จากข้อมูลในหนังสือพิมพ์ Lianhe Zaobao ของสิงคโปร์ระบุว่า ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา อาชีพผู้ให้บริการด้านการแพทย์และนักสังคมสงเคราะห์ในประเทศสิงคโปร์ได้ลงทะเบียนเข้าเรียนหลักสูตรการพูดเป็นจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะการพูดภาษาฮกเกี้ยน ภาษาแต้จิ๋ว และภาษากวางตุ้ง อาจารย์สอนภาษาที่ให้สัมภาษณ์มีความคิดเห็นว่า สิ่งเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าผู้ประกอบอาชีพด้านการแพทย์ตระหนักถึงความสำคัญของการสื่อสารกับผู้สูงอายุในภาษาถิ่นมากขึ้น

เนื่องจากสิงคโปร์เข้าสู่สังคมผู้สูงวัย ผู้ป่วยสูงวัยและผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือเพิ่มมากขึ้น ในบรรดานี้มีจำนวนไม่น้อยที่ใช้ภาษาถิ่น การสื่อสารภาษาเดียวกันกับผู้ป่วยสูงวัยเหล่านี้ทำให้การช่วยเหลือของเจ้าหน้าที่หรืออาสาสมัครทำได้อย่างเต็มที่และสะดวกยิ่งขึ้น