ศิลปินการเขียนอักษรจีนที่มีชื่อเสียงของจีนในแต่ละยุคสมัย

เหยียนเจินชิง (709--785) ได้รับการขนานนามว่าเป็นทั้งนักการเมืองและศิลปินพู่กันจีนที่โด่งดัง ด้วยความเป็นคนใจซื่อมือสะอาด และตั้งตัวเป็นศัตรูกับความไม่เป็นธรรมทั้งมวล จึงกลายเป็นตัวแทนของผู้มีคุณธรรมแห่งยุค ในด้านของศิลปะการเขียนอักษรจีนนั้น เหยียนเจินชิงได้สืบทอดการเขียนตัวอักษรจีนตามแบบดั้งเดิม รวมทั้งเพิ่มการเปลี่ยนแปลงลงไปในผลงาน ทำให้ตัวอักษรข่ายซูของเขาทั้งเข้มแข็ง มั่นคง เกิดเป็นลักษณะของอักษรจีนแบบใหม่ขึ้นมา

ซือหม่ากวง (1019-1086) เป็นนักประวัติศาสตร์และขุนนางสมัยซ่งเหนือ ภายหลังสมัยซ่งเจ๋อจง ได้รับตำแหน่งเป็นแกนนำของฝ่ายอนุรักษ์นิยมที่ต่อต้านการเปลี่ยนแปลงการปกครองตามแนวคิดของหวังอันสือ ที่ต้องการเปลี่ยนกฏหมายด้านการคลังให้มุ่งเน้นการเก็บรายได้จากพ่อค้า ข้าราชการ และเจ้าที่ดินเข้าสู่ท้องพระคลัง ลดการผูกขาดอำนาจและอภิสิทธิ์ของกลุ่มตระกูลขุนนางชั้นสูง

จางรุ่ยถู (1570-1641) เป็นชาวฝูเจี้ยน เคยรับราชการตำแหน่งทั่นฮวา(จองหงวนลำดับที่ 3)ในสมัยกษัตริย์ว่านลี่ ราชวงศ์หมิงหลังจากนั้นจึงเลื่อนตำแหน่งมาเป็นหนึ่งในขุนนางที่มีหน้าที่บริหารราชการแผ่นดินสมัยชิง ถนัดงานเขียนอักษรและวาดภาพ ฝีมือการเขียนอักษรจีนเป็นเลิศ มีชื่อมาพร้อมๆ กับ สิงถ่ง หมีว่านจง ต่งฉีชาง จนได้รับการขนานนามในยุคนั้นว่า สิง จาง หมี ต่ง

ต่งฉีชาง (1555～1636) เป็นศิลปินอักษรจีนที่มีอิทธิพลมากที่สุดในสมัยหมิงตอนปลาย ช่วงอายุราว 35 ปีซึ่งเป็นช่วงผลงานในยุคแรกของต่งฉีชางนั้น จะเป็นอักษรสิงซูและข่ายซูซึ่งส่วนใหญ่เลียนแบบมาจากหวังซีจือและเหยียนเจินชิง หลังจากนั้นจึงค่อยๆ พัฒนามาเป็นรูปแบบของตนเองหลังจากอายุ 60 ปี โดยรูปแบบนั้นด้านหนึ่งเน้นความตะกุกตะกักของฝีแปรงเพื่อถ่ายทอดถึงความโบราณของการเขียนอักษรจีน อีกด้านหนึ่งใช้เส้นที่เป็นอิสระ เสมือนไม่อยู่ในความควบคุมมาสะท้อนถึงความบริสุทธิ์เรียบง่ายของการเขียนอักษรจีน

จางเจิ้งหยู (1903-1976) ศิลปินสมัยชิงตอนปลาย มีความสามารถด้านการวาดภาพตั้งแต่เด็ก เคยฝึกงานที่โรงงานทำแป้ง ต่อมาตามพี่ชายมาเรียนทำฉากและป้ายโฆษณาที่เซี่ยงไฮ้ ต่อมาร่วมหุ้นกับพี่ชายเปิดโรงพิมพ์เล็กๆ ออกหนังสือภาพชื่อ "ซานยื่อฮั่วเป้า" เคยเข้าร่วมเทศกาลการ์ตูนของเซี่ยงไฮ้ หลังจากนั้นปี ค.ศ.1928 ร่วมมือกับเย่เฉี่ยนยวี่เปิดสำนักพิมพ์การ์ตูนเซี่ยงไฮ้(ซั่งไห่ม่านฮั่ว)ซึ่งถือว่าเป็นสำนักพิมพ์การ์ตูนโดยเฉพาะแห่งแรกในเมืองจีน

นี่เป็นเพียงตัวอย่างของศิลปินด้านการเขียนอักษรจีนที่มีชื่อเสียงส่วนหนึ่งเท่านั้น ซึ่งมุมจีนได้รวมรวบศิลปะการเขียนอีกษรจีนตัวเดี่ยวที่มีสไตล์แตกต่างกัน ของศิลปินที่มีชื่อเสียงหลายๆ คนมาให้ชม โดยแต่ละภาพนั้นสื่อถึงอารมณ์ความรู้สึกที่แตกต่างกัน แต่กระนั้น ในท้ายที่สุดศิลปะไม่มีคำอธิบายที่ตายตัว กลับขึ้นอยู่กับมุมมองของผู้ชมศิลปะว่าจะตีความอย่างไร