ท่านผู้ฟังคะ ไปอำเภอหลงเซิ่งนอกจากมีโอกาสชมนาขั้น บันไดที่มหัศจรรย์แล้ว ยังมีโอกาสซึมซับกับวิถีชีวิตความเป็นอยู่ แบบชาวบ้าน และการแต่งกายของชนพื้นเมืองที่ดูแปลกตาด้วย ก่อนที่จะไปหลงเซิ่ง เราได้ยินมาว่า หลงเซิ่งมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่เรียกว่า"หมู่บ้านผมยาว"ของชาวเย้าเนื่องจากผู้หญิงในหมู่บ้านแห่งนี้ไว้ผมยาวเฉลี่ยแล้ว 1.6 เมตร จึงไดรับการ บันทึกในกินเนสบุ๊ค คราวนี้เราได้พิสูจน์ความจริงนี้ด้วยตาตนเอง ผู้เหญิงคนหนึ่งเอ่ยถึง ผมยาวของเธอด้วยความภาคภูมิใจว่า

"ดิฉันมีผมยาวประมาณ1เมตรกว่า เคยตัดครั้งหนึ่งระหว่างอายุ16-18 ตั้งแต่นั้นมากว่า20ปีแล้วไม่เคยตัดเลย ดิฉันต้องหวีผมทุกวัน "

ผู้หญิงชาวเย้าคนนี้บอกเราว่า เส้นผมของพวกเธอทั้งดำและมีเงาก็ เพราะใช้น้ำซาวข้าวมาสระผม ผู้หญิงชนชาติเย้าถือเส้นผมเป็น สิ่งมีค่าเหมือนชีวิต ต้องดูแลและรักษาอย่างดีทุกวัน เวลาหวีผมอยู่นั้น พวกเธอมักอดที่จะร้องเพลงชาวเขาไม่ได้

จีนเสมือนหนึ่งครอบครัวใหญ่ที่มีหลายชนชาติอาศัยอยู่ แต่ละชน ชาติต่างมีขนบธรรมเนียมประเพณีของตน เราไปถึงหมู่บ้านเย้าแดง แห่งหนึ่ง มี 26 ครัวเรือนเท่านั้นอาศัยอยู่ในหมู่บ้านนี้ ผู้หญิงในหมู่บ้านแห่งนี้ส่วนใหญ่สวมเสื้อสีแดงหรือสีแดงสลับสีดำ ผู้หญิงชาวเย้าคนหนึ่งบอกเราว่้า

"เราเป็นชาวเย้าแดง ต้องใส่เสื้อสีแดง แต่หญิงสาวกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้วจะสวมเสื้อที่ต่างกัน หญิงสาวใสสีแดงสีเดียว ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วใส่เสื้อที่มีสีแดงครึ่ง หนึ่งสีดำครึ่งหนึ่ง จากการแต่งกายก็เห็นได้ว่า ใครเป็นอาโซ้ ใครเป็นอาหมวย "

กล่าวได้ว่า ชนชาติส่วนน้อยชาวกวางสีเป็นผู้ชำนาญในการร้อง เพลงชาวเขา โดยจะแบ่งเป็นกลุ่มหญิงกับกลุ่มชาย สองฝ่ายร้องโต้ตอบกันหนึ่งวันหนึ่งคืนไม่รู้เหนื่อย เนื้อเพลงจะไม่ตาย ตัว มักจะร้องตามอารมณ์ความรู้สึกของตน สนุกสนานครึกครื้นมาก

ท่านผู้ฟังคะ ท่ามกลางเสียงเพลง เสียงหัวเราะและเสียงปรบมือ รายการของเราจะต้องลากับท่านผู้ฟังแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