กลางเดือนตุลาคม คณะผู้แทนสมาคมนักหนังสือพิมพ์ภูมิภาคแห่งประเทศไทยเดินทางมาเยือนจีน โดยได้เยี่ยมชมสำนักงานหนังสือพิมพ์ “หนงหมินรึเป้า” หรือหนังสือพิมพ์เกษตรกรรายวัน ที่กรุงปักกิ่ง และสถานีวิทยุและโทรทัศน์เฮยหลุงเจียง หนังสือพิมพ์ฮาร์บินรายวัน ตลอดจนไปเมืองต้าชิ่งของมณฑลเฮยหลุงเจียง ไปดูผลการพัฒนาอุตสาหกรรมปิโตรเลียมและการเกษตรแผนใหม่ของเมืองต้าชิ่ง

ก่อนจะสิ้นสุดการเยือน นายไชยยงค์ มณีรุ่งสกุล นายกสมาคมนักหนังสือพิมพ์ภูมิภาคแห่งประเทศไทย และหัวหน้าคณะได้ให้สัมภาษณ์ผู้สื่อซีอาร์ไอ เกี่ยวกับความรู้สึกและความประทับใจในการเดินทางครั้งนี้

ผู้สื่อข่าวซีอาร์ไอ：คุณไชยยงค์เดินทางมาประเทศจีนกี่ครั้งแล้วคะ

คุณไชยยงค์：ถ้าพูดถึงมาในนามของสมาคมหนังสือพิมพ์  การมาประเทศจีน มาโดยองค์อร  มาในฐานะของอุปนายก และกรรมการ  ครั้งนี้มาในฐานะของนายกสมาคม  มาประเทศจีนเพราะภารกิจ 4 ครั้ง ตั้งแต่ปี 2530 เป็นต้นมา  แต่ถ้าถามว่า วันนี้มาประเทศจีนกี่ครั้ง ใน 4 ปีที่ผ่านมา  มาประเทศจีนมาแล้วประมาณ 15 มณฑล โดยเฉพาะ 5 มหานคร ผมไปดูหมดแล้ว  ช่วงหลัง ไม่ได้มาในฐานะของสื่อมวลชน  แต่มาในฐานะที่มีงานบางงานที่ร่วมกับนักวิชาการของมหาวิทยาลัย ในหลายๆ แห่งของประเทศจีน

เฮยหลงเจียงเป็นครั้งที่ 2 เคยมาเมื่อ 30 ปีที่แล้ว  ตอนนั้นก็มาในนามสมาคมนักหนังสือพิมพ์ภูมิภาคแห่งประเทศไทย  แต่ครั้งนั้นกับครั้งนี้ มณฑลเฮยหลงเจียงเปลี่ยนไปมาก  สนามบินที่ผมเคยลง ก็ไม่ใช่สนามบินนี้  รู้สึกว่า แม้แต่ถนนหนทาง ก็ไม่มากขนาดนี้ วันนี้ถ้าถามว่า  เมื่อปี 2530 โรมแรมที่ผมพักคือโรงแรมไหน ไม่มีแล้ว เขาสร้างเป็นโรมแรมใหญ่หมดแล้ว  เฮยหลงเจียงจากอดีตเป็นเมืองชายแดนเล็กๆ เมื่อปี 2530 ที่ผมเคยมาเยือน  วันนี้กลายเป็นนครที่เติบโต เติบใหญ่ และก็เป็นที่รู้จักของคนทั้งโลก ก็ว่าได้ นั่นคือ เมืองที่นี่มีจุดโดดเด่น ในเรื่องของหน้าหนาว ซึ่งมีการแข่งขันการสลักน้ำแข็ง  ประเทศไทยรู้จักมณฑลเฮยหลงเจียง รู้จักเมืองฮาร์บิ้น ได้ดี จากการที่มีช่างสลักน้ำแข็งจากประเทศไทยมาแข็งขันการสลักน้ำแข็งที่นี่ และได้รางวัลเป็นถึง 9 ครั้ง

ผู้สื่อข่าวซีอาร์ไอ： เฮยหลงเจียง นอกจากมีหิมะและน้ำแข็งแล้ว ยังมีนิวไฮเทคใหม่ด้วย

