เมื่อพูดถึงเมืองลาซา เมือเอกเขตทิเบต ทางตะวันตกของจีน มักจะพูดถึงถนนบาคั่วที่มีประวัติยาวนานกว่า 1,300 ปี  ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดของเมืองลาซา 

คำว่า “บาคั่ว” ในภาษาทิเบตหมายถึง "วงแหวน" ถนนบาคั่วเป็นถนนวงแหวนที่ล้อมรอบวัดต้าเจา ย้อนกลับไปเมื่อศตวรรษที่ 7 พระเจ้าซงแจ็นกัมโปทรงแต่งงานกับเจ้าหญิงเหวินเฉิงและเจ้าหญิงฉื่อจวุน และก่อสร้างวัดเสี่ยวเจาและวัดต้าเจาให้เป็นอนุสรณ์สถาน  ต่อมาภายหลัง  พื้นที่โดยรอบของวัดต้าเจาก่อตัวเป็นบล็อกอเนกประสงค์ที่ผสมผสานสถานที่วัฒนธรรม การค้า ศาสนา และที่อยู่อาศัย ซึ่งก็คือถนนบาคั่ว

ถนนบาคั่ว ไม่เพียงแต่มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน แต่ยังเต็มไปด้วยบรรยากาศทางวัฒนธรรมที่เข้มข้นยิ่ง ซึ่งเป็นตัวอย่างที่ดีของการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมและการบูรณาการของกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ ปัจจุบัน แถวถนนบาคั่วมีอาคารเก่าแก่โบราณจำนวน 56 แห่ง   ในจำนวนนี้  มีสถานที่ที่ให้การคุ้มครองโบราณสถานและโบราณวัตถุระดับชาติ 8 แห่ง  และมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้แห่งชาติ 10 แห่ง โดยมีประชากรมากกว่า 71,000 คนที่มาจากกลุ่มชาติพันธุ์มากกว่า 20 กลุ่มอยู่ร่วมกัน ซึ่งรวมถึงชาวทิเบต ชาวฮั่น ชาวมุสลิม และชาวเมนบา  เป็นต้น นอกจากนี้  ยังมีนักท่องเที่ยวจากทั่วทุกมุมโลกเดินทางมาที่นี่เพื่อเยี่ยมชมสถานที่ทางประวัติศาสตร์  ชื่นชมวัฒนธรรมที่มีสีสัน  ลิ้มรสอาหารพิเศษ  และสัมผัสความครอบคลุมของกลุ่มชาติพันธุ์ต่าง ๆ

（EVE/ZHOU/LEI）