เย็นวันที่ 7 กันยายน ผมนั่งรถจากเมืองรื่อ คาเจ๋อถึงเขตอาหลี่ อาหลี่อยู่ในทิเบตอยู่ไกลจากเมืองเอกลาซา ได้รับการขนานนามว่า “อาหลี่บนท้องฟ้า” เพราะความสูงอยู่เหนือระดับน้ำทะเลกว่า 4,500 เมตร โชคดีที่ร่างกายของผมไม่มีปฏิกิริยาใดๆเมื่ออยู่ในที่ราบสูง 

ความประทับใจแรกของผมต่อเขตอาหลี่คือความรกร้าง อาหลี่มีพื้นที่รวม 345,000 ตารางกิโลเมตร แต่มีประชากรเพียง 110,000 คน เป็นสถานที่ที่ความหนาแน่นของประชากรน้อยที่สุดในโลก

เมื่อรถเข้าเขตอาหลี่ จะผ่านร้านเล็ก ๆ ป้ายที่หน้าประตูร้านเขียนว่า ข้างหน้า 100 กิโลเมตรเป็นดินแดนที่ไร้ผู้คน แต่ถึงกระนั้นก็ตาม สิ่งอำนวยความสะดวกในอาหลี่ไม่ได้ล้าหลัง สัญญาณ 4G คลอบคลุมทุกอำเภอในอาหลี่ ถนนที่ผมผ่านในการสื่อข่าวในอาหลี่ครั้งนี้ อยู่เหนือระดับน้ำทะเลกว่า 5,350 เมตร ซึ่งเป็นความสูงที่ผมไม่เคยไปถึงมาก่อน ทำให้ผมตระหนักยิ่งขึ้นว่า การเดินทางของชาวท้องถิ่นในทิเบตมีความยากลำบากขนาดไหน การได้อยู่ใกล้กับฟ้ามากที่สุด อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมผู้คนจึงโหยหาทิเบต

ทรัพยากรด้านการท่องเที่ยวของอาหลี่อุดมสมบูรณ์มาก หมู่บ้านก่างซา อำเภอผู่หลาน ที่อยู่ในเขตอาหลี่ตั้งอยู่ตีนเขาไกรลาส หรือที่คนจีนเรียกภูเขากังเหรินโปฉี ที่อยู่เหนือระดับน้ำทะเล 6,656 เมตร เป็นจุดสูงสุดของเทือกเขากังตี่ซือ ในขณะเดียวกัน เขาไกรลาสยังเป็นแหล่งกำเนิดแม่น้ำสายสำคัญ 4 สาย เนื่องจากทิวทัศน์ธรรมชาติและประวัติศาสตร์วัฒนธรรมที่มีเอกลักษณ์ เขาไกรลาสจึงดึงนักท่องเที่ยวจีนและต่างชาติให้มาท่องเที่ยวทุกปี ชาวบ้านหมู่บ้านก่างซาอาศัยทรัพยากรการท่องเที่ยวดังกล่าวพัฒนาธุรกิตการท่องเที่ยว

ผู้สื่อข่าวสังเกตว่า ชาวบ้านจำนวนไม่น้อยเปิดโฮมสเตย์ เปิดบริการด้านการท่องเที่ยว จนพ้นจากความยากจนและบรรลุความมั่งคั่ง    ในปี 2023 ชาวบ้าน 1,185 คนของทั้งหมู่บ้านได้สร้างรายได้จากการท่องเที่ยวเกือบ 10,400,000 หยวน หรือประมาณ 52,000,000 บาท

กล่าวได้ว่า ไม่ว่าจะถ่ายทำรายการ “มองจีนหลากมุม” ที่เอเวอเรสต์เบสแคมป์ในเมืองรื่อ คาเจ๋อ หรือสำรวจทรัพยากรการท่องเที่ยวในอาหลี่ อาทิ ทะเลสาบหม่าผางยงชั่ว เขาไกรลาส ซากปรักหักพังอาณาจักรโบราณกู่เก๋อ เป็นต้น ล้วนทำให้ผมรู้สึกว่า การเดินทางครั้งนี้ไม่เสียเปล่า แถมยังทำให้ผมประจักษ์ชัดว่า ทำไมนักท่องเที่ยวทั่วโลกจึงพากันหลงใหลในมนต์เสน่ห์ของทิเบตมากเป็นพิเศษ

(Bo/Cui)