LF：สวัสดีครับ ท่านผู้ฟังที่เคารพ ยินดีต้อนรับสู่รายการ "ประเด็นวันนี้/คุยกันวันละประเด็น" วันนี้ ผมหลู่ เฟิง กับคุณพัลลภ สามสีจะพูดคุยเกี่ยวกับประเด็นหนึ่งซึ่งเป็นที่สนใจอย่างใกล้ชิดจาก 10 ล้านครอบครัวชาวจีน จนทำให้ประเด็นนี้ร้อนไม่แพ้อากาศที่ปักกิ่งในกรกฎาคมนี้ครับ นั่นก็คือ บรรดานักเรียนที่เพิ่งทราบคะแนนจากการสอบเข้ามหาวิทยาลัยว่า ควรตัดสินใจอย่างไรระหว่างมหาวิทยาลัยกับวิชาเอก สวัสดีครับ คุณพัลลภ สามสี

TON：สวัสดีครับ ท่านผู้ฟังที่รักและสวัสดีครับ คุณหลู่ เฟิง ประเทศจีนจัดการสอบเข้ามหาวิทยาลัยในวันที่ 7 8 และ 9 เดือนมิถุนายนของทุกปี นักเรียนทั่วประเทศจะทำการสอบวิชาภาษาจีน วิชาคณิตศาสตร์ วิชาสายศิลป์รวมหรือวิชาสายวิทย์รวม และวิชาภาษาอังกฤษ วิชาสายศิลป์รวมก็คือข้อสอบจะครอบคลุมวิชาความรู้ทางการเมือง ประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ และสำหรับวิชาสายวิทย์ต้องทำข้อสอบเกี่ยวกับวิชาความรู้ฟิสิกส์ เคมีและชีววิทยา คะแนนเต็มของวิชาภาษาจีน คณิศาสตร์และอังกฤษ คือ 150 คะแนน ส่วนคะแนนเต็มของวิชาสายศิลป์รวมหรือวิชาสายวิทย์รวมคือ 300 คะแนน ดังนั้น คะแนนเต็มรวมทั้ง 4 วิชาของการสอบเข้ามหาวิทยาลัยคือ 750 คะแนนครับ

LF：กล่าวโดยทั่วไป เกณฑ์คะแนนสอบที่รัฐบาลกำหนดไว้สำหรับนักเรียนสายศิลป์คือ 450 คะแนน สำหรับนักเรียนสายวิทย์คือ 400 คะแนน นักเรียนที่มีคะแนนสอบสูงกว่าเกณฑ์ดังกล่าว ก็หมายความว่าสามารถเข้าเรียนระดับปริญญาตรีในสถาบันอุดมศึกษาได้แล้ว ส่วนนักเรียนที่ได้คะแนนสอบไม่ถึงเกณฑ์ ให้สมัครเข้าเรียนสถาบันอาชีวศึกษาที่ตั้งเป้าพัฒนาทักษะการทำงานในอนาคต นอกจากนี้ ยังมีนักเรียนจีนกลุ่มพิเศษจำนวนหนึ่งมีสิทธิ์เข้าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยคะแนนสอบที่ไม่ต้องถึงเกณฑ์ นั่นก็คือนักเรียนที่มีพรสวรรค์พิเศษและความถนัดด้านศิลปะการแสดงหรือการเล่นกีฬา หากพวกเขาผ่านการสอบวัดระดับความสามารถด้านศิลปะการแสดงหรือการกีฬาตามมาตรฐานแห่งชาติ ก็จะมีสถาบันอุดมศึกษารับเข้าเรียน รวมทั้งมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงระดับประเทศด้วย

