หลังจากดำเนินนโยบายปฏิรูปและเปิดประเทศอย่างต่อเนื่องครบ 30 ปีแล้ว จีนได้ประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม ทำให้ทั่วโลกตื่นตาตื่นใจ พร้อมกันนั้น ชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนจีนก็เกิดการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริง บรรณาธิการซี.อาร์.ไอ.ภาคภาษาไทยได้รวบรวมจุดสะท้อนเล็กๆในหลายแง่มุมจากวิถีชีวิตของชาวจีนทั่วไปมาให้ผู้ท่องอินเตอร์เน็ตของไทยโดยเฉพาะ เป็นหน้าต่างเปิดให้ชาวไทยมองเห็นถึงคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นของประชาชนจีนภายใต้นโยบายปฏิรูปและเปิดประเทศของจีน

จุดสะท้อนด้านการประกันสังคม

โปรดดูตัวอย่าง นายหนัน ฟาฝูเป็นชาวชนบทในมณฑลกันซู่ของจีน เมื่อค.ศ.2006 ทั้งครอบครัวเขาจ่ายเงินเพียง 40 หยวน(ประมาณ 200 บาท)ก็มีสิทธิเข้าร่วมระบบกองทุนรักษาพยาบาลของชาวชนบทแล้ว เป็นระบบที่ภาครัฐกับภาคเอกชนร่วมกันจ่ายค่ารักษาพยาบาลของชาวชนบท เมื่อเดือนเมษายนปี 2007 ภรรยาของนายหนันเจ็บป่วย ไปรักษาตัวในโรงพยาบาล ค่ารักษาพยาบาล 4144 หยวน ตัวเลขนี้นับเป็นตัวเลขสูงสำหรับชาวนาที่มีรายได้ต่ำ ถ้าเป็นเมื่อก่อน ชาวนาจนหน่อยคงไม่กล้าไปโรงพยาบาล แต่เมื่อเข้าร่วมระบบกองทุนรักษาพยาบาลแล้ว ชาวชนก็บทหายห่วง นายหนัน ฟาฝูกล่าวว่า"ตอนนี้ เราสามารถเบิกค่ารักษาพยาบาลได้ ความกดดันลดลงตั้งครึ่งหนึ่ง ต่อไป ไม่ว่าป่วยหนักแค่ไหนก็กล้าไปโรงพยาบาลแล้ว"

โปรดดูตัวอย่างที่สอง นางโต้ เจี้ยนลี่ ชาวเมืองหยินชวน เขตปกครองตนเองชนชาติหุยของจีน เธอมีโรคเรื้อรังประจำตัวคือความดันโลหิตสูง ปัจจุบัน เมื่อไรที่รู้สึกไม่สบาย เขาก็จะไปวัดความดันหรือตรวจสุขภาพที่สถานีอนามัยในเขตชุมชนที่ตนอยู่ นางโต้ เจี้ยงลี่แนะนำว่า"รายการตรวจสุขภาพ เช่นวัดความดันโลหิตนั้นไม่ต้องเสียเงิน ไปรักษาโรคในเขตชุมชนทั้งถูกทั้งสะดวก นับเป็นสวัสดิการที่สำคัญที่สุดของเราชาวบ้านทั่วไป"

ปัญหาการรักษาพยาบาลสำคัญไม่แพ้ปัญหาปากท้องเท่าไร ปัจจุบัน ระบบกองทุนรักษาพยาบาลได้ครอบคลุม 80% ของเมือง อำเภอและตำบลทั้งหมดของจีนแล้ว จำนวนชาวชนบทที่ได้รับการประกันให้เบิกค่ารักษาพยาบาลจากระบบนี้มีจำนวน 720 ล้านคน คิดเป็น 80% ขึ้นไปของเกษตรกรทั่วประเทศ คาดว่า ระบบกองทุนรักษาพยาบาลจะครอบคลุมเขตชนบททั้งหมดของจีนในปี 2008 นับเป็นผลงานโดดเด่นด้านประกันสังคมอย่างหนึ่งที่ชาวจีนได้รับ อันเนื่องมาจากประเทศจีนมีศักยภาพทางการเงินการคลังสูงขึ้นแล้วภายหลังดำเนินนโยบายปฏิรูปและเปิดประเทศแล้ว

โปรดดูตัวอย่าง ในวันเปิดเทอม นางสาวหวัง หวี้เฟิ่ง นักศึกษาปีหนึ่งจากมณฑลอันฮุยเดินทางถึงมหาวิทยาลัยหัวตงหลี่กง ในช่วงหนึ่งเดือนหลังจากได้รับหนังสือแจ้งให้เข้าเรียนจากมหาวิทยาลัยแล้ว หวัง หวี่เฟิ่งรู้สึกทั้งดีใจและกังวล ดีใจเพราะตนเองสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้แล้ว แต่กังวลว่าครอบครัวที่ยากจนของเธอคงไม่สามารถจ่ายค่าเล่าเรียนให้เธอได้ ขณะไปรายงานตัวที่คณะ เธอคิดหนักมาก แต่ทางมหาวิทยาลัยได้เตรียมโครงการช่วยเหลือสำหรับนักศึกษาจากครอบครัวยากจนอย่างหวัง หวี่เฟิ่งทุกคน ด้วยการหางานให้พวกเขาทำในเวลาว่างเรียน รายได้พอที่จะจ่ายค่าเทอมและค่าเบี้ยเลี้ยง