จีนมีคำกล่าวว่า “มีเงินเป็นพันล้าน ไม่สู้มีวิชาติดตัว” จาง กั๋วรุ่ย อายุ 55 ปี เป็นชาวบ้านหมู่บ้านเหรินเหอ เมืองหลงเฉวียน อำเภอปาเยี่ยน  เมืองฮาร์บิน มณฑลเฮยหลงเจียง ครอบครัวมีสมาชิก 6 คน มีฐานะยากจนเนื่องจากการเจ็บป่วย แต่หลังจากได้รับความช่วยเหลือจากภาครัฐ ก็ได้เปิดร้านซ่อมอุปกรณ์เครื่องมือเกษตรและมีชีวิตดีขึ้นเรื่อยๆ ในเวลาเพียงปีกว่าเท่านั้น

จาง กั๋วรุ่ย เล่าว่า หากเจ้าหน้าที่บรรเทาความยากจนไม่ช่วยคิดหาหนทางทำกินให้ ถึงแม้เขาจะมีฝีมือแต่ก็คงไม่มีโอกาสได้ใช้ประโยชน์ และยังต้องกังวลกับการดำรงชีวิตของทั้งครอบครัวอยู่ต่อไป

เมื่อย้อนนึกถึงช่วงเวลาที่ยากลำบาก ดวงตาของลุงจางดูหม่นหมองลง ภรรยาของเขาป่วยเป็นมะเร็ง จำต้องมีคนดูแลตลอด และต้องไปโรงพยาบาลเพื่อทำเคมีบำบัดบ่อยครั้งด้วย ซึ่งลูกชายคนโตกับภรรยาและลูกชายคนเล็กของเขาออกไปทำงานต่างถิ่นตลอดทั้งปี เพื่อหาเงินมารักษาผู้เป็นแม่ ส่วนหลานชายกำลังเรียนหนังสือต้องไปโรงเรียน

สมาชิกทั้งหมดของครอบครัวจาง กั๋วลุ่ย อาศัยอยู่ในบ้านดินเล็กๆ ขนาดเพียง 50 กว่าตารางเมตร ชีวิตของเขาในเวลานั้นมืดมนยิ่ง มองไม่เห็นแสงแห่งความหวังเลยสักนิด

จนกระทั่งกลุ่มบรรเทาความยากจนเข้ามาสอบถาม พอรับทราบถึงความทุกข์ยากของลุงจาง ก็พยายามช่วยหาทางออกให้กับปัญหา เมื่อซักประวัติกันจนรู้ว่าลุงจางเคยเปิดร้านซ่อมมาก่อน จึงช่วยให้เขาเปิดร้านได้อีกครั้ง

และด้วยความช่วยเหลือของกลุ่มบรรเทาความยากจน ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือน ร้านซ่อมขนาดเล็กพร้อมเครื่องมือช่างที่จำเป็น บนเนื้อที่กว่า 50 ตารางเมตร ก็ได้เปิดให้บริการขึ้น ปีที่เปิดร้านก็มีรายได้ 10,000 หยวน ชาวบ้านในละแวกใกล้เคียงต่างรู้สึกสะดวกสบาย เพราะเครื่องมือเกษตรและเครื่องใช้ในบ้านสามารถซ่อมแซมได้ใกล้บ้าน

เรื่องราวของลุงจางเป็นตัวอย่างของคำกล่าวที่ว่า “หาปลาให้กินหรือจะสู้สอนให้ตกปลากินเอง” เป็นความสำเร็จที่น่าชื่นชมของการบรรเทาความยากจนอย่างตรงจุดและตรงกลุ่มของจีน

Yim/Patt/Zdan