มีเพลงบทหนึ่งที่คนจีนเกือบทุกคนร้องได้
"ช่วงฤดูใบไม้ผลิปี 1979 มีผู้เฒ่าท่านหนึ่งวาดมือเป็นวงกลม ณ ริมฝั่งทะเลใต้ของจีน เนรมิตให้เกิดเป็นเมืองใหม่แห่งหนึ่ง และบันดาลให้เป็นเทือกเขาทองคำอย่างน่าอัศจรรย์"
ผู้เฒ่าที่บทเพลงนี้กล่าวถึงคือท่านเติ้ง เสี่ยวผิง ผู้ออกแบบและดำเนินนโยบายการปฏิรูปเศรษฐกิจและการเปิดตัวสู่โลกภายนอกของจีน ส่วนพื้นที่ที่ถูกวาดเป็นวงกลมในเพลงนี้คือเมืองเซินเจิ้นนั้นเอง
เมืองเซินเจิ้นเป็นเมืองแรกภายใต้นโยบายปฏิรูปทางเศรษฐกิจและการเปิดตัวสู่โลกภายนอกของจีน โดยจีนได้ตั้งขึ้นเป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษเซินเจิ้น เมื่อทศวรรษปี 1980 เยาวชนที่จิตใจเปี่ยมไปด้วยความใฝ่ฝันและความปรารถนาจากท้องที่ต่างๆ ของจีนนับพันนับหมื่นคนได้หลั่งไหลไปที่เมืองเซิ้นเจิ้น ซึ่งในสมัยนั้นเป็นเพียงหมู่บ้านชาวประมงริมฝั่งทะเลใต้ของจีน ได้กลายเป็นขุมทองของนักแสวงหาในสายตาของชาวจีนไปแล้ว
คุณอานจื่อ เป็นคนที่เดินตามหาฝันโดยได้เดินทางถึงเมืองเซินเจิ้นก่อนใคร เมื่อปี 1984 คุณอานจื่อได้เดินทางออกจากบ้านเกิดที่ชนบทและมาทำงานที่เมืองเซินเจิ้น เธอเคยทำงานเป็นกรรมกรในสายพานการผลิตที่โรงงาน และเคยเป็นพนักงานทำความสะอาดที่โรงแรม ในยามว่าง เธอยังพยายามเรียนเพิ่มเติมที่มหาวิทยาลัยเซินเจิ้น หลายปีมานี้ คุณอานจื่อได้บันทึกเรื่องราวชีวิตความเป็นอยู่ของผู้ใช้แรงงานต่างถิ่นที่คล้ายกับเธอ และตีพิมพ์ในวารสาร "สถานีวัยหนุ่มสาว—บันทึกเรื่องจริงของสาวโรงงานเมืองเซินเจิ้น" ปัจจุบัน อานจื่อได้กลายเป็นตัวแทนของคนรุ่นใหม่สำหรับผู้ใช้แรงงานเมืองเซินเจิ้น อานจื่อกล่าวว่า ที่เมืองเซินเจิ้นซึ่งเป็นขุมทองของนักแสวงหานี้ ถ้าหากยืนหยัดไม่ท้อถอย ใครก็ตามล้วนผงาดขึ้นมาได้
จนถึงปัจจุบัน เมืองเซินเจิ้นยังเป็นเมืองที่มีชาวต่างถิ่นเป็นประชากรหลัก ตัวเลขสถิติล่าสุดแสดงให้เห็นว่า ในเมืองเซินเจิ้นที่มีประชากรอาศัยอยู่ประจำประมาณ 8.46 ล้านคนนั้น เป็นประชากรที่ไม่มีสำมะโนครัวของเมืองเซินเจิ้นถึง 76%
เมืองเซินเจิ้นได้เป็นประจักษ์พยานแห่งผลสำเร็จด้านการปฏิรูปทางเศรษฐกิจและการเปิดตัวสู่โลกภายนอกของจีน และยังแสดงให้โลกได้เห็นถึงตำนานการพัฒนาที่รวดเร็วดั่งฝันของเมืองแห่งหนึ่งในจีน แต่สำหรับคนต่างถิ่นที่อพยพมาอาศัยอยู่ประจำในเมืองเซินเจิ้นนั้น เมืองเซินเจิ้นได้กลายเป็นสถานที่เดินตามหาฝันของพวกเขา และเป็นที่ที่ทำให้ฝันของเขาเป็นจริง
NL/Jiang/Lj
