อ.เกื้อพันธุ์: เรื่องนี้ต้องเรียนให้ทราบนิดหนึ่งค่ะ ดิฉันมาทำงานที่มหาวิทยาลัยภาษาต่างประเทศปักกิ่งในฐานะอาจารย์แลกเปลี่ยนทางภาษาไทย เนื่องจากว่าที่นี่กับมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่เป็นคู่สัญญาที่จะแลกเปลี่ยนทางวิชาการ ฉะนั้นงานอะไรของภาควิชาภาษาไทยที่เกี่ยวข้องกับภาษาไทย และก็เห็นว่าดิฉันควรทำ เมื่อขอมาก็ช่วยกัน งานชิ้นนี้ รองศาสตรจารย์ไป๋ฉุนได้ขอว่า นักศึกษาสองคนแปลแล้ว ขอให้อาจารย์ตรวจทาน และขัดเกลาภาษาไทย บางทีอาจจะมีปัญหาบ้าง เช่น ราชาศัพท์ หรืออะไรอย่างนั้น เพราะฉะนั้น เราก็ทำงานร่วมมือกัน เมื่ออาจารย์สองท่านเริ่มแปล ก็ส่งมาให้ตรวจทีละบท ตรวจขัดเกลาแก้ไขกันทีละบทจริง ๆ เมื่อเสร็จบททั้ง 8 บท คืองานชิ้นนี้ เราไม่ได้ทำแต่ในจีน เพราะว่าพอปิดเทอม เราทุกคนก็กลับบ้าน อาจารย์สองท่านก็ต้องไปเรียนตามหลักสูตรของมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงด้วย เพราะฉะนั้นก็ส่งงานมาให้ตรวจกัน เมื่อตรวจเสร็จแล้ว ก็ต้องขอทั้ง 8 บทมาดูใหม่ เพราะอาจารย์สองท่านผลัดกันแปลคนละบท คนตรวจทาน ก็ตรวจทานทีละบท เพราะฉะนั้น ก็เกรงว่าสำนวนภาษาก็ดี การใช้คำก็ดี อาจจะมีบางส่วนที่ผิดเพี้ยนกันบ้าง เมื่อเสร็จแล้วก็เอาทั้ง 8 บทมาตรวจใหม่ เพื่อปรับให้ทั้งหมดนี้เข้ากันได้ดีหมด เมื่อดิฉันตรวจเสร็จแล้ว ก็เป็นหน้าที่ของรองศาสตรจารย์ไป๋ฉุนซึ่งเป็นอาจารย์ผู้สอนมาตรวจสอบความถูกต้องของภาษาจีนว่า ตรงกันไหม ภาษาจีนกับภาษาไทยอีกครั้งหนึ่ง เพราะฉะนั้นงานนี้จึงค่อนข้างละเอียดถี่ถ้วนและพิถีพิถันมาก หนังสือเล่มนี้ชื่อ ห้าสหัสวรรษแห่งอักษรจีน แต่เป็นหนังสือที่เขียนในแบบที่ทันสมัย อย่างที่อาจารย์ประเทืองพรบอกว่า เริ่มต้นด้วยเป็นสารคดี เรื่องน่าสนใจมาก ดิฉันต้องเรียนให้ทราบว่า แม้จะเป็นนักเรียนประวัติศาสตร์มาก่อน บางเรื่องก็ไม่เคยรู้ ต้องขอบคุณอาจารย์ทั้งสองท่านที่ได้แปลเรื่องน่ารู้และก็มีประโยชน์ ให้ดิฉันพลอยได้อ่านด้วย เห็นว่าเป็นหนังสือที่มีประโยชน์มาก

ผู้สื่อข่าว: อาจารย์ช่วยกล่าวถึงบทบาทของ"พินอิน"ในหนังสือเล่มนี้สักหน่อยค่ะ

อ.เกื้อพันธุ์ : ดิฉันเรียนให้ทราบว่า ดิฉันอาจจะเป็นคนที่เรียนภาษาจีนน้อยที่สุดในมหาวิทยาลัยภาษาต่างประเทศปักกิ่ง เรียนภาษาจีนเพียงให้พออยู่ได้ เมื่อมาอ่านหนังสือเล่มนี้จึงทราบว่า ประวัติความเป็นมาของการใช้ "พินอิน" เพื่อจะเขียน ในความคิดดิฉันนั้น ภาษาจีนยากแสนสาหัสเลย เมื่อเห็นว่าใช้ระบบ "พินอิน"ซึ่งเป็นระบบทางภาษาศาสตร์เข้ามาช่วย แล้วก็มีผู้รู้หลายท่านช่วยกัน จนกระทั่งได้ระบบ "พินอิน"ที่น่าสนใจมาก ดิฉันก็รู้สึกชื่นชม แล้วก็เพิ่งเข้าใจว่าทำไมเป็นอย่างนี้ เพราะเวลาเรียนก็เพื่อรู้ และก็ไม่สามารถจำตัว อักษรได้ และเห็นว่าระบบ "พินอิน"ที่ตั้งขึ้นมา และใช้จนแพร่หลาย ตอนนั้น เห็นบอกว่า เพื่อรณรงค์ให้ชาวจีนรู้ภาษาจีนอย่างชนิดที่อ่านออกด้วย ระบบ "พินอิน"ก็ช่วยมาก และสำหรับดิฉันซึ่งเป็นชาวต่างชาติ ก็รู้สึกได้ประโยชน์มากจริง ๆ

ผู้สื่อข่าว: ไม่ทราบว่า ตอนนี้ หนังสือเล่มนี้ไปหาซื้อที่ไหนได้คะ

อ.เกื้อพันธุ์ : เราก็เพิ่งเห็นวันนี้ หมายความว่า เราเองเห็นเมื่อตอนเป็นข่าวที่หนังสือเล่มนี้ไปจัดนิทรรศการที่แฟรงเฟิร์ต ก็ตื่นเต้น แต่ว่าเราเพิ่งมาเห็นฉบับจริง ๆ ที่ซีอาร์ไอนี่เอง เราเองยังไม่ได้รับเลยค่ะ