จากฤดูหนาวที่มีหิมะโปรยปราย
พวกเราได้ร่วมกันก้าวสู่
ฤดูใบไม้ผลิที่พิเศษยิ่ง
ฤดูใบผลิที่ผ่านมา
ชีวิตที่สุขสงบเกิดคลื่นลมกะทันหัน
สถานการณ์โรคปอดอักเสบระบาดจากไวรัสโควิด-19
โหมกระหน่ำหูเป่ยและรอบข้าง
เมืองเก่าพันปีริมแม่น้ำฉางเจียง
ถูกลมฝนหนาวเหน็บซัดสาด
ผู้คนหยุดฝีก้าวกลับบ้านเกิดเมืองนอน
รอยยิ้มที่ปิติยินดีหายไปจากบนใบหน้า
แต่ทว่า
ฤดูใบไม้ผลิเดียวกันนี้
พวกเราได้ยิน
เสียงปฏิญาณตนให้สัญญาอันทรงพลัง
ได้เห็นความรักใหญ่หลวงไร้ขอบเขต
ต่อให้ข้างหน้าจะมีอันตรายแบบไหนรออยู่
....
เสียงเพรียกจากสมรภูมิไร้ควันไฟ
แพทย์พยาบาลกว่า 40,000 คน
ไม่ทันมองหน้าคนในบ้านแม้วินาทีเดียว
ก็ออกเดินทางมาจากทั่วประเทศ
ไปรวมอยู่แนวหน้าเพื่อต้านโควิดและช่วยชีวิตผู้ป่วย
พวกเขาทุ่มสุดกำลังอย่างไม่เกรงกลัวความตาย
ใช้เลือดเนื้อตน
สกัดอันตรายปกป้องประชาชน
วันนี้
การประชุมยกย่องและมอบรางวัล
ต้านโควิด-19 แห่งชาติ
จัดขึ้นที่มหาศาลาประชาชนในกรุงปักกิ่งอย่างยิ่งใหญ่
คืนฤดูใบไม้ร่วงที่ยาวนานขึ้นทุกที
ความคิดรำลึกถึงไม่มีสิ้นสุด
เมื่อชีวิตของพวกเรากลับคืนเป็นปกติสุข
เรื่องบางเรื่อง คนบางคน
พวกเราต้องไม่ลืมเลือนชั่วนิรันดร
....
1
วันเวลาผันผ่านไปเพียงใด
ความปรารถนาแรกเริ่มไม่เปลี่ยน
นายแพทย์หวง เหวินจวิน
ขณะมีชีวิตอยู่ดำรงตำแหน่งรองหัวหน้า
แผนกโรคระบบทางเดินหายใจ
โรงพยาบาลศูนย์กลางเมืองเสี้ยวก่าน มณฑลหูเป่ย
ในคืนวันส่งท้ายปีเก่า
เมืองเสี้ยวก่านพบผู้ป่วยโควิดรายแรก
แทนที่จะอยู่พร้อมหน้ากับครอบครัว
เขาสมัครใจขอไปร่วมรบแนวหน้า
อักษรทุกตัวจาก "หนังสือขอไปรบ"
ของเขาเข้มแข็งทรงพลัง
“ยอมสละชีพได้เพื่อชาติ ไม่ว่าจะส่งผลร้ายดี"
"ขอไปทำหน้าที่ในห้องผู้ป่วยแยกรักษา"
"ร่วมสู้เมื่อชาติทุกข์เข็ญ"
นายแพทย์หวง เหวินจวิน (ที่มาภาพ - โรงพยาบาลศูนย์กลางเมืองเสี้ยวก่าน)
ภายหลังอุทิศตนต่อสู้ในแนวหน้าเป็นเวลา 1 เดือน
นายแพทย์หวง เหวินจวิน
ลาจากโลกนี้ไปเพราะติดเชื้อโควิด-19
ด้วยวัยเพียง 42 ปี
ภรรยาของวีรบุรุษชุดกาวน์ผู้นี้กล่าวว่า
ถ้อยคำสุดท้ายที่สามีบอกเธอคือ
มารับฉันกลับบ้านเร็วหน่อย
นายแพทย์หวง เหวินจวิน (ที่มาภาพ - โรงพยาบาลศูนย์กลางเมืองเสี้ยวก่าน)
บนโลกไม่มีซุปเปอร์ฮีโร่ยอดคนอะไร
เป็นเพียงผู้กล้าหาญนับไม่ถ้วน
ที่ร่วมกันสร้างวีรกรรมมหัศจรรย์ขึ้น
2
อุทิศตนเพื่อส่วนรวม
เขาผู้จากไปพร้อมความอาลัยอาวรณ์ยิ่ง
นายแพทย์เผิง อิ๋นหัว
เมื่อมีชีวิตอยู่เป็นแพทย์
แผนกโรคระบบทางเดินหายใจและโรคร้ายแรง
โรงพยาบาลที่ 1 เขตเจียงเซี่ย เมืองอู่ฮั่น
เขากับภรรยาจดทะเบียนสมรสกันได้ 2 ปี
เขาคิดอยู่ตลอดว่า
จะจัดพิธีแต่งงานแสนโรแมนติกชดเชยภรรยา
โควิด-19 ระบาดขึ้นมาอย่างกะทันหัน
เขาจำต้องเลื่อนเวลา
จากกำหนดไว้วันขึ้น 8 ค่ำเดือนอ้าย
และอาสาไปในร่วมสู้แนวหน้า
ในลิ้นชักโต๊ะทำงานของเขา
ยังมีการ์ดเชิญงานแต่งที่ยังแจกไม่ครบ
การ์ดเชิญงานแต่งของนายแพทย์เผิง อิ๋นหัว
หลังยืนหยัดทำงานในเขต
ผู้ป่วยแยกรักษาเกือบ 1 เดือน
เขาโชคร้ายติดเชื้อโควิด
จากแพทย์หนุ่มกำลังสำคัญ
ต้องกลายเป็นผู้ป่วยนอนบนเตียง
วันที่ 20 กุมภาพันธ์
ว่าที่คุณพ่อและว่าที่เจ้าบ่าวผู้นี้
นำความอาลัยอาวรณ์ต่อโลกใบนี้
จากไปแล้ว
....
