เมื่อมีเวลาว่าง ฉาว จุ้นเจีย แพทย์โรงพยาบาลประชาชน สังกัดมหาวิทยาลัยหนิงโป๋ มักจะหยิบสมุดวาดภาพเล่มหนึ่งออกมาเปิดดู เขาบอกว่า “นี่เป็นของขวัญล้ำค่าที่สุดที่ผมได้รับในการเป็นแพทย์สิบกว่าปีที่ผ่านมา” 

สมุดวาดภาพเล่มนี้ เป็นบันทึกการต่อสู้กับโรคร้ายของเด็กหญิงคนหนึ่ง ภายในมีข้อความกำกับว่า “ไม่มีใครอยากโตขึ้นพร้อมความเจ็บปวด แต่ฉันจำเป็นต้องสู้ ขอบคุณความช่วยเหลือจากผู้คนต่างๆ ” ...เสียวเสวี่ย

เสี่ยวเสวี่ยเป็นชาวเมืองหนิงโป อายุ 14 ปี เมื่อ 10 เดือนก่อนตรวจพบว่าป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว ซึ่งเธอตกอยู่ในอารมณ์ที่เศร้าหมองตลอดเวลา เธอว่า แต่คุณหมอฉาว จุ้นเจีย คอยให้กำลังใจตลอด และมีอยู่ครั้งหนึ่ง เมื่อเธอวาดภาพเล่นบนเตียงในโรงพยาบาล คุณหมอเห็นเข้าก็ชมใหญ่ว่าเก่ง เธอจึงเกิดความคิดที่จะวาดภาพบันทึกเรื่องราวแต่ละวันในโรงพยาบาลของเธอ

ช่วงที่อยู่ในโรงพยาบาลกว่า 20 วัน เสียวเสวี่ยทุ่มเทให้กับการวาดภาพ ทำให้ช่วงเวลารักษาที่ทรมานนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว และสนิทกับคุณหมอฉาว จุ้นเจียมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนออกจากโรงพยาบาล เสียวเสวี่ยจึงมอบสมุดวาดภาพเล่มนี้ให้เพื่อแสดงความขอบคุณ นายแพทย์ฉาว จุ้นเจียกล่าวว่า แต่ก่อนก็ได้รับธงและจดหมายแสดงความขอบคุณจากผู้ป่วยเป็นประจำ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้รับเป็นภาพวาด นับเป็นของขวัญพิเศษยิ่ง

(Yim/Lin/lei)