ภาพวาดจีนสมัยเก่าหรือในละครย้อนยุคจีนโบราณมักปรากฏภาพคุ้นตาที่เบื้องหลังฮ่องเต้จะมีนางกำนัลคอยถือสิ่งที่มีรูปร่างคล้ายพัดด้ามยาวประดับอยู่ ภาษาจีนเรียกว่า "จ่างซ่าน 掌扇" และเพราะเดิมทีใช้เพื่อป้องแดดหรือกันฝุ่นกันลมให้กับชนชั้นสูงในรั้วในวัง จึงมีอีกชื่อเรียกว่า "จ้างซ่าน障扇" หรือ "ฉางปิ่งซ่าน长柄扇" ตามลักษณะด้ามจับพัดที่ยาว ซึ่งการใช้พัดของคนจีนนั้นมีมาช้านานกว่าสามพันปีแล้ว ชื่อเรียกแต่แรกสุดนั้นคือ "อู่หมิงซ่าน五明扇"

โดยบันทึก "กู่จินจู้古今注" ที่อธิบายหมายเหตุเรื่องราวสมัยโบราณและปัจจุบันของชุยเป้า崔豹 ที่มีชีวิตอยู่ในสมัยราชวงศ์จิ้นกล่าวถึงไว้ว่า ผู้ให้กำเนิดพัดนั้น คือ ซุ่น舜 แห่งยุคห้ากษัตริย์ 五帝 (2,550-2,140ปีก่อนค.ศ.) ซึ่งในยุคจักรพรรดิอู่ติง武丁 (ครองราชย์ระหว่าง 1,254-1,195 ปีก่อนค.ศ.)แห่งราชวงศ์ซาง ก็ได้จำลองแบบอย่างพัดอู่หมิงซ่าน โดยใช้ขนหางอันสวยงามของไก่ฟ้า จึงได้ชื่อว่า "จื้อเหว่ยซ่าน 雉尾扇"

พอถึงสมัยราชวงศ์ซ่ง(ค.ศ.960-1,279) พัดหางไก่ฟ้านี้มีด้วยกันสามขนาด คือ ใหญ่ กลาง และเล็ก โดยมีรูปทรงด้านบนโค้งด้านล่างเรียบตรง ตรงกลางปักเป็นรูปนกยูงคู่ มีขนหางไก่ฟ้าประดับไว้โดยรอบ ถือหรือตั้งประดับด้านหลังราชบัลลังก์ฮ่องเต้ ซึ่งในยุคสมัยฉิ๋นฮั่นพวกขุนนางข้าราชการก็สามารถใช้ได้ แต่ในสมัยจิ้น(ค.ศ.265-420) ได้จำกัดไว้เฉพาะสำหรับฮ่องเต้เท่านั้น

ภาพประกอบจากซีรี่ย์จีนเรื่องดัง เจินหวนจ้วน 甄嬛传

ไช่เส้าเฟิน蔡少芬 รับบท พระมเหสีในจักรพรรดิยงเจิ้ง雍正 แห่งราชวงศ์ชิง

พัดในแรกเริ่มนั้นมีขนาดไม่ใหญ่นัก โดยนางกำนัลจะใช้เพื่อถวายงานคอยพัดโบกคลายร้อนหรือปัดไล่ยุงแมลงต่างๆ ที่มาคอยรบกวนฮ่องเต้ พอถึงสมัยราชวงศ์ถัง(ค.ศ.618-907) จึงมีการปรับเปลี่ยนให้มีความใหญ่โตและค่อยๆ พัฒนากลายมาเป็นพัดขนาดใหญ่ที่ไม่ได้เพียงเพื่อโบกปัดคลายร้อนไล่แมลงแล้ว แต่กลายมาเครื่องประดับพระเกียรติและสัญลักษณ์แทนถึงอำนาจบารมี

"เจินหวนจ้วน" ละครชีวิตของ "เจินหวน" ในรั้ววังหลังนับแต่ถูกเลือกเข้าวังเป็นสนมตอนอายุ 17 ปี

ความยาว 76 ตอน ออกแพร่ภาพทางโทรทัศน์ครั้งแรกเดือนพฤศจิกายน ค.ศ.2011

(ซ้ายล่าง)เจินหวน รับบทโดย ซุ่นลี่孙俪 / (ขวาล่าง)พระสนมหัวเฟย รับบทโดย เจี่ยงซิน蒋欣

เก่าเล่าไปใหม่บอกมา โดย วังฟ้า 羅勇府