เสิ่นหยาง เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน เป็นเมืองอุตสาหกรรมที่ใหญ่ที่สุดของประเทศจีน และเป็นเมืองเอกของมณฑลเหลียวหนิง มีประวัติยาวนานถึง 1,300 ปี เคยเป็นเมืองหลวงของราชวงศ์ชิง  ปัจจุบันได้พัฒนาเป็นเมืองขนาดยักษ์ที่มีพื้นที่กว่า 12,000 ตารางกิโลเมตร มีประชากรประมาณสิบล้านคน

คนไทยหลายคนคงเคยไปเที่ยววังต้องห้ามในกรุงปักกิ่งมาแล้ว ส่วนกู้กงในเสิ่นหยางนั้น แม้ว่าจะเทียบความยิ่งใหญ่ ความสง่างามและความหรูหราของวังกู้กงในปักกิ่งไม่ได้ แต่ฐานะทางประวัติศาสตร์และความอุดมสมบูรณ์ของรายละเอียดก็ไม่ได้แพ้วังกู้กงในปักกิ่ง

ท่วงทำนองการก่อสร้างของวังกู้กงในเสิ่นหยาง มีจุดที่ดูเหมือนกับพระราชวังโบราณหรือวังต้องห้ามหรือวังกู้กงผในปักกิ่งอยู่หลายจุด อย่างเช่น เป็นโครงสร้างไม้และหิน กำแพงสีแดงและหลังคากระเบื้องสีเขียว ประตูสองบานเปิดเป็นคู่กัน หน้าประตูมีสิงโตตัวผู้และตัวเมียตั้งอยู่ สถาปัตยกรรมหลักมีหลังคากระเบื้องเคลือบสีเหลืองซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของจักรพรรดิ บนสันหลังคามีสัตว์วิเศษ

หนูเอ่อฮาชื่อแบ่งชนเผ่าหนวี่เจินออกเป็นแปดแว่นแคว้น แต่ละแคว้นมีธงประจำของตน จึงเรียกว่า “หนวี่เจินปาฉี” คำว่า “ฉี” ก็คือธง ในศาลาสิบอ๋องที่สร้างขึ้นในวังกู้กงในเสิ่นหยางนั้น ก็มีศาลา 8 แห่งซึ่งเป็นสถานที่ทำการของขุนนางผู้บริหารสำหรับควบคุมดูแลกิจการแว่นแคว้นของตนเอง

หนูเอ่อฮาชื่อได้นำชาวแมนจูจากชนเผ่าเลี้ยงปศุสัตว์และทำประมงสู่ผู้รวมประเทศจีนให้เป็นเอกภาพ พระราชวังของพระองค์เป็นพยานหลักฐานที่ดีที่สุด