คุณยายพาน อวี้เหลียน อายุ 75 ปี เป็นผู้เก็บขยะตามถนนที่ตำบลซูเล่อเมืองคาสือเขตปกครองตนเองอุยกุร์ซินเจียงทางภาคตะวันตกของจีน สิ่งที่แตกต่างกับผู้เก็บขยะคนอื่นๆ คือ เมื่อเธอเดินตามถนน ไม่ว่าพ่อค้าแม่ค้าที่ขายผลไม้ เจ้าของร้านตัดเสื้อ หรือผู้ที่ขายอาหารริมข้างถนน ล้วนจะเรียกเธอว่า "ครูพาน"

คุณยายพาน อวี้เหลียน เป็นชาวฮั่น คุณแม่เป็นชาวอุยกูร์ ดังนั้น เธอจะพูดได้ 2 ภาษา ชุมชนของเธอมีครอบครัวชาวอุยกุรกว่าครึ่ง พ่อแม่ชาวอุยกูร์บางคนไม่สามารถส่งลูกเรียนหนังสือภาษาจีน ดังนั้น เธอจึงตัดสินใจเปิดห้องเรียนเล็กๆ โดยเอาห้องใหญ่ในบ้านของตนมาปรับแต่งเป็นห้องสอนหนังสือเล็กๆ และไม่เก็บค่าเล่าเรียน นอกจากนั้นยังให้อาหารฟรีและแจกเครื่องมือเรียนหนังสือต่างๆ ด้วย รายได้ที่มาจากการเก็บขยะล้วนนำมาใช้กับการเรียนและการใช้ชีวิตของเด็กนักเรียน ช่วงกว่า 25 ปีที่ผ่านมา ตำบลนี้มีเด็กกว่า 2,000 คนเคยได้เข้ามาเรียนใน "ห้องเรียนแห่งความรัก" ของครูพาน บางคนได้สอบเข้ามหาวิทยาลัย บางคนได้ประกอบอาชีพเป็นนายแพทย์ ครูพานเสียสละตนเอง แต่ได้ช่วยสร้างอนาคตที่ดีให้กับเด็กๆ ในท้องถิ่น

(Yim/Lin)