“ติงเจิน” ผู้มีชื่อเสียงบนอินเทอร์เน็ตหน้าใหม่ของจีนจากรอยยิ้มสุดหวานและสายตาอันบริสุทธิ์ การโด่งดังขึ้นของ “ติงเจิน” ทำให้อำเภอ “หลี่ถัง” ซึ่งเป็นบ้านเกิดของเขาได้รับความสนใจขึ้นอย่างมากและเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางในจีน

อำเภอหลี่ถังตั้งอยู่บนที่ราบสูงทิเบต ในเขตจังหวัดปกครองตนเองชนเผ่าทิเบตกันจือ ทางภาคตะวันตกของมณฑลซื่อชวน ห่างจากเมืองเฉิงตู ซึ่งเป็นเมืองเอกของมณฑลซื่อชวน 654 กิโลเมตร เมื่อไม่นานมานี้ทางการจังหวัดกันจือผลิตและเผยแพร่คลิปวิดีโอประชาสัมพันธ์อำเภอหลี่ถังที่มี “ติงเจิน” เป็นพรีเซนเตอร์ แสดงถึงภูเขาหิมะสูง ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ ธารน้ำแข็งใสสะอาด วัด และเจดีขาวในอำเภอฯ ดึงดูดสายตาผู้ชมเป็นอย่างมาก

อันที่จริงแล้วอำเภอหลี่ถังเพิ่งพ้นจากความยากจนไปเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมานี้เอง

อำเภอหลี่ถังมีความสูงเหนือระดับน้ำทะเลกว่า 4,000 เมตร มีพื้นที่ 14,352 ตารางกิโลเมตร แต่มีประชากรเพียง 70,000 กว่าคนในทั้งหมด 9 ชนเผ่า แต่ชาวทิเบตมีจำนวนมากที่สุดคิดเป็นร้อยละ 95 ของประชากรทั้งหมด อำเภอหลี่ถังมีสภาพภูมิอากาศแบบที่ราบสูง มีแสงแดดมากและแดดจัด ลมแรง อุณหภูมิต่ำ อุณหภูมิเฉลี่ยต่อปีเพียง 3℃ ขณะที่มีอุณหภูมิสูงสุด 25.6℃ และต่ำสุด -30.6℃ ฤดูหนาวแห้งแล้งหนาวจัดและยาวนาน ส่วนฤดูร้อนก็ไม่ค่อยอบอุ่นแถมยังสั้นด้วย

เนื่องจากสภาพแวดล้อมไม่เหมาะแก่การเพาะปลูก อำเภอหลี่ถังจึงเคยเป็นหนึ่งในพื้นที่ยากจนที่สุดของจีน ในปี 2000 ประชากรร้อยละ  96.75 ในเขตชนบทของอำเภอหลี่ถังล้วนอยู่ในสภาพยากจน ชาวทิเบตที่นี่ขาดแคลนที่พักที่เรียบร้อย รวมถึงอาหารและน้ำดื่มสะอาด มิหนำซ้ำยังไม่มีไฟฟ้าใช้งานด้วย

ภายในสิ้นปี 2018 มูลค่าจีดีพีของอำเภอหลี่ถังมีเพียง 1,215 ล้านหยวน จัดอยู่ในอันดับมากกว่า 170 จากทั้งหมด 176 อำเภอของจังหวัดกันจือ มีมูลค่าเพิ่มเชิงอุตสาหกรรมคิดเป็น 71.5 ล้านหยวน หากมองจากตัวเลขนี้คงเข้าใจสภาพความจนของที่นี่ได้ยาก ฉะนั้นเรามาเปรียบเทียบกันหน่อย อำเภอซุยหนิง มณฑลเจียงซู เป็นอำเภอธรรมดาทางภาคตะวันออกของจีน มีมูลค่าจีดีพีในปีเดียวกันอยู่ที่ 57,730 ล้านหยวน ขณะที่ยอดมูลค่าเพิ่มเชิงอุตสาหกรรมคิดเป็น 23,556 ล้านหยวน อันที่จริงแล้วจีดีพีของจังหวัดกันจืออยู่ในอันดับสุดท้ายของมณฑลซื่อชวน ส่วนอำเภอหลี่ถังถือเป็นอำเภอที่ยากจนที่สุดในจังหวัดกันจือ

Tim/Ldan