สหรัฐอเมริกา ประเทศที่การก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นพื้นฐานของตนยัง “ไม่ได้เรื่อง” กลับจะนำหน้าดำเนินโครงการก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นพื้นฐานทั่วโลก เรื่องนี้ฟังแล้วไม่น่าเชื่อแต่ก็เกิดขึ้นจริงในที่ประชุมผู้นำกลุ่ม 7 ประเทศ หรือ G7 ที่กำลังจัดอยู่ในขณะนี้ที่เยอรมนี

วันที่ 26 มิ.ย. ตามเวลาท้องถิ่น นายโจ ไบเดน ประธานาธิบดีสหรัฐฯ เสนอ “ข้อเสนอว่าด้วยความสัมพันธ์หุ้นส่วนด้านสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นพื้นฐานทั่วโลก” หรือ PGII ในที่ประชุมผู้นำฯ โดยกล่าวว่า จะร่วมกับประเทศ G7 มอบเงินทุนจำนวน 600,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ แก่การก่อสร้างสิ่งอำนวยความมสะดวกขั้นพื้นฐานของโลก ในจำนวนนี้สหรัฐฯ จะรวบรวมเงินจำนวน 200,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ วงการภายนอกมีความเห็นทั่วไปว่า PGII นั้นริเริ่มขึ้นเพื่อต่อต้านข้อเสนอ “หนึ่งแถบหนึ่งเส้นทาง” ของจีนนั่นเอง

ฝ่ายสหรัฐฯ ควรเข้าใจว่า สาเหตุที่ข้อเสนอ “หนึ่งแถบหนึ่งเส้นทาง” ได้รับความนิยมจากกว่า 100 ประเทศนั้น ไม่ใช่เพราะเพียงแต่ความใฝ่ฝันอันยาวไกลเท่านั้น หากยังมีความปรารถนาอันดีงามที่จีนยินดีที่จะแบ่งปันโอกาสการพัฒนาแก่โลกเพื่อได้ประโยชน์ร่วมกัน การสะสมกำลังในช่วงเวลาหลายสิบปีด้านเทคโนโลยี ขนาด และความเร็วของวิสาหกิจจีน รวมทั้งการทุ่มเทเงินทองในโครงการความร่วมมือสำคัญของจีน

ข้อเท็จจริงพิสูจน์ว่า ในช่วงเวลา 9 ปี ตั้งแต่ข้อเสนอหนึ่งแถบหนึ่งเส้นทางเสนอริเริ่มขึ้นได้นำมาซึ่งประโยชน์แท้จริงแก่ประชาชนรายทาง ธนาคารโลกคาดว่า หากโครงการสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นพื้นฐานด้านการคมนาคมภายในกรอบ “หนึ่งแถบหนึ่งเส้นทาง” ได้รับการปฏิบัติตามทั้งหมด ภายปี 2030 แต่ละปีจะเกิดรายได้มูลค่า 1.6 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐฯ แก่โลก คิดเป็น 1.3% ของ GDP ทั่วโลก

รายงานธนาคารโลก ระบุว่า ปัจจุบันประเทศกำลังพัฒนายังคงต้องเผชิญหน้ากับช่องว่างทางเงินทุนสำหรับการก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นพื้นฐานจำนวนมากอยู่ หากนักการเมืองมีความยินดีอย่างแท้จริงที่จะเสนอทุนช่วยเหลือก็ต้องเป็นเรื่องดีอยู่แล้ว ประชาคมโลกก็ยินดีที่จะมองเห็นเรื่องนี้ แต่หากแผนก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นพื้นฐานที่เสนอโดยนักการเมืองอเมริกันนั้นไม่ใช่เพื่อช่วยประเทศกำลังพัฒนาอย่างจริงใจ ไม่ว่าสร้างคำศัพท์ใหม่เท่าไรก็ตามก็ไม่สามารถหลอกคนอื่นได้ การเริ่มต้นก็จองความล้มเหลวไว้แล้ว

Cui/Lr/Tim