"ซื่อเมี่ยนจง" เป็นสถานที่ชุมนุมของผู้เล่นว่าวอาวุโส

ก่อนสถาปนาสาธารณประชาชนจีน ที่กรุงปักกิ่งมีสถานที่หนึ่งชื่อ "ซื่อเมี่ยนจง" เป็นแหล่งชุมนุมเพื่อแลกเปลี่ยนฝีมือการทำและการชักของกลุ่มผู้เล่นพันธุ์แท้ อันที่จริง สถานที่นี้ไม่ได้ระบุไว้ในแผนที่ของตัวเมืองเก่าของปักกิ่ง แต่ตามที่บันทึกไว้ในเอกสารเก่าแก่ ซื่อเมี่ยนจงอยู่ไม่ไกลจากประตูเหอผิงเหมินในปัจจุบัน เป็นที่ดินรกร้างว่างเปล่าผืนหนึ่งในทางใต้ของสะพานหู่ฝ่างเฉียวและในทางตะวันออกของศาลาเถาหรานถิง เนื่องจากสิ่งก่อสร้างที่ตั้งอยู่ใกล้แถวนี้สุดคือโบสถ์ศาสนาคริสต์หลังหนึ่ง ซึ่งมีหอนาฬิกาสูงเสียดฟ้า แถมยังมีนาฬิกาเรือนใหญ่ติดทั้ง 4 ด้าน คนปักกิ่งในอดีตจึงตั้งชื่อพื้นที่นี้ว่า ซื่อเมี่ยนจง แปลว่า นาฬิกา 4 ด้าน

ทุกวันนี้ ที่ดินแถวนี้กลายเป็นย่านที่คึกคักมาก และเต็มไปด้วยสถาปัตยกรรมใหญ่เล็ก ผู้สูงอายุวัย 70 ปีขึ้นไปที่มีบ้านอยู่บริเวณนี้ ยังสามารถชี้บอกพื้นที่รกร้างว่างเปล่าสำหรับเล่นว่าวในอดีต พร้อมบอกเล่าฉากสนุกสนานแห่งการแข่งขันฝีมือการชักของคนเล่น ซึ่งส่วนใหญ่นั่งรถลาก เดินทางมาจากตัวเมืองชั้นในเป็นร้อยๆ คน เพื่อมาเล่นว่าวที่นี้โดยเฉพาะในช่วงฤดูร้อนที่มีลมพัดเสมอ

สิ่งที่น่าสนใจคือ กลุ่มคนที่เล่นว่าวเก่งมีไม่น้อยมาจากวงการแสดงงิ้วปักกิ่ง อาจจะเป็นเพราะว่า หอแสดงงิ้วปักกิ่งชื่อดังหลายแห่งอยู่บริเวณสะพานเทียนเฉียว ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากซื่อเมี่ยนจง ดาราร้องงิ้วก็ชอบเช่าบ้านหรือซื้อบ้านอยู่แถวนี้ ในอดีต การแสดงงิ้วปักกิ่งจะจัดขึ้นในตอนค่ำ ส่วนตอนเช้าเป็นช่วงที่นักแสดงชอบออกไปฝึกออกเสียง เพื่อให้ร้องได้ไพเราะสำหรับการแสดงในตอนค่ำ ดังนั้น ช่วงบ่ายจึงมีเวลาว่าง พวกเขาชอบมาที่ซื่อเมี่ยนจง เล่นว่าวเอาสนุกและออกกำลังกายด้วย คนชราแถวนี้รู้ดีว่า ในวงการนักแสดงงิ้วมีนักทำว่าวฝีมือเก่าหลายคน

