เราเดินทางกันโดยรถบัส 3 คัน คณะที่เดินทางครั้งนี้ล้วนเป็นคนในหมู่บ้านของเพื่อนชาวจีนของผมทั้งนั้น โดยมากอายุเฉลี่ยก็เลย 40 ปี กันไปแล้วทั้งนั้น ทริปนี้จัดขึ้นโดยคณะกรรมการของหมู่บ้าน และมีผู้ดูแลเป็นน้องๆ ที่เพิ่งจบมหาวิทยาลัย แล้วได้เริ่มงานในหมู่บ้านของตนเอง จากการเปิดโอกาสการมีงานทำของรัฐบาลจีน ซึ่งได้กำหนดให้ทุกหมู่บ้านเปิดรับสมาชิกของหมู่บ้านที่เพิ่งจบการศึกษา แต่ยังหางานทำไม่ได้ เข้าไปเป็นพนักงานของคณะกรรมการหมู่บ้าน ผมก็เลยพอได้สื่อภาษาอังกฤษบ้าง

   เพื่อนร่วมมทริปของผมและอาหารกลางวัน        ลำธารใสใกล้สถานที่รับประทานอาหาร

พอรถออกจาถนนวงแหวนที่ 5 ทางทิศเหนือของกรุงปักกิ่งไปได้ไม่นาน เราก็มาถึงยังโรงงานอัญมนีหรืออะไรสักอย่าง ในย่านฉางผิง และไกด์ก็บอกให้เราทุกคน เข้าไปซื้อของตามอัธยาศัย ผมได้ยินถึงกับตกใจ เพราะไม่มีการพูดพร่ำทำเพลง รถเคลื่อนมาก็เข้าสู่การซื้อของเลย ไม่มีการพาไปเที่ยวชมอะไรก่อนเลย ไม่ต้องมีการอบอุ่นร่างกายใดๆๆ มาถึงก็ซัดหมัดแรกหนักหน่วงเลยทีเดียว แต่พอสักพักผมก็ได้ข้อสรุปกับตัวเองว่า เวลามีจำกัด เขาจึงจัดการซื้อของไว้ที่จุดเริ่มต้น

หลังจากนั้น ผมกับชาวคณะก็ถูกนำเข้าห้องนั้นออกห้องนี้ชมการสาธิตการดูหยก ไข่มุก ครีมไข่มุก มีด แว่นตากรองแสงและสำหรับคนสายตายาวที่เลนส์ทำจากคริสตัล ราวกับการเข้าอบรมสัมมนาอะไรสักอย่าง

            แปลงเกษตรระหว่างทาง                     ครั้งหนึ่งผมเคยกินไข่ของมันครับ

ในห้องแรกเริ่มนั้น พอนั่งลงก็มีคนมากล่าวต้อนรับอย่างอบอุ่น พร้อมทั้งอธิบายว่าที่นี่มีอะไรจำหน่ายบ้าง สุดท้ายเขาก็บอกว่าเป็นเจ้าของที่แห่งนี้ และเขารับประกันทุกอย่างว่าทุกอย่างที่ซื้อไปเป็นของที่คุณภาพดีทั้งนั้น และที่สำคัญเมื่อมาถึงโรงงานเช่นนี้ เขาในฐานะคนจีนด้วยกัน จะลดราคาให้พิเศษ โดยให้ตัดเลขศูนย์ที่หลังราคาทุกอย่างออก คือถ้า 300 ก็จะเหลือเพียง 30 เท่านั้น เพราะนี่คือราคาชาวจีน ส่วนราคาเต็มนั้นเอาไว้ขายชาวต่างชาติ พอสิ้นเสียง ชาวคณะก็ปรบมือด้วยความดีใจ ที่ชายผู้นี้นอกจากจะรวยแล้ว ยังใจดีกับคนจีนด้วยกันอีกต่างหาก ทุกห้องที่เข้าไป จึงมีคนซื้อของกันอย่างสนุกสนาน

จากกลุ่มอายุของชาวคณะแล้ว ปรากฏว่าแว่นสายตายาวที่กันแดดได้ด้วยได้รับความนิยมมากที่สุด

เสร็จจากการซื้อของขบวนรถทัวร์ก็เคลื่อนต่อไปยังหวยโหรว โดยมีเป้าหมายเพื่อรับประทานอาหารวัน ก่อนที่จะไปยังทะเลสาบเพื่อชื่นชมธรรมชาติ