรณ์ ทางใต้เน้นการเกษตร ส่วนทางเหนือเน้นการปศุสัตว์ พื้นที่ทุ่งหญ้า ป่าไม้ และผืนนาเฉลี่ยของมองโกเลียใน ถือเป็นอันดับที่ 1 ของจีน และยังเป็นพื้นที่ปศุสัตว์ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดของจีนอีกด้วย เนื่องจากมีพื้นที่ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่เป็นพิเศษ หลาย ๆ คน รวมทั้งคนจีนมักคิดเอาเองว่า ชาวมองโกเลียเดินทางด้วยการขี่ม้ากันทุกคน ไม่ว่าจะไปโรงเรียนหรือไปทำงาน ซึ่งถือเป็นความเข้าใจผิดอย่างมาก และทำให้เวลาชาวมองโกเลียในที่ไปทำงานต่างถิ่นต้องพยายามอธิบายให้ทุกคนเข้าใจอยู่เสมอ

อาหารการกินของชาวมองโกเลียในเน้นเนื้อวัว เนื้อแกะ เนื้ออูฐ บัควีท ข้าวโอ๊ต ชานม และขนมที่ทำจากนมเป็นหลัก ส่วนใหญ่เป็นอาหารที่ให้พลังงานสูง

เมืองฮูเหอเฮ่าเท่อเป็นเมืองเอกของมองโกเลียใน มีความทันสมัยไม่ต่างจากเมืองใหญ่ของมณฑลต่าง ๆ มีทั้งสนามบิน ถนนหนทางกว้างขวาง พิพิธภัณฑ์ ห้างสรรพสินค้า รวมไปถึงร้านอาหาร

แหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญ

1. วัดต้าเจา

สร้างขึ้นเมื่อปี 1580 ในสมัยราชวงศ์หมิง มีชื่อภาษามองโกลว่า “อีเค่อเจา” ซึ่งหมายความว่า วัดใหญ่ เป็นวัดในพุทธศาสนานิกายเกลุกที่มีประวัติยาวนานที่สุด ที่ได้รับการเก็บรักษาในมองโกเลียใน วัดแห่งนี้มีพื้นที่ประมาณ 30,000 ตารางเมตร ภายในประดิษฐานพระพุทธรูปเงินของศากยมุนีที่มีประวัติกว่า 400 ปี ถือเป็นพระพุทธรูปเงินที่ใหญ่ที่สุดของจีนในปัจจุบัน

2. วัดเสี่ยวเจา

เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า วัดสีลี่ถูเจา เริ่มก่อสร้างตั้งแต่ราชวงศ์หมิง หรือปี 1585 เป็นวัดในพุทธศาสนานิกายเกลุก คำว่า “สีลี่ถู” ในภาษามองโกลมีความหมายว่า พระที่นั่ง ที่นี่เคยเป็นที่ตั้งพระที่นั่งของทะไลลามะองค์ที่ 3 และ 4 ครั้งจักรพรรดิคังซีเสด็จเยือน พระองค์ทรงตั้งชื่อว่า “วัดเอี๋ยนโซ่ว” หรือ วัดที่ทำให้อายุยืนยาว พร้อมกับทรงประทานสิ่งของเกี่ยวกับพุทธศาสนาอีกหลายอย่างอีกด้วย

อาหารแนะนำ

1. หม้อไฟมองโกล (ร้านยอดฮิต : 额尔敦传统涮)

หม้อไฟมองโกล หมายถึง การลวกเนื้อแกะหรือเนื้อวัวที่แล่เป็นแผ่นบาง ๆ ในหม้อทองแดงที่ใส่ถ่านอยู่ตรงกลาง เล่ากันว่า เจงกีสข่านเป็นผู้ริเริ่มหม้อไฟชนิดนี้ในระหว่างนำทัพทหารออกสู้รบ เพราะมีวิธีปรุงง่าย และรับประทานได้ขณะยังร้อน ๆ เหมาะสำหรับการเดินทางสู้รบมาก

