วัดฝ่าไห่ ตั้งอยู่ทางตะวันตกของกรุงปักกิ่ง เริ่มก่อสร้างเมื่อ ค.ศ. 1439 สมัยราชวงศ์หมิง มีผู้เข้าร่วมการก่อสร้างทั้งช่างไม้ ช่างหิน ช่างภาพ จำนวนไม่น้อย และใช้เวลา 5 ปีกว่าจึงสร้างแล้วเสร็จ

วัดฝ่าไห่มีพื้นที่กว้างใหญ่มากถึง 20,000 ตารางเมตร สิ่งก่อสร้างก็มีความสง่างามโดยสร้างตามภูเขา มีวิหารหลักชื่อ “ต้าสงเป่าเตี้ยน” ตำหนักปีก วิหารที่ประดิษฐ์จตุโลกบาล วิหารพระเภษัชยคุรุ หอกลอง หอระฆัง หอเก็บคัมภีร์ เป็นต้น มีการบูรณะหลายครั้งในสมัยราชวงศ์หมิงกับราชวงศ์ชิง  และได้รับการบรรจุในรายชื่อหน่วยงานอนุรักษ์วัตถุโบราณสำคัญระดับชาติเมื่อปี 1988

วัดฝ่าไห่สร้างขึ้นในป่าเขา ล้อมรอบด้วยต้นไม้ อยู่หน้าวัดฝ่าไห่ ก็มีต้นไป่สูง 4 ต้น อายุยืนยาวมาก 300-400 ปีแล้ว เสมือนเทพจตุโลกาบาล 4 องค์ ปกป้องวัดแห่งนี้ พอเดินเข้าไปในวัด จะได้เห็นต้นสนเปลือกขาว 2 ต้น ซึ่งเป็นต้นสนที่ปลูกไว้ตั้งแต่ตอนสร้างวัดขึ้นมา มีอายุกว่า 580 ปีแล้ว แต่ละต้นมีความสูงมากกว่า 30 เมตร ต้นที่อยู่ทางตะวันตกนั้น เส้นรอบวงลำต้น 5.5 เมตร ต้นที่อยู่ทางตะวันออกแม้จะเล็กกว่าแต่ก็มีเส้นรอบวงลำต้นถึง 5 เมตร สนขาวสองต้นนี้อยู่หน้าวิหารหลัก ชาวบ้านเรียกกันว่า “สนมังกรขาว” เนื่องจากประชาชนจีนยกย่องสนขาวเป็นมังกรขาว มักจะปลูกไว้ในวัง อุทยานแห่งชาติ สุสานและวัดวาอาราม ฉะนั้น ต้นสนสองต้นนี้เป็นต้นไม้ที่มีชื่อเสียงในกรุงปักกิ่ง

(โปรดอ่านตอนที่ 2 ต่อ)

Yim/Ping/Ping