ที่กรุงปักกิ่ง มีกำแพงเมืองจีนหลายช่วง ส่วนใหญ่เป็นกำแพงเมืองจีนที่สร้างขึ้นเมื่อสมัยราชวงศ์หมิง นักท่องเที่ยวมักจะรู้จักกับด่านปาต๋าหลิ่งและด่านจูยงกวน เนื่องจากเป็นส่วนที่ได้รับการปฏิสังขรณ์มาแล้ว มีความสะดวกในการเดินทางและเที่ยวชม แต่จริงๆ แล้ว ยังมีกำแพงเมืองอีกหลายตอนที่น่าเที่ยวมาก เช่น กำแพงเมืองจีนหวงฮวาเฉิง หรือด่านซีสุ่ยอี้ว์（西水峪） ชาวจีนเรียกกันว่า “สุ่ยฉางเฉิง (水长城)” แปลว่า กำแพงในน้ำ เป็นกำแพงเมืองที่มีทั้งเขื่อนและอ่างเก็บน้ำอยู่ด้วย โดยมีกำแพงเมืองก่อน เขื่อนและอ่างเก็บน้ำสร้างในภายหลัง น้ำในอ่างเก็บน้ำนี้มีคุณภาพเกือบได้มาตรฐานน้ำดื่ม

ปัจจุบัน การท่องเที่ยวภายในประเทศจีน จะเน้นการท่องเที่ยวในบริเวณเมืองที่พำนักอยู่หรือเสนอให้ท่องเที่ยวภายในมณฑล ถึงวันหยุด ชาวปักกิ่งก็นิยมขับรถออกไปชานเมือง สถานที่ท่องเที่ยวในชานเมืองส่วนใหญ่ห่างจากตัวเมืองปักกิ่งประมาณ 60-100 กิโลเมตร ใช้เวลาขับรถ 1-2 ชั่วโมงตามปกติ กรุงปักกิ่งตั้งอยู่ในอ้อมกอดของภูเขา ฉะนั้น การเดินทางไปชานเมืองนั้น เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้เข้าถึงป่า นอกจากไต่เขาออกกำลังกายแล้ว ยังได้สัมผัสกับธรรมชาติที่เต็มไปด้วยออกซิเจน สูดโอโซนให้สบายปอด

กำแพงเมืองจีนหวงฮวาเฉิงที่สร้างสมัยราชวงศ์หมิง สภาพทั่วไปยังดี ไม่ได้ชำรุดมากมาย พอเข้าเขตท่องเที่ยว ก็ได้ยินเสียงจักจั่นตลอดทาง และมีกิ้งกือ จิ้งเหลนหางสีฟ้า ตัวหนอนชนิดต่างๆ ซึ่งสัตว์เหล่านี้ไม่ค่อยได้พบในเมือง นักท่องเที่ยวล้อเล่นกันว่า ในเขตนี้ มีจำนวนสัตว์เล็กมากกว่าจำนวนคน

สิ่งแวดล้อมที่เป็นธรรมชาติ น้ำใส เขาเขียว กำแพงเมืองจีนทอดยาวบนเทือกเขา มองไปข้างล่าง ได้เห็นเรือยนต์แล่นในอ่างเก็บน้ำ ทิวทัศน์สวยมาก และมีสะพานที่สร้างขึ้นมาเพื่อเชื่อมกำแพงเมืองจีนตอนที่จมอยู่ในน้ำ เป็นทิวทัศน์พิเศษของที่นี่ เนื่องจากการสร้างเขื่อนขึ้นมานั้น สามารถกักเก็บน้ำได้มากพอสมควร และทำให้กำแพงเมืองจีนตอนที่อยู่ในที่ต่ำต้องจมอยู่ในน้ำที่กักเก็บไว้ในเขื่อน เพราะฉะนั้น ชาวจีนจึงนิยมเรียกกำแพงเมืองจีนส่วนนี้ว่า “สุ่ยฉางเฉิง” แปลว่ากำแพงในน้ำ แทนที่จะเรียกชื่อจริงว่ากำแพงเมืองจีนหวงฮวาเฉิง