หากเดินทางไปเที่ยวมองโกเลียใน และมีโอกาสได้แวะชิมร้านหม้อไฟ แนะนำให้เลือกน้ำซุปต้นหอมดินทราย หรือ ภาษาจีนเรียกว่า “ซาชง” ซึ่งเป็นต้นหอมพันธุ์มองโกลที่ขึ้นชื่อ มีรสชาติออกหวาน ชาวมองโกลเชื่อว่า เนื้อดี ๆ ไม่ต้องลวกในน้ำซุปรสจัด เพื่อให้ได้ลิ้มรสชาติความอร่อยของเนื้อได้ดีที่สุด

2. ขนมจีบ (ร้านแนะนำ: บริเวณถนนขนมจีบใกล้วัดต้าเจา)

เป็นที่ทราบกันว่า ขนมจีบเป็นอาหารยอดนิยมของชาวภาคใต้ของจีน อันที่จริง ชาวมองโกเลียในก็นิยมกินกันมาก ขนมจีบที่นี่ไม่เหมือนกับทางภาคใต้ของจีนที่มักจะมีไส้กุ้งหรือปู แต่จะมีไส้เนื้อแกะเป็นหลัก เมื่อผสมเข้ากับต้นหอมดินทรายพันธุ์ท้องถิ่นแล้วจะมีความหอมอร่อยเป็นพิเศษ เวลารับประทานต้องทานคู่กับของชาท้องถิ่นเพื่อแก้เลี่ยน

3. ชานมมองโกล (ร้านชานมยอดฮิต: 格日勒阿妈奶茶馆)

ชานมมองโกลไม่เหมือนกับชานมทั่วไป เพราะใส่เกลือเพื่อให้มีรสเค็มและต้มด้วยหม้อเหล็ก ตามประเพณีดั้งเดิมชาวมองโกเลียใน คุณแม่มักจะสอนให้ลูกสาวต้มชานมตั้งแต่เด็ก และเมื่อลูกสาวจะแต่งงาน ญาติมิตรทั้งหลายก็จะมาชิมฝีมือของเธอ

4. ขนมต่างๆ ที่ทำจากนม

ชาวมองโกลชอบนำนมสดมาทำเป็นขนมชนิดต่าง ๆ และทานคู่กับชานม

- “หนั่ยโต้วฝู่” หรือ “เต้าหู้นม” ที่ทำจากนมวัว นมแกะ และนมม้า เมื่อผ่านขั้นตอนการหมักแล้วจะกลายเป็นก้อน มีรูปทรงคล้ายเต้าหู้ จึงได้ชื่อว่า นมเต้าหู้ เนื่องจากเป็นอาหารที่ได้จากการหมัก จึงมีรสชาติเปรี้ยวอมหวาน และมีรสนมเข้มข้น สามารถนำไปแช่ในชานมร้อน หรือจะติดตัวเอาไว้แทนข้าว นอกจากนี้ยังจะสามารถทำเป็น “เต้าหู้นมเคลือบน้ำตาล” ซึ่งถือเป็นอาหารฮิตอีกอย่างอีกด้วย

- “หนั่ยเจี๋ยวโข่ว” หรือ ครีมเปรี้ยว เป็นขนมประจำบ้านของชาวมองโกเลียใน พวกเขาจะนำขนมชนิดนี้ไปใส่ในชานมเพื่อเพิ่มความหอมและความเข้มข้น หรือไม่ก็ผสมกับข้าวมองโกล (ฉาวหมี่)

- “หนั่ยผีจื่อ” หรือ “แป้งนม” เป็นขนมจากนมประจำบ้านอีกอย่างหนึ่งของชาวมองโกล ขนมชนิดนี้ทำจากนมวัว นมม้า นมแกะ หรือนมอูฐ เคี่ยวด้วยไฟอ่อน พอไขมันในนมจับตัวลอยอยู่บนผิวหน้าของนม จึงค่อย ๆ ออกมาแขวนไว้ในที่ที่มีอากาศถ่ายเทเพื่อให้แห้ง เวลารับประทานสามารถนำไปแช่ในชานมเช่นกัน

หากมีโอกาสไปทานข้าวในร้านอาหารมองโกล สามารถสั่งชานมเป็นชุด ซึ่งทางร้านจะเสิร์ฟชานมแบบที่ใส่ในหม้อ พร้อมกับขนมจากนมชนิดต่าง ๆ มาให้ลองชิมด้วยเช่นกัน

Tim/Ldan