TON：ท่านผู้ฟังครับ อยากอธิบายเพิ่มนิดหนึ่งว่า ขณะนี้เขตบริหารระดับมณฑลต่างๆ ของจีนมีการออกข้อสอบเองด้วย ดังนั้น เนื้อหาข้อสอบของแต่ละเขตบริหารจึงไม่เหมือนกัน หมายถึงข้อสอบของนักเรียนในกรุงปักกิ่ง จะแตกต่างกันกับข้อสอบของนักเรียนในมณฑลซานตง แต่ภายในกรุงปักกิ่งหรือมณฑลซานตง เนื้อหาข้อสอบจะเหมือนกันหมด แต่คณะกรรมการออกข้อสอบในแต่ละเขตจะรักษาระดับความยากง่ายของเข้าสอบตามมาตรฐานเดียวของกระทรวงศึกษาธิการ เพราะฉะนั้น ถึงแม้คะแนนของนักเรียนในท้องที่ต่างๆ ที่วัดจากข้อสอบไม่เหมือนกัน ก็สามารถสะท้อนถึงผลการเรียนที่แท้จริง ซึ่งเป็นตัววัดที่สำคัญของบรรดามหาวิทยาลัยในการรับสมัครนักศึกษาจากทั่วประเทศ

LF：เป็นที่ทราบกันทั่วไปแล้วว่า นักเรียนได้คะแนนสอบสูงเท่าไร ความเป็นไปได้ที่จะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยขึ้นชื่อก็สูงยิ่งขึ้น และโอกาสที่จะเลือกเรียนวิชาเอกที่หางานทำได้ง่ายก็ยิ่งมาก แต่ท่านผู้ฟังคงคาดไม่ถึงว่า แต่ละปีประเทศจีนมีนักเรียนจำนวนหนึ่ง ถึงแม้ได้คะแนะสอบสูงกว่าเกณฑ์รับสมัครของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงมากหมายหลายแห่ง แต่ก็พลาดโอกาสเข้าเรียนในที่สุด กรณีแบบนี้เกิดขึ้นเพราะพวกเขาไม่ได้พิจารณาระดับความนิยมที่มหาวิทยาลัยชื่อดังเหล่านี้ หรือไม่ได้ประเมินถึงความเข้มงวดในการเรียนวิชาเอกยอดฮิต แล้วยื่นสมัครเรียนแต่เฉพาะวิชาเอกที่เป็นที่นิยมมากที่สุดในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงระดับเท่ากัน และไม่ยอมกระจายโควต้าสมัครที่มีอยู่จำกัดให้กับมหาวิทยาลัยที่เกรดต่ำกว่าและมีคนสมัครเข้าน้อยกว่า ทำให้พลาดเรียนแล้วต้องพยายามเตรียมสอบใหม่ในปีถัดไป

TON：น่าเสียดายจริงๆนะครับ แต่คนจีนมีสำนวนว่า "ทองแท้ย่อมไม่กลัวทองหลอม" ผมเห็นว่า นักเรียนที่เรียนเก่งก็ย่อมไม่กลัวการสอบ ก็ได้แต่หวังว่า ในปีถัดไปนั้น พวกเขาสอบได้ดีขึ้นและสามารถเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่ตนเองใฝ่ฝันได้ ตั้งแต่ปลายเดือนมิถุนายน รู้สึกว่าในช่วงเวลาทองที่สถานีโทรทัศน์ต่างๆ ใช้เปิดละครทีวีหรือรายการบันเทิงเพื่อดึงดูดผู้ชมนั้น ขณะนี้ได้แทรกมาออกอากาศรายการการศึกษาประเภทต่างๆ ที่ให้คำปรึกษาด้านการขอสมัครเข้ามหาวิทยาลัยตามคะแนนสอบ แนะนำวิชาเอกยอดนิยมที่จะนำอนาคตอันสดใสมาให้แก่นักศึกษา หรือประชาสัมพันธ์สถาบันอุดมศึกษาที่มีความพิเศษต่างๆ เป็นต้น รายการแบบนี้กำลังฮิตมากเลยครับ

