สำนักข่าวซินหวารายงานว่า  หมู่บ้านอวี๋ปัง ตำบลเสี้ยเม่า  อำเภอซา  เมืองซานหมิง  มณฑลฝูเจี้ยน ตั้งอยู่ในเขตภูเขา  ในหมู่บ้านแห่งนี้มีร้านอาหารต่าง ๆ เต็มหมู่บ้าน  ซึ่งรวมถึงร้านบะหมี่  ร้านเกี๊ยวนึ่ง  ร้านซุป  และอาหารอื่นอีกหลากหลาย

ย้อนไปเมื่อ 30 ปีก่อน  หมู่บ้านแห่งนี้แม้มีประชากรจำนวนมากแต่มีพื้นที่ทำไร่ไถนาน้อย  ชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนค่อนข้างลำบาก  บรรดาชาวบ้านต้องการหลุดพ้นจากความยากจนและสร้างความมั่งคั่งโดยเร็ว  บังเอิญมีคนทำอาหารหาบไปขายในตำบลและทำรายได้ไม่น้อย  ต่อมาผู้คนในหมู่บ้านแห่งนี้พากันเลียนแบบ  โดยทดลองเปิดร้านอาหารที่เมืองฝูโจวเมืองเอกมณฑลฝูเจี้ยนในทศวรรษปี 1980-1990  ด้วยร้านอาหารพื้นบ้าน ชาวบ้านในหมู่บ้านอวี๋ปังมั่งคั่งขึ้น  หมู่บ้านอวี๋ปังได้รับการขนานนามว่า  “หมู่บ้านอันดับแรกแห่งอาหารพื้นบ้านอำเภอซา”ต่อจากนั้นชาวอำเภอซาก็พากันไปเปิดร้านอาหารพื้นบ้านตามพื้นที่ต่าง ๆ ทั่วประเทศ  นางจาง ซิ่วจี จากหมู่บ้านอวี๋ปัง เล่าว่าตอนที่เปิดร้านที่นครเซี่ยงไฮ้เมื่อ 20 ปีก่อน  ทุกวันเธอจะตื่นนอนตี 4 ครึ่ง  และปิดร้านตอน 4 ทุ่มครึ่ง  ซึ่งเป็นสภาพโดยทั่วไปของเจ้าของร้านอำเภอซา  เคล็ดลับที่อาหารพื้นบ้านอำเภอซาเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวางคืออาหารอร่อยแต่ราคาถูก  ถึงปี 2015  อำเภอซาได้จัดตั้งกลุ่มอาหารพื้นบ้านอำเภอซาขึ้น  โดยใช้รูปแบบการประกอบกิจการและการบริหารที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  ซึ่งรวมถึงด้านเครื่องหมายการค้า  เครื่องแบบของพนักงาน  และการตกแต่งร้าน เป็นต้น อีกทั้งพัฒนารูปแบบการผลิตให้เป็นแบบครัวกลาง  ปัจจุบันมีร้านอาหารพื้นบ้านอำเภอซาจำนวน 174 แห่ง กระจายอยู่ใน 66 ประเทศและภูมิภาคทั่วโลก

จากหาบเร่ไปจำหน่ายตามแผงลอย  กลายเป็นการเปิดร้านค้าเล็ก ๆ  ไปจนถึงการมีโรงงานการผลิตขนาดใหญ่  อาหารพื้นบ้านหมู่บ้านซาได้พัฒนาและเติบโตขึ้นด้วยแนวทางแบบห่วงโซ่  ความเป็นมาตรฐาน ความเป็นอุตสาหกรรมการผลิต  ความเป็นแบบสากล  และความเป็นแบบดิจิทัล   

（BO/Zhou）