นอกจากนักแสดงงิ้วแล้ว พ่อค้าและบุคคลแวดวงวัฒนธรรมกลุ่มหนึ่งก็เป็นผู้เล่นว่าวขาประจำของที่นี่ เพราะศาลาเถาหรานถิงที่อยู่ทางตะวันตกของพื้นที่ซื่อเมี่ยนจง เป็นที่ชุมนุมยอดนิยมของปัญญาชนในเมืองปักกิ่ง หลังจากพูดคุยแลกเปลี่ยนเสร็จแล้ว บุคคลวงการวัฒนธรรมชอบมาเดินเล่นและชมการเล่นว่าว นานๆ ทีก็เริ่มสนใจเล่นกันเอง แล้วกลายเป็นแฟนพันธุ์แท้ที่มาจากตัวเมืองชั้นในที่ชอบมาที่นี่เป็นประจำ

ในบริเวณใกล้ซื่อเมี่ยนจง มีร้านชาที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ซึ่งมีเอกลักษณ์ร้านคือ ยิ่งถึงช่วงปลายหน้าหนาวและช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ ธุรกิจของร้านชาแห่งนี้ก็ยิ่งเจริญคึกคัก เหตุผลก็เพราะลูกค้าในช่วงนี้ 90% เป็นคนที่มาเล่นว่าวที่ซื่อเมี่ยนจง ก่อนเล่น ผู้คนที่เดินทางไกลจากตัวเมืองชั้นในส่วนใหญ่เคยชินกับการดื่มชาและพักขาในร้าน สำหรับผู้เล่นที่วิ่งชักเอาสนุกจนพอใจแล้ว ก่อนกลับบ้านก็ชอบมากินชาดับความกระหายที่นี่เกือบทุกคน

ส่วนในกรณีที่ช่วงนั้นลมแรงหรือเบาเกินไปไม่เหมาะกับการเล่นว่าว คนเล่นก็จะนัดมานั่งชิมชาในร้าน พูดคุยรอจนสภาพลมอำนวยแล้วค่อยออกไปเล่นต่อ หากตั้งใจเล่นว่าวตัวใหญ่ขนาดยาว 3 – 4 เมตร หรือยาวกว่านั้น ถ้าไม่ได้นัดเพื่อนให้ครบสี่ห้าคนก็ไม่ต้องคิดถึงความสำเร็จเลย เพราะฉะนั้น ร้านชาแห่งนี้จึงกลายเป็นที่รอลูกทีมเล่นว่าวใหญ่ตัวยักษ์

ในบรรดาลูกค้าของร้านชา ยังมีคนกลุ่มหนึ่งที่ไม่สนใจเล่นว่าวด้วยตนเอง แต่ชอบดูคนอื่นเล่น หรือชอบฟังผู้ที่รักการเล่นว่าวแบ่งปันประสบการณ์ที่น่าสนใจเกี่ยวกับการเล่นว่าว หรือเรื่องราวสนุกสนานในวงการศิลปะการแสดง เพราะถ้ามาดื่มชาในร้านนี้บ่อยๆ ก็ย่อมมีโอกาสพบหน้ากับดารางิ้วปักกิ่งชื่อดัง หรือไม่ก็นักประพันธ์เลื่องชื่อ กล่าวได้ว่า ในฤดูกาลเล่นว่าวของทุกปี ในร้านชาแห่งนี้แทบจะไม่มีที่นั่งว่าง

สิ่งที่น่าสนใจคือ ร้านชาแห่งนี้นำเสนอบริการพิเศษในการเก็บและดูแลว่าวของลูกค้าขาประจำ โดยเฉพาะว่าวขนาดใหญ่ที่เอากลับบ้านไม่สะดวก ซึ่งเถ้าแก่จะไม่เก็บค่าฝากว่าวที่ร้าน แม้ในช่วงเวลาที่ไม่เหมาะสมกับการเล่นว่าว โดยจะขออนุญาตเจ้าของว่าวที่รูปทรงและสีสันสวยงาม นำว่าวไปแขวนประดับบนผนังทั้งสี่ด้านในร้าน ที่นี่จึงกลายเป็นเสมือนห้องแสดงว่าว เป็นแนวคิดจูงใจลูกค้าเข้าร้านตลอดทั้งปี เพราะชิมชาที่นี้ก็สามารถชมนิทรรศการว่าวฟรี