LF：ครับผม กล่าวสำหรับนักเรียนส่วนใหญ่ การขอสมัครเข้ามหาวิทยาลัยเป็นเรื่องที่เปลืองสมองนะครับ เพราะมหาวิทยาลัยแห่งเดียวจะกำหนดคะแนนรับสมัครที่ไม่เหมือนกันสำหรับวิชาเอกที่ต่างกัน มหาวิทยาลัยที่มีศักยภาพและชื่อเสียงสูงต่ำไม่เท่ากัน ก็จะตั้งเกณฑ์คะแนนที่สูงต่ำไม่เท่ากัน คะแนนสอบระดับหนึ่ง ถ้าไปสมัครเข้ามหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง อาจจะไม่สูงพอสำหรับเลือกเรียนวิชาเอกที่เป็นที่นิยมกันในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ แต่ถ้าตัดสินใจเรียนวิชาเอกที่ตนเองชอบ ก็คงต้องไปเรียนที่มหาวิทยาลัยกลางๆ ทำให้นักเรียนและพ่อแม่ของพวกเขารู้สึกตัดสินใจยากระหว่างวิชาเอกกับมหาวิทยาลัย

TON：เมื่อเร็วๆนี้ หนังสือพิมพ์ "ไชน่า เดลี่" ซึ่งเป็นหนังสือพิมพ์ฉบับภาษาอังกฤษของจีน มีบทความเกี่ยวกับการสมัครเข้ามหาวิทยาลัย โดยนำเสนอความเห็นของผู้เชี่ยวชาญด้านการศึกษาว่า สำหรับนักศึกษาที่ได้คะแนนสูง แนะนำว่าให้เลือกเรียนวิชาเอกที่ดีของมหาวิทยาลัยที่ดี สำหรับนักศึกษาที่ได้คะแนะระดับกลางๆ ศักยภาพและชื่อเสียงของมหาวิทยาลัยสำคัญกว่า จึงควรพยายามสมัครเข้ามหาวิทยาลัยที่ดีเท่าที่คะแนนของตนเองสมัครได้ สำหรับนักเรียนที่ได้คะแนนต่ำ ระดับความนิยมของวิชาเอกสำคัญกว่า เลือกเรียนวิชาเอกที่หางานทำได้ง่ายในมหาวิทยาลัยธรรมดาจึงจะดีกว่าครับ

LF：ท่านผู้ฟังครับ บทความนี้ ผมอ่านมาแล้วด้วยครับ ผู้เชี่ยวชาญที่ให้สัมภาษณ์นักข่าวไชน่า เดลี่ ได้ชี้แจงข้อดีของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง และข้อดีของวิชาเอกที่เป็นที่นิยมอย่างละเอียด รู้สึกว่าคำชี้แนะของผู้เชี่ยวชาญคงต้องมีคุณค่าไม่มากก็น้อยสำหรับนักเรียนที่เตรียมสมัครเข้ามหาวิทยาลัย คุณพัลลภและผมจึงอยากเล่าให้ท่านผู้ฟังทั้งหลายทราบ อาจจะเกิดประโยชน์ได้ในโอกาสหน้าครับ

TON：ท่านผู้ฟังครับ ในสายตาของผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียง การสมัครเข้ามหาวิทยาลัยมีข้อได้เปรียบอย่างน้อย 4 ข้อ ข้อที่ 1 มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงจะทำให้นักศึกษาได้รับความเชื่อถือและความเคารพมากขึ้น ในสังคมปัจจุบัน นักศึกษาของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงเ ก็คล้ายๆ กับบุตรหลานจากครอบครัวตระกูลสูงศักดิ์ ทำให้นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง ย่อมได้รับความสนใจและเสียงชื่นชมมากกว่านักศึกษาจากมหาวิทยาลัยธรรมดา ความสามารถที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังได้จะทำให้นักศึกษาเหล่านี้มีความมั่นใจในตัวเองมากยิ่งขึ้น ซึ่งจะเป็นผลดีต่อการพัฒนาตนเองในอนาคต

