หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 สิ้นสุดลง ญี่ปุ่นก็ได้ใช้แผนมาร์แชลแห่งเอเชีย ให้การสนับสนุนทางเศรษฐกิจเพื่อจูงใจประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ก่อนปี 2008 ญี่ปุ่นเป็นคู่ค้ารายใหญ่ที่สุดของอาเซียนมาโดยตลอด เนื่องจากมีวิสาหกิจหรือสมาคมการค้าญี่ปุ่นประจำประเทศอาเซียนจำนวนมาก จึงได้มีโอกาสติดต่อและจัดให้บุคลากรวงการต่างๆ ของประเทศอาเซียนไปดำเนินกิจกรรมแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่นมากพอสมควร นอกจากนั้น ยังได้เปิดศูนย์อบรมวัฒนธรรมญี่ปุ่นฟรีในท้องที่ต่างๆ ของประเทศอาเซียนจำนวนมาก เพื่อเผยแพร่ภาษาญี่ปุ่น วิธีการจัดช่อดอกไม้และการชงชาของญี่ปุ่น เป็นต้น
แต่ปีหลังๆ นี้ เศรษฐกิจญี่ปุ่นตกในสภาพซบเซา และจีนได้ขึ้นมาแทนในฐานะคู่ค้ารายใหญ่ที่สุดของอาเซียน อิทธิพลของญี่ปุ่นในประเทศอาเซียนน้อยลงอย่างมาก ทางการญี่ปุ่นไม่ยอมให้ผลจากการใช้ความพยายามหลายปีของตนสูญหายไป จึงมีแผนส่งอาสาสมัครสอนภาษาญี่ปุ่นไปยังประเทศอาเซียนครั้งนี้
ความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจและการลงทุนได้รับการยืนยันว่าเป็นวิธีที่มีประสิทธิผลมากที่สุดในการขยายชื่อเสียงและอิทธิพลของญี่ปุ่น แต่เมื่อเผชิญกับจีนที่พัฒนาและเข้มแข็งยิ่งขึ้นทุกวัน ญี่ปุ่นคงไม่มีความสามารถลงทุนอีกมากมายในประเทศอาเซียน จึงหันไปใช้วิธีการอย่างอื่น ซึ่งวัฒนธรมสมัยปัจจุบันของญี่ปุ่น อาทิ อุตสาหกรรมเฟชั่น การ์ตูนแอนนิเมชั่นและเกมส์คอมพิวเตอร์ เป็นต้น คงได้รับความนิยมในประเทศอาเซียนค่อนข้างมาก
นอกจากนั้น เมื่อเร็วๆ นี้ ญี่ปุ่นยังได้เสริมความร่วมมือทางทหารกับประเทศอาเซียนบางประเทศ แต่เนื่องจากจีนก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลายประเทศอาเซียน ดังนั้น ญี่ปุ่นจึงเพียงสามารถที่จะหาความร่วมมือกับประเทศที่มีข้อพิพาททางทะเลกับจีน อาทิ ฟิลิปปินส์และเวียดนาม เป็นต้น ส่งยุทโธปกรณ์บางอย่าง เช่นเรือลาดตระเวนให้กับประเทศเหล่านี้ โดยเฉพาะหลั้งจากญีปุ่นยกเลิกหลัก 3 ประการเกี่ยวกับการส่งออกอาวุธ และได้รับการยอมรับจากสหรัฐฯ แล้ว เชื่อมันว่า ความร่วมมือกับประเทศอาเซียนในด้านอาวุธคงเพิ่มมากขึ้น
(In/Lin)