นายแพทย์เผิง อิ๋นหัว ขณะรับการรักษาในโรงพยาบาลจินอิ๋นถัน
102 วันหลังการจากไปของวีรบุรุษผู้นี้
ตรงกับวันที่ 1 มิถุนายน
วันเด็กสากลที่ทั่วโลกเฉลิมฉลอง
ให้ความสำคัญกับเด็ก
ลูกสาวของนายแพทย์เผิง อิ๋นหัว
ได้ลืมตาดูโลกที่เมืองอู่ฮั่น
คุณแม่ตั้งชื่อเล่นให้เธอ
ว่า "เผิงลิ่วอี" (แปลว่า 1 มิถุนา)
ความทุกข์เข็ญย่อมมีวันผ่านพ้น
ผืนดินนี้ที่เทวดาชุดขาวได้อุทิศชีวิตปกป้อง
ยังคงเปี่ยมพลังชีวิตไม่สิ้นสุด
3
สู้ไม่ถอย
แต่กลับต้องผิดสัญญากับลูก
แพทย์หญิงเซี่ย ซือซือ
ตอนมีชีวิตอยู่เป็นแพทย์แผนกระบบทางเดินอาหาร
ของโรงพยาบาลเหรินหมิน เขตไช่เตี้ยน เมืองอู่ฮั่น
เนื่องจากเธอเป็นแพทย์อายุน้อยที่สุดในแผนก
ดังนั้น เมื่อเกิดการระบาดของโรคโควิด-19
เซี่ยซือซือได้ทำหน้าที่อยู่แนวหน้าสุดมาตลอด
ขณะดูแลรักษาผู้ป่วย
เธอก็อาสาค้างโรงพยาบาล
และโชคร้ายติดเชื้อไวรัส
ผู้ป่วยมอบธงคารวะขอบคุญต่อเซี่ย ซือซือ
ตอนคุยโทรศัพท์กับลูกชาย
เธอสัญญากับลูกว่า
“คอยหน่อยนะ พอแม่หายป่วยแล้ว"
"จะพาลูกไปเที่ยวสวนสนุกแน่นอน"
“เราจะไปเที่ยวสวนสัตว์ดูแพนด้า ดูยีราฟ”
“เราจะไปกินแฮมเบอร์เกอร์ เฟรนฟรายส์ ....”
แต่คำมั่นสัญญาระหว่างแม่ลูกคู่นี้
ไม่อาจเป็นไปได้แล้ว
วันที่ 23 กุมภาพันธ์
เซี่ย ซือซืออาการทรุดลงและเสียชีวิต
ขณะนั้น เธอมีอายุเพียง 29 ปี
เซี่ย ซือซือและสามีพาลูกชายเที่ยวทะเล
ครอบครัวได้เก็บภาพถ่าย
และสิ่งของเกี่ยวกับเธอไว้ในกล่อง
สามีของเธอกล่าวว่า
เมื่อลูกชายเติบโตขึ้นแล้ว
ค่อยเปิดกล่องนี้อีกที เพื่อให้เขารู้ว่า
“แม่รักเขามาก"
"การที่แม่จากไป ไม่ใช่ไม่รัก"
"แต่เพื่อไปช่วยชีวิตคนอื่น"
"พวกเราล้วนภูมิใจในตัวเธอ"
วันที่ 23 เมษายน ในพิธีศพแพทย์หญิงเซี่ย ซือซือ หน้าป้ายหลุมศพมีขนมและดอกไม้ที่เธอชอบวางเต็มไปหมด
ลูกจ๋า
แม้ว่าแม่จากไปแล้ว
แต่ทุกคนที่รักและเป็นห่วงลูก
ก็จะอยู่เคียงข้างลูกตลอดไป
4
ยังมีพวกเขาเหล่านี้
....
