เมื่อถึงราชวงศ์ซ่ง มีการเขียนหนังสือคู่มือเก๊กฮวยเล่มหนึ่ง นายหลิว เหมิง ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ได้บันทึกเก๊กฮวย 36 สายพันธุ์ โดยมีสีเหลือง สีขาว สีม่วง และสีต่างๆ ที่เปลี่ยนจากสีเข้มเป็นสีจาง อีกทั้งยังแนะนำลักษณะการกลายพันธุ์ของเก๊กฮวยดอกใหญ่และกลีบซ้อน ตลอดจนวิธีการเพาะปลูกด้วย หลังจากนั้น เก๊กฮวยมีสายพันธุ์เพิ่มมากขึ้น และมีหนังสือคู่มือเกี่ยวกับเก๊กฮวยเพิ่มมากขึ้น จนถึงปัจจุบัน จีนมีเก๊กฮวยกว่า 3,000 ชนิด เมื่อศตวรรษที่ 17 ชาวเนเธอร์แลนด์ได้นำเก๊กฮัวจีนเข้าสู่ยุโรป ต่อมาเมื่อกลางศตวรรษที่ 19 ได้เข้าสู่อเมริกาเหนือ ปัจจุบัน เก๊กฮวยถูกนำไปปลูกในทั่วโลก โดยเฉพาะในเขตอบอุ่นที่มีสภาพภูมิอากาศใกล้เคียงกับประเทศจีนอันเป็นถิ่นกำเนิดดั้งเดิมของเก๊กฮวย ในทวีปอเมริกาเหนือและยุโรปมีการปลูกและพัฒนาสายพันธุ์เก๊กฮวยออกไปอย่างกว้างขวาง ได้รับการนิยมติดอันดับต้นๆ ของดอกไม้ยอดนิยมเลยทีเดียว ในอังกฤษถือว่า เก๊กฮวย เป็นดอกไม้ประจำเดือนพฤศจิกายน ขณะนี้ ทั่วโลกมีเก๊กฮวยประมาณ 25,000 สายพันธุ์ นับเป็นดอกไม้ที่มีสายพันธุ์มากที่สุดของโลก

ตามประเพณีจีน จะไม่มอบช่อดอกเก๊กฮวยให้เพื่อน เนื่องจากว่า ดอกเก๊กฮวยจะใช้ในงานศพเท่านั้น จริงๆ แล้ว ประเพณีนี้มาจากประเทศตะวันตก เนื่องจากว่า หลังจากมีการนำเก๊กฮวยเข้าสู่ยุโรปแล้ว พื้นที่ปลูกเก๊กฮวยมากที่สุดคือ สุสาน จึงทำให้ชาวยุโรปเห็นว่า เก๊กฮวยคือดอกไม้แห่งสุสาน เมื่อถึงศตวรรษที่ 20 ประเพณีใช้ดอกเก๊กฮวยในงานศพได้เข้าสู่จีน ดังนั้น ในวันเช็งเม้ง หรืองานศพ จะมีการใช้ดอกเก๊กฮวยแสดงความไว้อาลัย ในญี่ปุ่น ก็มีประเพณีใช้ดอกเก๊กฮวยแสดงความไว้อาลัยต่อผู้ล่วงลับแล้วเช่นกัน

อาจสงสัยว่า ทำไมเก๊กฮวยที่ควรบานสะพรั่งในฤดูใบไม้ร่วงบานในช่วงเช็งเม้ง กระทั่งทั้งสี่ฤดูกาลได้ เพราะว่า เก๊กฮวยชอบแสงแดดและดินที่ระบายน้ำได้ดี เป็นพืชปลูกง่ายแข็งแรงทนทาน ออกดอกได้ตลอดปี ขยายพันธุ์ได้ง่ายด้วยการแยกหน่อ หรือปักชำ บางครั้งใช้ปลูกด้วยเมล็ดในบางสายพันธุ์ หากอยากจะให้ดอกบาน ก็ต้องให้แดดไม่เกินสิบชั่วโมงต่อวัน เมื่อเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง พร้อมกับเวลากลางวันสั้นลงเรื่อยๆ ดอกเก๊กฮวยก็เริ่มบานสะพรั่ง ดังนั้น หากอยากจะให้เก๊กฮวยบาน ก็ต้องกันแดดให้เก๊กฮวย โดยให้ได้แดดน้อยกว่าสิบชั่วโมง ทำอย่างนี้ต่อเนื่องกันสองถึงสองเดือนครึ่ง ดอกเก๊กฮวยก็บานได้แล้ว

(DAI)