การเต้นรำแบบทิเบต “จั๋วเกินหม่า” มรดกทางวัฒนธรรมที่เป็นนามธรรมระดับชาติของอำเภอหนังเชียน มีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่า 800 ปี รูปแบบการแสดงคือ “การร้องบทกวี” บวก“เต้นรำ” เป็นหลัก บทกวีสำรับร้องมีเนื้อหาในเชิงบวก เนื้อเพลงมีความคล้องจอง การปรับแต่งของเพลงเรียบง่ายและสวยงาม เสียงร้องไพเราะและชัดเจน การเต้นรำเป็นไปอย่างผ่อนคลายและมีชีวิตชีวา แสดงให้เห็นฉากการทำงานและชีวิตของเพื่อนร่วมชาติชาวทิเบต เช่น การเร่ร่อน การทำไร่ การล่าสัตว์ ฯลฯ

“จั๋วเกินหม่า” ต้องร้องเพลงและเต้นรำ ประเพณีคือนักเต้นต้องร้องเพลงเอง ไม่ได้มีนักร้อง นักเต้นจะร้องเพลงแบบไม่มีดนตรี และก็ยังสามารถร้องเพลงเต้นรำกับเครื่องดนตรี เครื่องดนตรีที่ใช้ประกอบด้วยขลุ่ย หนิวเจี่ยวหู และกลอง

ปู้จาซี เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีนประจำหมู่บ้านป๋ายจา อำเภอหนังเชียน ขณะเดียวกัน เขายังมี "ภารกิจพิเศษ" ที่ต้องทำ ซึ่งก็คือการสืบทอด “จั๋วเกินหม่า” ปู้จาซีเริ่มเรียนการเต้นรำ “จั๋วเกินหม่า” ตั้งแต่อายุ 8 ขวบ เมื่ออายุ 23 ปี เริ่มสืบทอด “จั๋วเกินหม่า” จัดให้ชาวบ้านซ้อมรำตั้งแต่ปี 1980 และมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในการสร้างวัฒนธรรมท้องถิ่นเป็นเวลาหลายปี จัดให้ชาวบ้านเข้าร่วมกิจกรรมทางวัฒนธรรมต่างๆอย่างเข้มแข็ง ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีจากทุกวงการ นอกจากนี้ยังได้รับรางวัลเกียรติยศจำนวนมาก

Bo/Patt/Cui