ให้ความรักกับภูเขาสีเขียว ที่จะไม่ต้องเสียใจในชีวิตนี้ ให้ความรักกับน้ำสะอาด แล้วจะไม่เปลี่ยนแปลงเป็นเวลานาน นี่เป็นบทเพลงประกอบละครเรื่อง "บทกวียาวไซหั่นป้า" โดยผู้ปลูกป่าไม้สามชั่วอายุคนในไซหั่นป้า ทางเหนือของจีน ความสำเร็จอันน่าทึ่งของที่เปลี่ยนที่รกร้างให้กลายเป็นป่า ให้กลายเป็นการแสดงละครสองชั่วโมง

ในฐานะที่เป็นงานวัฒนธรรมและศิลปะแห่งชาติระดับสูงสุดและมีอิทธิพลมากที่สุดในประเทศจีน เทศกาลศิลปะจีนครั้งที่ 13 จะเริ่มขึ้นที่กรุงปักกิ่ง นครเทียนจิน และมณฑลเหอเป่ยตั้งแต่วันที่ 1 ถึง 15 กันยายน โดยละครเรื่อง"บทกวียาวไซหั่นป้า" จะแข่งขันเพื่อชิงรางวัลเหวินหัว ในฐานะละครที่เข้าร่วม

ละครเรื่องนี้อ้างอิงจากการกระทำของผู้ปลูกป่าในฟาร์มป่าจักรกลไซหั่นป้า  และบอกเล่าเรื่องราวของกลุ่มคนหนุ่มสาวที่เต็มไปด้วยอุดมคติบนผืนทะเลทรายที่ "ทรายสีเหลืองปกคลุมท้องฟ้าและต้นไม้ที่ไม่มีนกอยู่อาศัย" พวกเขาปีนน้ำแข็ง นอนบนหิมะ และกินอาหารท่ามกลางลมแรงและทราย สามชั่วอายุคนใช้ความพยายามอย่างไม่ลดละที่เป็นเวลา 60 ปี สร้างปาฏิหาริย์ของทะเลป่าเทียมที่ใหญ่ที่สุดในโลก

บริเวณปลายเหนือสุดของมณฑลเหอเป่ยทางภาคเหนือของจีนฝังด้วยเส้นโค้งสีเขียวเข้ม นี่คือไซหั่นป้า ปีนี้เป็นวันครบรอบ 60 ปีของการก่อสร้างผืนป่าไม้ไซหั่นป้า

ป่าอนุสรณ์ซั่งไห่ของไซหั่นป้าตั้งชื่อตามหวัง ซั่งไห่ เลขานุการคนแรกของคณะกรรมการพรรคฯ แห่งฟาร์มป่าไม้ไซหั่นป้า นี่ไม่ใช่แค่เป็นต้นกำเนิดของทะเลป่าเทียมไซหั่นป้า แต่ยังเป็นต้นกำเนิดของจิตวิญญาณของไซหั่นป้าด้วย

ในปี 1962 นายหวัง ซั่งไห่  ผู้อำนวยการสำนักงานเกษตรเมืองเฉิงเต๋อในขณะนั้น ได้มายังป่าไม้ไซหั่นป้าที่จัดตั้งขึ้นใหม่ และนำเยาวชนจำนวน 369 คนที่มีอายุเฉลี่ยไม่ถึง 24 ปี มาเริ่มต้นการก่อสร้างในที่รกร้างแห่งนี้  ผู้สร้างรุ่นแรกของไซหั่นป้าได้เริ่มต้นหนทางการบุกเบิกของพวกเขา

ขณะนั้น เราดื่มน้ำหิมะ น้ำฝน น้ำจากบ่อน้ำ และกินวัวโถวข้าวเหนียวดำ มันฝรั่ง และผักดอง นางเฉิน หยันเสียน ผู้ก่อสร้างของไซหั่นป้าร่วมกับเพื่อนชั้นหญิง 5 คนในขณะนั้น บัดนี้เต็มไปด้วยผมสีเงิน เมื่อหวนคิดถึงความทุกข์ยากในหลายปีที่ผ่านมา ดวงตาของเธอยังคงแน่วแน่ “ทุกครั้งที่เธอเห็นต้นกล้าที่เธอปลูกเองเติบโตเป็นต้นไม้สูงใหญ่ เป็นความสุขที่ยากที่จะอธิบายได้