คุณไชยยงค์：ครับ วันนี้ครับ มาครั้งนี้ได้รับความกรุณาจากสมาคมนักหนังสือพิมพ์จีน และก็สมาคมนักข่าวเฮยหลงเจียง นำไปดูเมืองอุตสาหกรรมและเกษตรแผนใหม่ โดยเฉพาะอุตสาหกรรมปิโตรเลียม  ที่ไปพบนะครับ แปลกมาก เนื่องจากเคยไปดูอุตสาหกรรมปิโตรเลียมในหลายประเทศ มาแล้ว รวมทั้งประเทศเพื่อนบ้านอย่างมาเลเซีย ส่วนใหญ่เราจะพบอุตสาหกรรมขุดเจาะน้ำมันในทะเล แต่ครั้งนี้ เราพบการขุดเจาะน้ำมันบนบก สิ่งที่แปลกใหม่ในความรู้สึกก็คือ แท่นขุดเจาะน้ำมันที่ดูดน้ำมัน กำลังทำงานตลอด 24 ชั่วโมง อยู่ติดกับชุนชน อยู่ใกล้กับหมู่บ้าน และก็มีถนนเส้นใหญ่ ซึ่งปกติแล้ว ในพื้นที่ที่มีการขุดเจาะปิโตรเลียม เขาจะเป็นเขตที่ไม่ให้คนเข้าใกล้  แต่ที่ต้าชิ่ง เป็นเรื่องที่ คณะใม่ใช่แต่ผมคนเดียว คณะที่เดินทางไปด้วย ครั้งแรกที่เห็นเครื่องดูดน้ำมัน ยังเข้าใจว่า เขาทำไว้เพื่อที่จะให้ดูหลอกๆ ว่า เมืองนี้เป็นเมืองอุตสาหกรรมปิโตรเลียม เพราะฉะนั้น ถือว่าทันสมัย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ประทับใจตรงที่ได้ไปฟังประวัติของผู้ค้นพบบ่อน้ำมันคนแรก และก็พัฒนาภายใน 60 ปี จนวันนี้ กลายเป็นอุตสาหกรรมใหญ่ที่สามารถเอาน้ำมันดิบ กลั่นเสร็จแล้วส่งไปเลี้ยงประเทศจีนถึง 51%  โดยเฉพาะประวัติของท่าน หวังจิ้นสิ เป็นนักต่อสู้ และเป็นนักที่มีอุดมการในการสร้างชาติที่ยิ่งใหญ่  แม่แต่ก่อนจะสิ้นชีวิต  มีเงินเหลืออยู่ ก็ยังมาบริจาค เหมือนกับเป็นแบบอย่างที่สอนคนอย่าให้เห็นแก่ตัว  ให้เห็นแก่ประโยชน์ของประเทศชาติ มากกว่าประโยชน์ส่วนตน  ตรงนี้เป็นความประทับใจ

นอกจากนั้น ก็ได้ไปดูเกษตรกรรมแผนใหม่ ที่อำเภอหลินเตี้ยน  ก็ถือว่าได้เห็นการพัฒนาพื้นที่ยากจน  พัฒนาพื้นที่การเกษตรที่มีปัญหาเกี่ยวกับสภาพพื้นที่ดินเค็ม  ก็เห็นนวัตกรรมใหม่การเกษตรในฟาร์มที่ปลูกมะเขือเทศ ของบริษัทหงฝู  ซึ่งใช้เทคโนโลยีแบบใหม่ที่ใช้คอมพิวเตอร์ควบคุมทั้งหมด  และก็เข้าใจว่า ครั้งนี้ เขานำเข้าทั้งพันธุ์พืชมะเขือเทศ ทั้งเครื่องมือ เทคโนโลยี และก็แม้แต่พึ่งที่เอาไว้ผสมพันธุ์เกสรมาจากเนเธอร์แลนด์ก็จริง  แต่ผมก็เชื่อว่า ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า  เขาสามารถที่จะศึกษาเรียนรู้และก็สามารถที่จะทำได้ดีกว่าต้นแบบที่ประเทศเนเธอร์แลนด์ เนื่องจากวันนี้  จากการติดตามข่าวสาร ก็เห็นชัดเจนว่า ท่านประธานสี จิ้นผิงให้ความสำคัญกับ การสร้างกระทรวงดีจีตัล และท่านประธานสี จิ้นผิงก็เคยพูดว่า  จะให้ทุกๆ ส่วนของประเทศจีน เจริญด้วยระบบดีจีตัล เพราะฉะนั้นผมเชื่อว่า ถ้าผมกลับไปและก็กลับมาที่นี้ภายในอีก 5 ปีข้างหน้า สภาพของอำเภอนี้ จะแตกต่างจากวันนี้มาก  นั้นคือสิ่งที่ได้ไปพบเห็นที่เมืองต้าชิ่งและก็ที่อำเภอหลิยเตี้ยน