LF：ที่ประเทศจีน คนรุ่นก่อนและรุ่นเดียวกันกับผม ส่วนใหญ่คุ้นหูกับคำสั่งสอนของพ่อแม่ตั้งแต่เป็นเด็กนักเรียนชั้นป. 1 ว่า ควรเรียนหนังสือด้วยความขยันหมั่นเพียร เรียนให้เก่งก็จะสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงได้ มหาวิทยาลัยชื่อดังเป็นประตูสู่อาชีพการงานที่ดี นี่สะท้อนถึงข้อได้เปรียบข้อที่ 2 ของมหาวิทยาลัยชื่อดัง คือ ชื่อเสียงของมหาวิทยาลัยยิ่งมาก ก็จะทำให้นักศึกษามีโอกาสการหางานทำยิ่งมากด้วย ขณะนี้ บริษัทและวิสาหกิจที่มีศักยภาพบางแห่งตั้งเงื่อนไขชัดเจนในการรับสมัครพนักงานว่า รับสมัครแต่คนที่สำเร็จอุดมศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงเท่านั้น

TON：ข้อที่ 3 ทรัพยากรการศึกษาที่เพียบพร้อม ช่วยให้นักศึกษาพัฒนาความสามารถทั่วทุกด้าน มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงได้รับการสนับสนุนและดูแลเอาใจใส่จากรัฐบาลและแวดวงต่างๆของสังคมโดยตลอด จึงมีศักยภาพในการพัฒนาทรัพยากรการศึกษาทุกรูปแบบ โดยมีหอสมุดที่เก็บรวบรวมหนังสือและข้อมูลการศึกษาที่มีคุณค่าสูง เปิดห้องทดลองที่มีอุปกรณ์และเครื่องมือทันสมัย ซึ่งทั้งหมดนี้จะเป็นประโยชน์ต่อนักศึกษาในการพัฒนาความสามารถอย่างรอบด้าน นอกจากนี้แล้ว ศาสตราจารย์และนักวิชาการผู้ทรงคุณวุฒิส่วนใหญ่สอนหนังสือหรือทำการวิจัยอยู่ในมหาวิทยาลัยชื่อดัง นักวิทยาศาสตร์ บุคคลที่มีชื่อเสียงและผู้นำต่างประเทศ นิยมไปให้การบรรยายในมหาวิทยาลัยชื่อดัง เช่นการที่นายบิล คลินตันเดินทางมาเยือนจีนในฐานะประธานาธิบดีสหรัฐฯ และการที่นายบิล เกตส์ มาจัดงานการกุศลที่จีนในฐานะเศรษฐีอันดับ 1 ของโลก ล้วนได้ไปกล่าวปาฐกถาที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดของจีน นี่แสดงว่า นักศึกษาในมหาวิทยาลัยชื่อดังมีโอกาสแลกเปลี่ยนความเห็นกับบุคคลระดับวีไอพีโดยตรง

LF：จริงซิครับ นักศึกษาของมหาวิทยาลัยธรรมดา คงไม่มีช่องทางให้ตนเองเปิดหูเปิดตาได้เท่านี้ครับ กล่าวโดยทั่วไป บรรดามหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงมักจะดำเนินความร่วมมือด้านการศึกษาอย่างใกล้ชิดกับสถาบันอุดมศึกษาขึ้นชื่อในต่างประเทศ โดยดำเนินการวิจัยด้านวิทยาศาสตร์หรือวัฒนธรรมร่วมกัน โครงการแลกเปลี่ยนนักศึกษา และยอมรับปริญญาบัตรซึ่งกันและกัน ทำให้นักศึกษาขอทุนไปศึกษาต่อในต่างประเทศได้ง่ายขึ้น นี่เป็นข้อได้เปรียบพิเศษของการสมัครเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดัง อีกด้านหนึ่ง องค์กรวิจัยชั้นดีและวิสาหกิจที่มีศักยภาพล้วนนิยมพัฒนาความสัมพันธ์กับมหาวทิยาลัยที่มีชื่อเสียง เพื่อร่วมดำเนินการศึกษาวิจัยแล้วนำผลวิจัยไปใช้ประโยชน์ในกระบวนการผลิต ทำให้นักศึกษาของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงมีโอกาสมากขึ้นในการทัศนศึกษาหรือฝึกงานที่องค์กรวิจัยและวิสาหกิจครับ