เนื่องจากขาดประสบการณ์ในการปลูกป่าในพื้นที่เทือกเขาสูงและหนาวจัด อัตราการรอดชีวิตจากการปลูกป่าในปี 1962 และ 1963 น้อยกว่า 8% เป็นเวลาสองปีติดต่อกัน ความล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า สั่นคลอนความมั่นใจของผู้คน นายหวัง ซั่งไห่และหัวหน้าฟาร์มป่าอีก 4 คนทำงานอย่างขยันจริงจังก็ย้ายครอบครัวของพวกเขาไปที่ไซหั่นป้า ในฤดูใบไม้ผลิของปี 1964 ในที่สุดก็มีการปลูกป่า 34.4 เฮกตาร์ และอัตราการรอดชีวิตของป่าไม้สูงถึง 90% ในขณะนั้น อุณหภูมิต่ำมาก โคลนทั่วร่างกายถูกแช่แข็งเป็นเกราะน้ำแข็ง และเวลาเดินก็จะมีเสียงดัง แต่ไม่มีใครบ่นถึงความทุกข์และความเหนื่อยล้า

จากที่นี่ต้นไม้สู่ป่า การปลูกป่าของไซหั่นป้าได้รับการพัฒนาอย่างเต็มที่ โดยมีพื้นที่สูงสุดที่ปลูกป่าจำนวน 5,333 เฮกตาร์ต่อปี นายหวัง ซั่งไห่ทำงานในไซหั่นป้าเป็นเวลา 13 ปี ในระหว่างที่เขาดำรงตำแหน่งป่าไม้มีพื้นที่ 36,000 เฮกตาร์ ในปี 1989 นายหวัง ซั่งไห่ วัย 68 ปี เสียชีวิตด้วยอาการป่วย

ตอนมีชีวิตอยู่ใช้ชีวิตที่นี่ หลังความตายเฝ้าที่นี่ ตามความปรารถนาครั้งสุดท้ายของนายหวัง ซั่งไห่ เถ้าถ่านของเขากระจัดกระจายอยู่ในป่าแห่งนี้ ป่าต้นสนที่เขานอนตอนนี้เรียกว่า ป่าอนุสรณ์ซั่งไห่

นายสือ เฉิน ผู้ปลูกป่าไม้รุ่นที่ 3 ซึ่งเติบโตขึ้นในไซหั่นป้า กล่าวว่าเมื่อเทียบกับความยากลำบากของผู้ปลูกป่าไม้รุ่นแรก ความยากลำบากที่เราเผชิญอยู่นี้เหมือนไม่มีอะไรเลย การปลูกป่าในฤดูใบไม้ผลิปีนี้ ยังคงมีหิมะตกในคูน้ำและทางแยก ความเย็นไม่เป็นอะไร แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือทางลาดใหญ่ทำให้เครื่องขึ้นไม่ได้ เขากับเจ้าหน้าที่มากกว่า 30 คนมาขุดก้อนหินออกมาทีละก้อนด้วยมือตั้งแต่เวลา 7:00 น. ทุกเช้า เป็นภารกิจของคนรุ่นเราที่จะสืบทอดจิตวิญญาณของไซหั่นป้า และสร้างความสีเขียวให้เต็มพื้นที่ไซหั่นป้า

ผู้ปลูกป่าในไซหั่นป้าหลายรุ่นได้ใช้การปฏิบัติจริงเพื่อสร้างจิตวิญญาณของ ไซหั่นป้า ที่คำนึงถึงพันธกิจ การทำงานหนัก และการพัฒนาที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ต้นไม้และป่าไม้ทุกต้นที่ปลูกโดยผู้ปลูกป่ากำลังวาดภาพการพัฒนาสีเขียวของจีนที่สวยงาม

Bo/kt/ldan