ส่วนลักษณะการสร้างงานของ ยุรี เค็นซาคุ ที่ผมมองเห็นก็คือ การการทำงานในลักษณะสื่อผสม แต่น้ำหนักทั้งหมดอยู่ที่จิตรกรรมสีน้ำมัน มีการเอาวัสดุมาตดลงไปบนชิ้นงาน แล้วก็ใช่เส้นสีวาดทับอีกที และสีหรือเส้นที่ทับลงไปนั้น ก็หมายถึงการเชื่อมต่อกันระหว่างวัสดุซึ่งเป็นตัวแทนของโลกจริง กับโลกศิลปะในชิ้นงานของเธอ งานบางชิ้นเธอก็วาดลงบนวัสดุเลย เช่น ชิ้นงานหนึ่งที่เธอเอาเทปคลาสเส็ตมาผูกต่อกันเป็นเสมือนผืนผ้าใบ แล้วจึงลงสีไปบนนั้น ซึ่งก็สื่อถึงการเสพงานดนตรีของเธอด้วย

ส่วนลักษณะของภาพคน หรือภาพต้นไม้ต่างๆ ที่ประกอบอยู่ในเฟรมนั้น เธอก็ไม่เน้นที่จะแสดงรายละเอียดอย่างชัดเจน เช่น รูปคนก็ไม่จำเป็นต้องมีสรีระที่เหมือนจริง ภาพส่วนใหญ่ของเธอออกจะมีมิติที่แบนๆ คล้ายกับภาพการ์ตูนด้วยซ้ำ ซึ่งแสดงถึงนัยยะการล้อเลียนภาพชีวิตและมุมมองของเธอเอง ในลักษณะที่เรียบง่าย ไม่หวือหวา และสะท้อนความคิดอย่างตรงไปตรงมา

อาราริโอ แกลเลอรี่ชื่อดัง

เนื้อหาโดยรวมของงานชุดนี้จึงเป็นเรื่องที่เธอล้อเลียนกับความเจ็บป่วยของตัวเอง และความเปราะบางของชีวิต

เสร็จจากการสนทนาที่อบอุ่นของคนไกลบ้าน ผมก็ออกเดินดุ่มชมผลงานต่อไป เพราะว่าเวลาได้ล่วงเลยมาบ่ายคล้อยแล้ว เท่าที่สังเกตพบว่ามีผลงานของศิลปินจากอินโดนีเซียจำนวนมากกว่าจากประเทศอื่น ซึ่งอาจจะพอๆ กับศิลปินจากเกาหลีใต้ด้วย

              บรรยากาศการชมงาน                         ผลงานแนววิดีโอ อาร์ต

ส่วนผลงานของศิลปินจีนซึ่งเข้าร่วมมากที่สุดนั้น โดยมากจะเน้นไปทางการ์ตูน ซึ่งมีชิ้นงานขนาดใหญ่อลังการทั้งสิ้น และงานประติมากรรมจากไฟเบอร์ จากประสบการณ์ที่ผมได้เดินชมในชุมชนศิลปะ 798 มาหลายครั้ง และรวมถึงเท่าที่ผ่านตามาในการเดินของวันนี้ รู้สึกได้ถึงแนวร่วมทางความคิดที่สะท้อนอยู่ระหว่างกันของศิลปินดาวรุ่งทั้งหลายที่พยายามจะหลีกหนีการการวาดแบบเดิมๆ และการปั้นตามแนวขนบ โดยพยายามใช้วัสดุที่ดูทันสมัยและแปลกใหม่ ซึ่งมีนัยยะสะท้อนถึงความทันสมัยของประเทศจีนด้วย