เราจะจำพวกเขาไว้ตลอด
เราจะจำไว้ว่า
นางพยาบาลจาง จิ้งจิ้ง
จากโลกนี้ไปเนื่องด้วยหัวใจหยุดเต้นกะทันหัน
ผมที่ตัดสั้นเพื่อการทำงานของเธอ ยังไม่ยาวใหม่
และเธอยังไม่ทันชมดอกไม้บานสะพรั่งในฤดูร้อนด้วย
แพทย์หญิงสวี ฮุย
กรรมการพรรคคอมมิวนิสต์จีนสาขา
โรงพยาบาลแพทย์แผนโบราณจีนเมืองหนานจิง
และรองผู้บริหารโรงพยาบาลฯ
ชี้นำงานรักษาพยาบาลในแนวหน้าด้วยตนเอง
ติดต่อกันเป็นเวลา 18 วัน
นำเพื่อนร่วมงานจัดตั้งแผนรับมือภาวะฉุกเฉิน
จัดตั้งแผนกไข้ จัดทำห้องพักผู้ป่วยโควิด
แต่เพราะความเหนื่อยล้าสะสม จู่ๆก็ล้มพับไป
ยืนหยัดทำงานถึงช่วงสุดท้ายของชีวิต
นายแพทย์จู เจิงหรง
หัวหน้าแผนกผู้ป่วยในประจำเขตชุมชน
ตำบลหนานหยาง เมืองฉีตง สังกัดเมืองหนานทง มณฑลเจียงซู
เขาซ่อนหนังสือแจ้งอาการหลอดเลือกอักเสบ
นำเพื่อนร่วมงานทั้งแผนกต่อสู้กับโควิด-19
เขาทำงานทั้งแผนกไข้และแผนกผู้ป่วยใน
ติดต่อกันกว่า 20 วัน
ก็จากโลกนี้ไปเพราะอวัยวะหลายอย่างล้มเหลว
นายแพทย์หวัง ซั่ว
โรงพยาบาลป้องกันโรคจากการทำงาน มณฑลกว่างตง
เดินทางไปช่วยงานต้านโควิดที่มณฑลหูเป่ย
แต่ถูกรถชนขณะตรวจสภาพ
การป้องกันโรคในเขตชุมชน
ไม่สามารถกลับไปบ้านเกิดได้อีกแล้ว
นายแพทย์หลิว จื้อหมิง
ผู้บริหารโรงพยาบาลคนแรก
ที่เสียชีวิตจากโควิด-19 ของเมืองอู่ฮั่น
ถึงแม้ได้ติดเชื้อแล้ว
ก็ยังปฏิเสธไม่ให้ภรรยามาช่วยดูแล
เพราะภรรยาทำงานอยู่แนวหน้างานต้านโควิดเช่นกัน
ระหว่างการต่อสู้กับโควิด-19
บุคลากรทางการแพทย์ทั้งหลายได้เสียสละใหญ่หลวง
โดยมีผู้ติดเชื้อกว่า 2,000 คน
เสียชีวิตหลายสิบคน
....
ผู้ที่แบกภาระหน้าที่หนักหน่วงและย่างก้าวไป
ท่ามกลางความมืดมัวและแสงไฟสลัว
รอยเท้าของพวกคุณ
ได้ทิ้งรอยลึกฝากไว้ในห้วงเวลา
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานกี่ปีกี่ฤดูกาล
ในใจของพวกเราจะจำไว้ตลอดว่า
มีพวกคุณอยู่
ที่แสดงความรับผิดชบอด้วยชีวิตของตน
ใช้เลือดและน้ำตาเขียนความรักที่ยิ่งใหญ่นี้
ขอกล่าวกับเจ้าหน้าที่รักษาพยาบาลทั้งหลาย
ที่ยังทำงานอยู่แนวหน้าว่า
พวกคุณทำงานเหนื่อยจริงๆ
ขอแสดงความเคารพและไว้อาลัยอย่างสุดซึ้ง
ต่อการจากไปของเหล่าวีรชน
หวังว่าครอบครัวของวีรชนทั้งหลาย
จะก้าวจากความโศกเศร้า
และเดินหน้าได้ต่อไป
ไอวีรชนแม้เพียงนิด
ก็กระจายได้แสนไกล
วันเวลาที่ผ่านมาช่างไม่ธรรมดา
คุณที่ยืนอยู่ที่มหาศาลาประชาชนในวันนี้
ย่อมมีรอยยิ้มที่ผ่านความระทมทุกข์
แต่ก็เปี่ยมความสดใสด้วย
จงจดจำ ! จงเคารพ !
วีรชนของพวกเรา!
(LF/YZ/Ldan/Patt/Yim)
