พ่อแม่บอกกับหยางเชี่ยนว่า พรสวรรค์ถ้าไม่ได้ทุ่มเทฝึกก็จะไม่เกิดประโยชน์สูงสุด หยาง เชี่ยนเริ่มฝึกที่โรงเรียนพลศึกษาตั้งแต่วัย 11 ขวบ ต้องบอกว่าท้าทายมากสำหรับเด็กอายุน้อย เพราะช่วง 2 ปีแรกที่เข้าโรงเรียนพลศึกษา ต้องฝึกท่าพื้นฐานเป็นหลัก ซึ่งค่อนข้างน่าเบื่อ ฝึกท่าไหน จะต้องอยู่นิ่งๆ รักษาท่านั้นไว้เป็นเวลากว่า 10 นาที และทีหลังเพิ่มเป็น 1 ชั่วโมง 2 ชั่วโมง

เด็กๆเหนื่อยจนร้องไห้เป็นเรื่องปกติมาก หยางเชี่ยนก็เหมือนกัน ในชีวิตฝึกยิงปืนที่เป็นเวลา 10 ปีของเธอ เคยท้อใจสองครั้ง ครั้งแรกเป็นเพราะการฝึกที่น่าเบื่อเหมือนฝึกทหาร ทำให้เธอคิดจะเลิกฝึกต่อ และกลับไปเรียนหนังสือเหมือนเด็กทั่วไป

พ่อแม่หยางเชี่ยนบอกกับเธอว่า เหตุผลที่ทำให้เธอใช้ความพยายามต่อมีเพียงข้อเดียว แต่เหตุผลที่ทำให้เธอท้อใจมีหลากหลายข้อ การยกเลิกเป็นทางที่เดินง่ายที่สุด แต่มีเธอคนเดียวที่สามารถตัดสินอนาคตของตนเองได้ ในสนามแข่งขัน ไม่มีคนไหนสามารถได้รางวัลโดยไม่ต้องใช้ความพยายามเลย ถ้าไม่พยายามก็จะต้องถูกคัดออก “อย่าเลิกล้มกลางคัน” เป็นเรื่องที่พ่อแม่สอนเธอ และหยางเชี่ยนก็ได้ปฏิบัติตาม เมื่อผ่านพ้นช่วงที่ลำบากที่สุด หนึ่งปีให้หลัง หยาง เชี่ยนได้รางวัลอันดับ 2 ของประเทศในวัย 12 ขวบ

อีกครั้งที่หยาง เชี่ยนคิดจะเลิก คือแม่ของหยาง เชี่ยนป่วย หยางเชี่ยนเป็นเด็กกตัญญู เป็นห่วงแม่มาก และคิดว่าจะเลิกฝึกซ้อมแล้วกลับบ้านมาดูแลแม่ แต่แม่ของหยางเชี่ยนบอกกับลูกว่า ถ้าเธอได้รางวัลดีๆ ทำให้ธงชาติจีนชูขึ้นบนเวทีโลก จะเป็นยาดีที่สุดสำหรับแม่

“อย่ายกเลิกง่ายๆ” กลายเป็นคติเตือนใจของหยาง เชี่ยน เธอบอกว่า ระหว่างการฝึกยิงปืน หากนัดไหนยิงไม่ถูกเป้าวันนั้น ฉันก็จะฝึกเรื่อยๆ ไม่ยกเลิกง่ายๆ

การได้รางวัลระดับชาติ สำหรับนักกีฬาทั่วไปถือว่าเป็นผลงานที่น่าพอใจมากแล้ว แต่พ่อแม่หยางเชี่ยนยืนหยัดให้ลูกเรียนหนังสือพร้อมกับการฝึกยิงปืน และเธอได้สอบเข้ามหาวิทยาลัยชิงหวา ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยอันดับต้นๆของจีนในวัย 18 ปี เมื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว หยางเชี่ยนยังคงยืนหยัดฝึกยิงปืนต่อ และได้รางวัลแชมป์ระดับชาติหลายครั้ง

ในรายการแข่งขันโอลิมปิกต่างๆ การยิงปืนถือว่าเป็นรายการที่ต้องอาศัยสภาพจิตที่มั่นคงมากกว่าฝีมืออีก เป้าของการยิงปืนยาวอัดลมระยะ 10 เมตรนั้นใหญ่เท่าเหรียญเงินหยวนเดียวเท่านั้น การยิงถูกเป้านั้น ไม่ได้สู้เรื่องสายตา สิ่งที่ต้องแข่งกันคือ สภาพจิตที่มั่นคง เมื่อเข้าร่วมการแข่งขันยิงปืนใหม่ๆ หยางเชี่ยนพลาดหลายครั้งเพราะเครียดเกินไป แต่ทุกวันนี้ หยาง เชี่ยนมีสภาพจิตที่มั่นคงและแข็งแกร่งเหมือนมือเก่าที่มีประสบการณ์มาก

เหตุใดที่คนอายุน้อยกลับมีจิตใจที่มั่นคงมากได้? เราอาจจะหาคำตอบได้จากคำให้สัมภาษณ์ของแม่หยาง เชี่ยนว่า ลูกได้เป็นแชมป์โลก ในฐานะผู้ปกครองรู้สึกดีใจและภูมิใจก็จริง แต่เราก็บอกกับลูกอยู่เสมอว่า มองผลการแข่งขันด้วยจิตใจที่สงบนิ่ง คำสอนเหล่านี้ถือว่าเป็นการปุพื้นฐานสภาพจิตที่ดีให้กับลูก

เมื่อย้อนทบทวนการเติบโตของหยางเชี่ยน จะพบว่า อัจฉริยบุคคลที่ว่านั้น ต้องมีปัจจัยที่เอื้อหลายอย่าง เช่น พรสวรรค์ ครอบครัว ความพยายามและโชคดี

ภาพข่าวในโลกโซเชียล หยาง เชี่ยนเป็นสาวน้อยน่ารักคนหนึ่ง เธอให้สัมภาษณ์สื่อว่า อยากกินกุ้งผัดที่แม่ทำให้ ขณะเดียวกัน อีกแง่มุมหนึ่งของหยาง เชี่ยนคือ ความหนักแน่นยืนหยัดที่จะทำอะไรทำจริง ซึ่งการมอบสิทธิ์การตัดสินใจเดินทางไหนให้กับลูก ถือว่าเป็นการเคารพลูก ส่วนการบอกถึงความหมายของการยืนหยัด ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้ใหญ่ ดังเช่นพ่อแม่ของหยาง เชี่ยน