TON：ท่านผู้ฟังครับ เวลารายการวันนี้เหลืออีกไม่นานแล้ว ผมกับคุณหลู่ เฟิงต้องรีบเสนอเหตุผลของการให้ความสำคัญกับวิชาเอกบ้างว่ามีข้อดีอะไรบ้าง สำหรับนักเรียนที่ได้คะแนนสอบเพิ่งถึงเกณฑ์รับสมัครของมหาวิทยาลัย ผู้เชี่ยวชาญแนะนำให้ไปสมัครเข้ามหาวิทยาลัยที่มีระดับต่ำกว่าหน่อย จะได้เลือกเรียนวิชาเอกที่เป็นที่นิยมและวิชาเอกที่เหมาะสมกับตนเอง วิชาเอกที่เป็นที่นิยมย่อมประกันให้นักศึกษาหางานทำได้ราบรื่นในอนาคต เมื่อเทียบกับการสมัครเข้ามหาวิทยาลัยที่ดีนั้น การประกอบอาชีพที่ดีมีความสำคัญมากกว่า ใครๆก็ตาม ชีวิตในมหาวิทยาลัยเป็นเพียง 4 ปีเท่านั้น แต่ทักษะการทำงานที่ได้มาจากวิชาเอกที่เป็นที่นิยม จะมีความสำคัญยิ่งไปตลอดชีวิต

LF：เป็นที่ทราบกันทั่วไปแล้วว่า ความสนใจใคร่รู้ เป็นครูที่ดีที่สุดสำหรับการเรียน ถ้านักศึกษาได้เรียนรู้วิชาเอกที่สอดคล้องกับความสนใจและความชอบของตนเอง เขาก็จะทำการศึกษาเล่าเรียนได้อย่างราบรื่น ประสิทธิภาพการเรียนจึงจะเพิ่มสูงขึ้น เมื่อเจออุปสรรคในการศึกษาหรือความรู้ที่เรียนยาก ก็จะไม่ท้อใจง่าย ตนเองก็จะรู้สึกมีความสุขเสมอ ตรงกันข้าม ถ้าให้ความสำคัญมากไปกับชื่อเสียงของมหาวิทยาลัยระดับเอก สมัครเข้าแล้วถึงทราบว่า ไม่สามารถเลือกเรียนวิชาเอกที่เป็นที่นิยมหรือไม่มีโอกาสเรียนวิชาเอกที่ตนเองชอบ ก็คงกระทบต่อความกระตือรือร้นในการเรียน ถึงเวลาสำเร็จการศึกษาและหางานทำ ก็อาจจะพบอุปสรรคที่คาดไม่ถึงครับ

TON：ที่สำคัญที่สุด สำหรับนักศึกษาที่ได้เรียนวิชาเอกที่ตนเองชอบนั้น มีความเป็นไปได้สูงที่จะเรียนได้เก่งและสอบได้คะแนนสูง จึงอาจจะได้ทุนการศึกษาพิเศษของมหาวิทยาลัยที่มีโควต้าน้อยมาก และได้รับรางวัลจากมหาวทิยาลัยบ่อยๆ ทั้งหมดนี้ถือว่าเป็นผลงานยอดเยี่ยม ทำให้ชีวิตในมหาวิทยาลัยมีคุณค่ายิ่งครับ

LF：ท่านผู้ฟังครับ รายการวันนี้ใกล้หมดเวลาลงแล้ว ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามฟัง ผมหลู่ เฟิง

TON：ผม พัลลภ สามสี ขอลาไปก่อน สวัสดีครับ

LF：สวัสดีครับ