เขตป่าปลูกไป๋เอ้อร์เย๋ซาป้า ตั้งอยู่ในอำเภอเหอหลินเก๋อเอ่อร์ ทางใต้ของเมืองฮูฮอต เมืองเอกของเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน ป่าปลูกแห่งนี้ มีพื้นที่ราว 8,000 เฮกตาร์ มีต้นหยังซู่ ต้นสน และต้นหนิงเถียว  ยืนต้นสง่างาม ท้องฟ้ามีสีครามอยู่เสมอ ชาวบ้านอยู่เย็นเป็นสุข ไม่มีใครคิดว่าเมื่อเกือบ 40 ปีที่แล้ว พื้นที่บริเวณนี้มีแต่ทะเลทรายและมีลมแรง 

ย้อนกลับไปในทศวรรษ 1980 ไป๋เอ้อร์เย๋ซาป้า เป็นเขตประสบภัยพายุทรายอย่างหนักหน่วงที่สุดในอำเภอเหอหลินเก๋อเอ่อร์ พื้นที่บริเวณนี้ มีพืชพันธุ์ปกคลุมน้อยกว่าร้อยละ 15 เนื่องจากมีลมแรงบ่อยครั้งเกือบทุกวัน จึงทำให้พื้นที่ทะเลทรายขยายวงกว้างมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ละปี ดินทรายราว 2 ล้านตัน ไหลลงสู่แม่น้ำหวงเหอ ผ่านแม่น้ำฮุนเหอที่อยู่ในท้องถิ่น ส่งผลกระทบต่อที่นาริมฝั่งแม่น้ำอย่างหนัก เมื่อที่นาปนทราย  คุณภาพของดินจึงย่ำแย่ลงเรื่อย ๆ ในที่สุดก็ไม่อาจสามารถเพาะปลูกข้าวได้ ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านใกล้เคียง จึงจำเป็นต้องอพยพไปอยู่ที่อื่น เขตไป๋เอ้อร์เย๋จึงแทบไม่มีใครอาศัยอยู่

ตั้งแต่ปี ค.ศ.1982 รัฐบาลจีนให้ความสำคัญต่อการจัดการปัญหาทะเลทรายทั่วประเทศ นายหวิน ฝูเสียง นายอำเภอเหอหลินเก๋อเอ่อร์ในสมัยนั้น จึงจัดทีมปลูกป่าและแก้ไขปัญหาทะเลทรายในเขตไป๋เอ้อร์เย๋  ประกอบด้วยทีมงาน 120 คน อายุเฉลี่ยไม่ถึง 20 ปี พวกเขามีเป้าหมายอย่างเดียว คือ ทุ่มเทกำลังและฝ่าฟันอุปสรรคทุกอย่าง เพื่อที่จะปลูกต้นไม้ในทะเลทรายที่แห้งแล้ง รวมไปถึงฟื้นฟูระบบนิเวศของท้องถิ่นให้กลับเป็นปกติ 

นายจาง จื้อ หนึ่งในทีมปลูกป่า 120 คน ซึ่งปัจจุบันเป็นหัวหน้าสถานีดูแลป่าปลูกไป๋เอ้อร์เย๋ บอกว่า ตอนเขามาปลูกป่าที่นี่ เขาอายุ 21 ปี ช่วงเริ่มต้นปลูกป่าเป็นช่วงที่เหนื่อยที่สุด ทุกวันพวกเขาตื่นตั้งแต่ยังไม่ถึงตี 5  ปลูกป่าทุกวันจนถึง 2 ทุ่มโดยไม่มีวันหยุด ปลูกต้นไม้แล้วยังต้องเดินไปตักน้ำจากที่ห่างออกไป เนื่องจากอากาศแห้งแล้งมาก ต้นไม้ไม่อาจอยู่รอดได้ บางที ต้องปลูกต้นไม้ซ้ำหลาย ๆ ครั้ง ถึงจะสำเร็จ เรื่องที่ทีมงานดีใจที่สุดคือฝนตก ซึ่งช่วยให้ต้นไม้อยู่รอดได้ มีอยู่ครั้งหนึ่งพวกเขาเร่งปลูกป่าท่ามกลางสายฝนติดต่อกัน 8 วัน แต่ก็ไม่มีใครบ่นเหนื่อยแม้แต่น้อย มีแต่ความรู้ดีใจและตื่นเต้น เพราะต้นไม้ที่ปลูกลงในดิน จะไม่ตายเพราะความแห้งแล้งอีกแล้ว

ในจำนวนสมาชิกทีมปลูกป่า 120 คน ประกอบไปด้วยผู้หญิง 56 คน  อายุระหว่าง 16 - 26 ปี บางส่วนจบการศึกษาระดับมัธยมปลาย แต่กลับไม่ใช้โอกาสนี้หางานดี ๆ ทำ กลับมาอยู่ในเขตทะเลทรายรกร้างและมีสภาพแวดล้อมที่รุนแรงเพื่อร่วมทีมปลูกป่า แม้ว่าผู้หญิงจะมีกำลังไม่มากเท่าผู้ชาย แต่พวกเธอก็ใช้ความพยายามทำงานหนักไม่แพ้ผู้ชาย  ตั้งแต่ ปี ค.ศ. 1982 เป็นต้นมา ทีมงานหญิงเหล่านี้ ปลูกต้นไม้ต้นหญ้าพื้นที่ประมาณ 2,700 เฮกตาร์ หรือ คิดเป็นเกือบหนึ่งในสามของพื้นที่ทั้งหมดของเขตป่าปลูก

(Tim/Zi)