ที่สถาบันดนตรีมหาวิทยาลัยครูเมืองเปาโถว เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน ถัง โป๋เหว่ย เป็นนักศึกษาชายเพียงคนเดียวในรุ่นจากทั้งหมด 37 คน ทำให้เพื่อนสาขาอื่นต่างอิจฉาไปตามๆ กัน ซึ่งถัง โป๋เหว่ย เล่าว่าก็มีข้อเสียหลายอย่างเหมือนกัน เช่น เป็นแรงงานที่มิอาจหลบหลีกได้ และจะเข้าเรียนสายหรือหนีเรียนก็ไม่ได้ด้วย เพราะอาจารย์จะรู้ได้ทันทีเป็นต้น เรียกว่าเมื่อมีได้ก็ต้องมีเสียเป็นธรรมดา

(Yim/Lin)