ทุกวัน นายหลี่ ซินซิน ผู้รับผิดชอบสถานีอนุรักษ์ภาวะนิเวศทางน้ำฉางเจียงหยวน และอาสาสมัครจะแยกประเภทของขยะ เช่น กระป๋องโลหะ ขวดแก้ว ถุงพลาสติก แล้วแพ็คให้เรียบร้อยส่งไปยังสถานีกำจัดขยะแห่งใหญ่

นายหลี่ ซินซินบอกว่า แต่ละปี สถานีอนุรักษ์ของเขารับขยะได้ประมาณ 1 แสนชิ้น ชาวปศุสัตว์ที่กระจายอยู่ในพื้นที่ประมาณ 100 ตารางกิโลเมตรจำนวนไม่น้อยมักขับรถกระบะมาถึงตำบลถังกูลาซาน บรรทุกขยะส่งไปถึงสถานีอนุรักษ์ แลกอาหารที่มีคุณค่าเท่าเทียมกัน

นายอาเจีย ชาวทิเบตในตำบลถังกูลาซานบอกว่า "ประมาณเดือนสองเดือน ผมจะส่งขวดเครื่องดื่มและขวดเบียร์ถึงสถานีอนุรักษ์ อาสาสมัครที่นี่รับขยะที่ผมส่งมาแล้ว จะพาผมไปร้านค้าในตำบลแลกน้ำดื่มและผักสด"

ภายในสถานีอนุรักษ์มีห้องพักผ่อน ห้องกาแฟ ดึงดูดนักท่องเที่ยวที่สัญจรไปมาแวะพักผ่อนชั่วคราว นายเต้อ เสี่ยวตง อาสาสมัครในสถานีบอกว่า "เรามักถามนักท่องเที่ยวว่า ช่วยส่งขยะไปถึงสถานีกำจัดขยะที่เมืองเก๋อเอ่อมู่ได้ไหม พวกเขาส่วนใหญ่ยอมช่วยเรา" เราจะประกาศเลขป้ายรถของพวกเขาผ่านสื่อโซเซียลมีเดียอย่างวีแชท และติดเครื่องหมายอนุรักษ์สิ่งแวกล้อมที่เราทำเองบนรถของพวกเขาด้วย

นางหัน เหมย ผู้อำนวยการสถานีอนุรักษ์ภาวะนิเวศทางน้ำฉางเจียงหยวนระบุว่า "เมื่อก่อน ริมแม่น้ำถัวถัวเหอและทางหลวงสายชิงไห่-ทิเบตในตำบลถังกู่ลาซาน เต็มไปด้วยขยะ แต่ด้วยความพยายามต่อเนื่องหลายปี ขณะนี้ ยากที่จะเห็นมีกองขยะแล้ว" วิธีนี้เป็นวิธีการที่ดีและเหมาะสำหรับการเก็บขยะบนที่ราบสูงทิเบต