กำแพงเมืองจีนในเขตนี้มีหลายช่วงจมอยู่ในน้ำ จากกำแพงที่อยู่ในที่สูงลงไปถึงกำแพงที่อยู่ในที่ต่ำ ช่วงที่จมในน้ำค่อนข้างยาวนั้น มีการสร้างสะพานแก้วขึ้นมา มองดูแล้วไม่รู้สึกหวาดเสียว เพราะกว้างมาก เดินอยู่บนสะพานแก้ว มองเห็นข้างล่างอย่างชัดเจน น้ำใสจนมองเห็นสิ่งต่างๆ ในน้ำได้ สะพานมีโครงเป็นเหล็กกล้า แข็งแรงมาก  เดินอยู่ข้างบนเหมือนเดินบนพื้นราบ และมองเห็นหิน สาหร่าย จนกระทั่งปลาตัวเล็กในน้ำ สนุกมาก

การท่องกำแพงเมืองจีนก็คือไต่เขา ขึ้นๆ ลงๆ กำแพงคดเคี้ยวตามแนวเขา ถึงแต่ละจุดแต่ละมุม จะมีวิวที่แตกต่างกัน ทำให้คนที่ไปเที่ยวแม้เหนื่อยกาย แต่ใจยังสู้ ที่กำแพงเมืองจีนหวงฮวาเฉิง มีบริการอำนวยความสะดวกในการขึ้นลงหลายอย่าง เช่น พอไปถึงยอดเขาแล้ว เนื่องจากเดินผ่านป้อมปราการหลายแห่ง อาจจะเหนื่อยแล้ว อาจจะไม่อยากเสียเวลาในขาลง ก็สามารถใช้บริการนั่งกระเช้ารางแม่เหล็ก เป็นกระเช้าหรือตู้รถไฟขนาดเล็ก ส่งนักท่องเที่ยวกลับลงไปข้างล่าง ความเร็วไม่สูง ช้าๆ ชิมวิวกลางป่าเกาลัดด้วย

พอลงไปถึงข้างล่างของภูเขา ปลายทางของรางแม่เหล็กเป็นสวนเกาลัด ที่ตั้งของที่นี่ คือเขตหวัยโหรว เป็นเขตที่ขึ้นชื่อด้วยเกาลัดตั้งแต่สมัยราชวงศ์หมิงมาแล้ว ต้นเกาลัดในบริเวณนี้ส่วนใหญ่มีอายุหลายร้อยปี และมีต้นหนึ่งมีอายุยาวกว่า 800 ปีแล้ว สมญานามว่าเป็นราชาเกาลัด ตอนนี้ยังออกดอกและมีผลเกาลัดทุกปี

แมกไม้ก็ต้องอยู่กับแหล่งน้ำ ลำธารไหลลงมาจากภูเขา น้ำเย็นและสะอาด นั่นเป็นเหตุผลที่สร้างเขื่อนและอ่างเก็บน้ำในนี้ เด็กๆ ที่เหนื่อยกับการไต่เขา พอเห็นสายน้ำแล้ว ก็หายเหนื่อยทันที ลงเล่นกันสนุกสนาน ผู้ปกครองก็ได้นั่งพักบ้าง แล้วพอถึงเวลากลับ เดินจากลำธารไปประตูใหญ่ทางเข้าประมาณ 1,500 เมตร แต่ถ้าชอบเรือยนต์ ใช้บริการเรือยนต์หรือเรือมังกรลำใหญ่ ทั้งสนุกและประหยัดเวลาตั้งเยอะ

จากการที่ได้ท่องเที่ยวกำแพงเมืองจีนหลายตอนทั้งในกรุงปักกิ่งและต่างมณฑลของจีนมาแล้ว คิดว่า ที่นี่ สนุกและน่าเที่ยวที่สุด

Yim/Ping/Ping