วันนี้( 29 เมษายน)  เป็นวันเต้นรำสากล 

ย้อนกลับไปเมื่อปี 1982 คณะกรรมการเต้นรำสากลสังกัดองค์การการศึกษาวิทยาศาสตร์และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ(ยูเนสโก) ได้กำหนดให้วันที่ 29 เมษายนของทุกปี เป็นวันเต้นรำสากล เพื่อเป็นการรำลึกถึงวันเกิดของ ฌอง จอร์จ โนแวร์ ผู้สร้างสรรค์การเต้นบัลเลต์สมัยใหม่ชาวฝรั่งเศส โดยพัฒนาบัลเลต์ให้เป็นแบบฉบับศิลปะและดึงดูดความสนใจของประชาชนในวงกว้างเกี่ยวกับศิลปะการเต้นรำ

 เป้าหมายการจัดตั้งวันเต้นรำสากลก็เพื่อผลักดันให้รัฐบาลทั่วโลกมีการส่งเสริมให้มีการเต้นรำอยู่ในระบบการเรียนการสอนในโรงเรียน ซึ่งการเต้นรำ เป็นศิลปะที่เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวร่างกายประกอบกับการแสดงความรู้สึกเพื่อความสนุกสนาน การเต้นรำจึงถือได้ว่าเป็นศิลปะแขนงหนึ่งที่ให้ประโยชน์กับสุขภาพมากมาย ทั้งสุขภาพกายและสุขภาพจิตสําหรับทั้งเด็กและผู้ใหญ่

การเต้นรําแบบคลาสสิกในโลกรวมถึงบัลเล่ต์อิตาลี  ฟลาเมงโกสเปน  แทงโก้อาร์เจนตินา  วอลทซ์ออสเตรีย  และซัลซ่าคิวบาเป็นต้น

จีนมีระบำพื้นบ้านของชนเผ่าต่าง ๆ มากมาย  ในจำนวนนี้ “ระบำกัวจวง”  เป็นระบำพื้นบ้านของชนเผ่าทิเบต ซึ่งอาศัยอยู่ในภาคตะวันตกของจีน  เป็นศิลปะแห่งการร่ายรำและบทขับร้อง เวลาเต้นรํากัวจวง  ทั้งผู้ชายและผู้หญิงจะจับมือกันสร้างเป็นวงกลมโดยฝ่ายละครึ่งวงกลม ในวงกลมนี้  มีผู้นำเต้นรำคนหนึ่ง และมีการร้องเพลงตั้งคำถามและตอบคําถามกันระหว่างชายและหญิงด้วย แต่ไม่มีเครื่องดนตรีบรรเลงเพลง ระบำกัวจวงแบ่งเป็นสองส่วน  คือตอนต้นที่มีจังหวะช้า  และตอนหลังที่มีวังหวะเร็ว  นักเต้นรำจะเปลี่ยนท่าเต้นโดยยกแขนขึ้นลง  เหวี่ยง สะบัด  เขย่า  ขณะเดียวกัน  วงกลมของนักเต้นรำจะเคลื่อนไหวตามเข็มนาฬิกา

（YIM/ZHOU）