งิ้วแต้จิ๋ว ภาษาจีนกลางใช้คำว่า "เฉาจี้ว์" หรือ "เฉาโจวสี้" หรือ "เฉาอิน"เป็นการแสดงละครงิ้วพื้นถิ่นที่เก่าแก่โบราณของชนเผ่าฮั่นโดยจะใช้ภาษาแต้จิ๋วในการแสดง ส่วนใหญ่นิยมกันในแถบแต้จิ๋วและซัวเถาในมณฑลกวางตุ้ง และได้รับการยกย่องให้เป็น "ดอกไม้งามแห่งดินแดนแถบใต้" เป็นงิ้วท้องถิ่นที่ได้แพร่หลายอย่างกว้างขวางในเขตภาคใต้ของมณฑลฮกเกี้ยนเมื่อปลายสมัยราชวงศ์หมิง และเริ่มเข้าสู่มณฑลกวางตุ้งในต้นสมัยราชวงศ์ชิง โดยผสมผสานเสียงด้วยภาษาฮกเกี้ยนและภาษาแต้จิ๋ว ซึ่งในยุคปัจจุบัน งิ้วแต้จิ๋วได้รับความนิยมในภาคตะวันออกมณฑลกวางตุ้ง(แต้จิ๋วและซัวเถา) ภาคใต้มณฑลฮกเกี้ยน ไต้หวัน ฮ่องกง นครเซี่ยงไฮ้ และพื้นที่ที่มีชาวจีนโพ้นทะเลและชาวต่างชาติเชื้อสายจีนพำนักอยู่ เช่นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สหรัฐฯ อเมริกา แคนาดา ฝรั่งเศส และออกเตรเลีย เป็นต้น

งิ้วแต้จิ๋วเป็นสาขาหนึ่งของงิ้วภาคใต้ที่มีต้นกำเนิดในสมัยราชวงศ์ซ่ง เป็นงิ้วโบราณที่มีประวัติศาสตร์กว่า 440 ปี ได้สะสมเอกลักษณ์ของงิ้วท้องถิ่นหลายพื้นที่ และผสมผสานกับศิลปะพื้นเมืองของแต้จิ๋ว เช่น ภาษาแต้จิ๋ว เพลงแต้จิ๋ว หัตถกรรมเย็บปักถักร้อยของแต้จิ๋ว เป็นต้น จนก่อรูปขึ้นมาเป็นศิลปะที่มีเอกลักษณ์ของตน เมื่อปี 2006 งิ้วแต้จิ๋วได้รับการคัดเลือกอยู่ในรายชื่อมรดกวัฒนธรรมที่ไม่ใช่วัตถุรุ่นแรกของจีน และมีการพัฒนาและเจริญขึ้นมาในสมัยนี้ มีผู้ฟังและผู้ชมที่เป็นเยาวชนมากขึ้นเรื่อยๆ

In/Ping