ชนเผ่าอี๋ในเมืองซีชางเรียกตนเองว่า "นั่วซู" ซึ่งไม่ว่าจะอาศัยอยู่ในหมู่บ้านโบราณบนภูเขาหรือในเมืองเล็กก็ตาม พวกเขายังคงมีวิถีชีวิตแบบดั้งเดิม โดยรักษาไว้ซึ่งภาพลักษณ์โบราณที่เรียบง่ายและมีเอกลักษณ์
"ขลุ่ยผิวจำนรรจา พิณพระจันทร์ขับเพลง" ชาวอี๋มักชอบชุมนุมร้องเพลงโต้ตอบกันและดีดพิณร่วมกันอย่างสนุกสนานหลังเสร็จงาน หนุ่มสาวชาวอี๋เวลาเริ่มจีบกัน โดยปรกติจะไม่ใช้การพูดคุยหรือเขียนจดหมายถึงกัน แต่จะอาศัยวิธีเป่าขลุ่ย สีซอ ดีดพิณ ขับเพลง ขอความรักจากคนในดวงใจ หนุ่มน้อยสาวน้อยร่วมร้องร่วมบรรเลง ขับขานเสียงเพลง เสนาะโสต สะท้านทรวงเขา
ในวันที่ 24 เดือน 6 ตามปฏิทินจันทรคติของจีนในทุกปี เป็น "เทศกาลคบเพลิง" ซึ่งเป็นเทศกาลที่คึกคักที่สุดของชนเผ่าอี๋ ในวันนี้ ชาวอี๋จากทุกหมู่บ้านล้วนสวมใส่ชุดฉลองเทศกาลที่งดงาม จุดคบเพลิง ร้องเพลงและเต้นรำในทุ่งโล่งตลอดวันยันรุ่ง รวมทั้งสีการประกวดสาวงามและการแต่งกาย การแข่งขันขี่ม้า มวยปล้ำและยิงธนูครั้งมโหฬาร
การประกวดสาวงามนั้นเป็นกิจกรรมสำคัญและมีเอกลักษณ์ที่สุดของเทศกาลคบเพลิงมาโดยตลอด สาวงามชาวอี๋จะแต่งตัวอย่างงดงาม ถือร่มสีเหลือง ล้อมวงเต้นรำ "ตั่วเล่อเหอ" รอบกองไฟ บรรดากรรมการล้วนเป็นผู้อาวุโสจากหมู่บ้านโดยรอบ การพิจารณาของกรรมการทั้งจริงจังและเข้มงวด ทั้งดูรูปร่างและหน้าตา ทั้งดูการแต่งตัว แต่แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญทีุ่สุดคือ ต้องดูว่าบรรดาสาวๆ มีความกตัญญูต่อพ่อแม่และผู้สูงอายุหรือไม่
NL/Dan