สมัยชุนชิว( 770-476 ปีก่อนคริสต์ศักราช) ในก๊กเย่ว์(越国)มีสาวงามคนหนึ่งชื่อ ซือ อี๋กวาง หรือเรียกชื่อว่า "ซีซือ (西施)" เป็น 1 ใน 4 สาวงามในสมัยโบราณของจีน แต่ซีซือมีโรคหัวใจ วันหนึ่งเมื่ออาการกำเริบ เธอจึงยกมือทาบอก แสดงให้เห็นถึงเสน่ห์ผู้หญิงที่ทั้งอ่อนแอและนุ่มนวล ชาวบ้านที่มองเห็นมักชื่นชมความสวยงามและความน่ารักอ่อนโยน ในหมู่บ้านเดียวกัน มีสาวหน้าตาขี้เหร่คนหนึ่งชื่อ "ตงซือ" ใฝ่ฝันว่าสักวันตนเองจะกลายเป็นสาวงาม เมื่อเห็นซีซือมีท่าทางที่ทั้งสวยและน่าเอ็นดูขณะไม่สบาย ก็เลียนแบบ แต่ยิ่งเลียนแบบยิ่งอัปลักษณ์ ตงซือไม่ทราบความสวยงามของซีซืออยู่ตรงไหน จึงเลียนแบบท่าทางเท่านั้น แต่เกิดผลที่ตรงกันข้าม

อุปมาว่า ยิ่งเลียนแบบจะยิ่งอัปลักษณ์ ถ้าไม่รู้ถึงแก่นที่แท้จริง