หลายปีมานี้ ประเทศตะวันตกบางประเทศและสื่อมวลชนของประเทศเหล่านั้น รายงานว่า ประเทศกำลังพัฒนาบางประเทศ กำลังติด  “กับดักหนี้สิน” ของจีน อย่างไรก็ตาม “

” ของจีนได้ก่อให้เกิด “กับดักหนี้สิน” ที่ว่านี้จริงหรือไม่ และใครเป็นผู้ก่อ “กับดักหนี้สิน” กันแน่ เรามาหาคำตอบด้วยกัน

อันกับแรก ภาระหนี้สินอันหนักหน่วงของประเทศกำลังพัฒนาบางประเทศในเอเชีย แอฟริกา และลาตินอเมริกานั้น ล้วนมีสาเหตุมาจากอดีตและปัจจุบันอันซับซ้อน ภาระหนี้สินของพวกเขาไม่เพียงแต่เป็นปัญหาเศรษฐกิจและการเงิน หากเกิดจากระเบียบเศรษฐกิจระหว่างประเทศที่ไม่เป็นธรรมและไม่สมเหตุสมผลในระยะยาวที่ผ่านมา ความไม่เป็นธรรมและไม่สมเหตุสมผลเช่นนี้ สามารถมองเห็นได้จากระบบเงินตราระหว่างประเทศที่ถือเงินดอลลาร์สหรัฐฯ เป็นศูนย์กลาง ระบบการผลิตระหว่างประเทศที่ผูกขาดการสนับสนุนจากบริษัทข้ามชาติ และระบบการค้าระหว่างประเทศที่มีลักษณะการแลกเปลี่ยนอย่างไม่เท่าเทียม อย่างไรก็ตาม ประเทศพัฒนาแล้วกำลังใช้ระเบียบเก่าทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศเพื่อเปลี่ยนวิกฤติและนำความยากลำบากไปสู่ประเทศกำลังพัฒนา และทำลายการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศกำลังพัฒนาอย่างร้ายแรง

ประการที่ 2 การพัฒนาเศรษฐกิจ และการปรับปรุงชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนนั้น เป็นภาระหน้าที่เร่งด่วนของประเทศกำลังพัฒนา โครงการ “หนึ่งแถบหนึ่งเส้นทาง” คือ การลงทุนสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นพื้นฐานเป็นหลัก นำมาซึ่งการพัฒนาและความหวังแก่ประเทศที่เกี่ยวข้อง ปฏิบัติการที่แท้จริงพิสูจน์ให้เห็นว่า ความสมบูรณ์ของสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นพื้นฐานของประเทศกำลังพัฒนาเป็นปัจจัยที่ตัดสินศักยภาพการในการพัฒนาเศรษฐกิจ และกำลังในการลดความยากจนในประเทศ

ประการที่ 3 หากวิเคราะห์จากโครงสร้างหนี้สิน หนี้สินจากจีนในประเทศกำลังพัฒนานั้นต่ำมาก เจ้าหนี้รายใหญ่ที่สุดของประเทศกำลังพัฒนาส่วนใหญ่ คือ ประเทศตะวันตก ธนาคารโลก กองทุนการเงินระหว่างประเทศ และองค์กรการเงินระหว่างประเทศอื่น ๆ

Tim/Ldan/Zhou